کشف بافت نرم در استخوان دایناسور 195 میلیون ساله

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از sciencealert، زمانی که دانشمندان استخوان‌ها و سایر اشیاء سخت را از زیر زمین پیدا می‌کنند، تکه‌هایی از مواد اورگانیک متصل به آنها را می‌یابند اما محققان به تازگی موفق به کشف پروتئین‌هایی در فسیل یک دایناسور شده‌اند که تصور می‌شود متعلق به 195 میلیون سال پیش است.

این پروتئین‌ها و بافت نرم، حدود 100 میلیون سال قدیمی‌تر از تکه‌های کلاژن پیدا شده در استخوان ران یک اردک‌منقار در سال 2009 است و می‌تواند تصویر منحصر به فردی از زیست‌شناسی دایناسورهایی در آن زمان روی کره زمین می‌زیستند در اختیار ما قرار دهد.

محققان دانشگاه تورنتو این بافت پروتئینی نرم را در دنده یک دایناسور «لوفنگوسور» کشف کردند. این دایناسور یک جانور گردن‌دراز گیاهخوار بوده است که در اوایل دوره ژوراسیک در جنوب غربی چین فعلی می‌زیست.

این پروتئین‌ها از بلوک‌های بافت‌های نرم بدن این جانور تشکیل شده است و محققان به دنبال آن هستند که علت ماندگاری این بافت را بیابند. آنها با کمک دستگاه سنکروترون شروع به تجزیه و تحلیل و بررسی نمونه‌های فسیل کشف شده کردند.

در این دستگاه از طیف‌سنجی مادون قرمز یا شعاع‌های هدف‌دار نور و بدون خطر آلوده شدن مواد، برای شناسایی موادی چون کلاژن و پروتئین‌های غنی از آهن استفاده می‌شود. کشف کلاژن قبلی نیازمند حل معمای فسیل‌های استخوانی است و دانشمندان معتقدند که این روش غیرتهاجمی به آنها امکان می‌دهد که بتوانند بقایای اورگانیک یافت‌شده بیشتری را در آینده پیدا کنند.

از این طریق، پیدا کردن ماده بافت نرک بسیار بعید است زیرا این مواد به طور طبیعی در زیر زمین فاسد می‌شوند و تنها استخوان به جا می‌ماند. هنوز علت اصلی ماندگار کلاژن و بافت پروتئینی مشخص نیست اما محققان بر این باورند که عروق خونی به شکل‌گیری یک حفره با اندازه میکرو کمک می‌کند که این مواد را جدا کرده است.

محققان معتقدند که ذرات کوچک و غنی از آهن به جا مانده از جریان خون استخوان‌های دنده ممکن است منبع هماتیت بوده است که به پروتئین‌ها متصل شده است و از آنها در برابر گذر زمان محافظت کرده است.

محققان اعلام کرده‌اند که این تکه‌های مواد برای تهیه DNA دایناسور که به طور طبیعی طی نیم قرن نابود شده‌ است، کافی نیست.

مترجم: ندا اظهری