«سرس» منشاء تازه‌ای پیدا کرد

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به‌ نقل از ناسا، کمربند اجرام بزرگ و کوچک در انتهای منظومه خورشیدی، معمایی‌ است که طی دو سال گذشته و با کمک فضاپیمای «نیو هورایزنز» در حال حل شدن است. این مجموعه از اجرام، نه‌ آنقدر بزرگ و باثبات هستند که سیاره نامیده شوند و نه آنقدر کوچک و بی‌ثبات که در دسته دنباله‌دارها یا اجرام سرگردان دسته‌بندی شوند. مجموعه‌ای از صخره‌ها و شبه‌سیاره‌ها که در انتهای جاذبه خورشید، در مدارهای متغیری به دورش می‌چرخند.

سیاره کوتوله یا سیارک سرس یکی از اجرام بزرگ کمربند کیپر است که تاکنون تصور می‌شد مقدار زیادی کربن و یخ در خود دارد و از منظومه خورشیدی نشأت گرفته است. به تازگی مجموعه‌ای از تصاویر مادون قرمز از این سیارک تهیه شده است که نشان می‌دهد میزان کربن موجود در آن بسیار کمتر از آن چیزی‌ است که تصور می‌شد و به‌ احتمال زیاد خاک این سیارک از برخوردهای آسمانی شکل گرفته است.

براساس نظریه تازه، سرس در جایی خارج از منظومه خورشیدی تشکیل شده است و سپس به دام جاذبه خورشید افتاده است. در این بین برخورد دنباله‌دارها و دیگر اجرام آسمانی با سطح آن موجب شده است که مقدار زیادی پراکسین، غبارهای نمناک و کربن وارد خاک این سیارک شود و این مواد از منشاء داخلی آن نیستند.

در واقع مقداری کربن و پراکسین با یخ‌های سطحی محل برخوردها مخلوط شده و روی سطح این سیارک منتشر شده است. در صورتی‌ که تحقیقات تکمیلی این موضوع را اثبات کند، یکی از شگفتی‌های عصر حاضر در حوزه کیهان‌شناسی رقم می‌خورد که برای نخستین‌ بار ترکیبات و منشاء یک جرم عظیم آسمانی، با همسایگان مشابهش کاملا متفاوت است.

مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا