ماهی باستانی با آرواره‌ای انسانی

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از UPI، دیرینه‌شناسان بر این باورند که استخوان فک این گونه ماهی باستانی نشان دهنده پیشرفت تکاملی فک انسان است.

یوزی هو، دیرینه شناس از دانشگاه ملی استرالیا، در این باره گفت: «این فسیل جزئیات پیچیده‌ای از ساختار آرواره این ماهی باستانی را نشان می‌دهد»

دانشمندان این ماهی را در میان لایه‌های یک سنگ آهک در امتداد دریاچه بورین جاک واقع در نزدیکی کانبرا، پایتخت استرالیا، پیدا کردند. گونه دقیق این موجود هنوز مشخص نشده است اما محققان بر این باورند که این فسیل نشان دهنده گونه‌ای از ماهی زرهی به نام «پلاکودرم» یا «تخته پوستان» است.

پژوهشگران از سی تی اسکن با وضوح بالا و پرینتر سه بعدی استفاده کردند تا ساختار آرواره ماهی را بازسازی کنند. این فرآیند به دیرینه‌شناسان کمک کرد تا قطعات آرواره ماهی را در کنار هم قرار دهند و درک بهتری از ساختار منحصر به فرد فک این گونه به دست آورند.

این فسیل به طور قابل توجهی دست نخورده و سالم باقی مانده است. فرآیند تصویربرداری سه‌بعدی نشان دهنده وجود غضروف فک داخلی بود.

هو اضافه می‌کند: «صحیح و سالم بودن این فسیل امکان ردیابی شریان‌هایی را به ما می‌دهد که جریان خون را به آرواره‌ها و مغز می‌رساندند».

موقعیت و ساختار شریان‌های سرخرگی این ماهی، شباهت زیادی به ساختار جریان خون در صورت، آرواره‌ها و مغز انسان و پستانداران دارد.

تا همین اواخر، دانشمندان گمان می‌کردند که پلاکودرم‌های منقرض شده یک بن‌بست تکاملی را عرضه کرده‌اند اما کشف گروهی از پلاکودرم‌های آرواره‌دار چینی نشان داد که ارتباط نزدیکی میان این گونه و انسان وجود دارد. دلیل نامگذاری این گونه به خاطر وجود یک استخوان در فک بالایی این جانور، به نام «مکسیلا»، است؛ استخوان مشابهی با همین نام در فک زبرین انسان نیز وجود دارد.

آخرین یافته‌های گروه تحقیقانی استرالیایی ارتباط میان انسان و پلاکودرم‌ها را تایید می‌کند.

مترجم: هانا حیدری