زامبی‌های دنیای علمی تخیلی از موجودات مخوف دنیای واقعی الهام می‌گیرند
ام.آر کاری، نویسنده رمان علمی-تخیلی جدیدی است که در آن گروهی از زیست‌شناسان به دنبال درمانی برای طاعون زامبی ناشی از یک قارچ جنگلی هستند که با سرعت زیادی در حال آلوده کردن جمعیت انسانی است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از livescience، برخلاف بسیاری از عوامل عفونی زامبی‌ساز که در اکثر داستان‌های زامبی محور دیده می‌شود، هیولای رمان کاری بر اساس واقعیت ترسناکی از دنیای ما خلق شده است. زامبی‌های انسانی در کتاب «پسر روی پل» مخلوقات بی‌فکر اتوماتیکی هستند که تنها یک هدف در ذهنشان دارند: تغدیه از گوشت انسان و انتقال ویروس عفونی زامبی.
در کتاب مشخص می‌شود که ناقل ویروس عفونی قارچ انگلی به نام «کوردیسپس» است که در واقع از یک قارچ حقیقی و کشنده به نام «اوفیوکوردیسپس» الهام گرفته شده است. این انگل مورچه‌ها را آلوده می‌کند و کنترل شبکه عصبی آنها را در اختیار می‌گیرد.
این مورچه‌های زامبی به شیوه‌ای رفتار می‌کنند که برای یک مورچه نرمال است و این امر به قارچ کمک می‌کند تا تولیدمثل کند. درآخر، انگل از بدن مورچه بیرون می‌زند و میزبانش را می‌کشد.
قارچ‌های تخیلی در رمان کاری نیز تقریبا بلافاصله انسان را انگلی می‌کند و کنترل آنها را تنها لحظاتی پس از قرار گرفتن در معرض گاز زامبی به دست می‌گیرد. در دنیایی که تحت سلطه زامبی‌های آدمخوار است، گروهی از زیست‌شناسان تحت محافظت گارد امنیتی به دنبال جمعآوری اطلاعات درباره زامبی‌ها هستند تا نقطه ضعف انگل را پیدا کرده و واکسنی برای درمان کشف کنند.
در میان زیست‌شناسان پسر نوجوانی به نام «استفن گریوز» وجود دارد که همزیستی غیرمنتظره‌ای بین انگل و برخی از میزبانان انسانی، که همگی کودک هستند، پیدا می‌کند. این دانش قیمت گزافی دارد و حالا استفن باید تصمیمی بگیرد که هم جان همکارانش و هم بقای بشریت را به خطر می‌اندازد.
وقتی برای اولین بار ایده طاعون زامبی به ذهن کاری خطور کرد، وی سریعا به یاد مستند «زندگی خصوصی گیاهان» افتاد و کاندیدی عالی برای انگل تخیلی خود پیدا کرد.
به گفته وی، تصویر قارچ بیرون از سر مورچه در عین حال هم محسورکننده و هم وحشتناک است. این قارچ انگلی بر موجودات خونگرم اثری ندارد و اما کاری در کتابش اشاره کرده که یک جهش ژنتیکی در این انگل، باعث شیوع طاعون زامبی شده است.
40 میلیون سال با مورچه زامبی‌ها
وقتی که مورچه‌های دنیای واقعی به « اوفیوکوردیسپس» آلوده می‌شوند، انگل آنها را مجبور به بالا رفتن از گیاهان و چسبیدن به مکان‌هایی می‌کند که بهترین محل برای رهاسازی هاگ‌های قارچ است. ارتباط میان برخی از گونه‌های خاص مورچه با گروهی از قارچ‌ها به نام «اوفیوکوردیسپس یک سویه» یا «Ophiocordyceps unilateralis»، مجموعه‌ای از گونه‌های مختلف، بسیار قدیمی است؛ طوری که قدمت آن به 40 میلیون سال قبل بازمی‌گردد.
خوآ آراجیو، محققی است که روی این مورچه‌های زامبی مطالعه می‌کند. به گفته وی، ناشناخته‌های زیادی درباره انگل‌های سرده اوفیوکوردیسپس وجود دارد. زیست‌شناسان هنوز نمی‌دانند این انگل چگونه رفتار مورچه را تحت کنترل خود می‌گیرد. دانشمندان هنوز در حال بررسی مکانیزمی هستند که این انگل برای تحت به سلطه درآوردن بدن میزبان استفاده می‌کند.
هرچند پژوهشگران گمان می‌کنند که وقتی هاگ به اسکلت خارجی مورچه نفوذ می‌کند، سریعا شروع به تکثیر می‌کند تا سیستم ایمنی مورچه را از بین ببرند. می‌توان زائده‌های قارچی را روی مورچه مشاهده کرد که از مفاصل پای مورچه به بیرون درز کرده است، همچنین این زائده‌ها در طی یک روز در شکاف‌های اسکلت خارجی نیز دیده می‌شوند و طولی نمی‌کشد که قارچ روی ساقه بلندی از بدن جانور بیرون می‌زند.
هنگامی که مورچه می‌میرد، قارچ به زندگی در جسد ادامه می‌دهد تا وقتی که هاگ‌ها آماده رهاسازی باشند. این که این فرآیند چقدر طول می‌کشد بسته به گونه قارچ و محل زندگی آن متفاوت است؛ در آمازون این چرخه یک ماه یا کم‌تر طول می‌کشد اما همین چرخه در مناطق معتدل می‌تواند تا یک سال هم به طول انجامد.
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانشبنیانها ۱۱۱؛
