تماشای رایگان، رویایی که فیلیمو به کاربران خود می‌فروشد
به گزارش خبرگزاری آنا؛ سکوهای نمایش ویدئو درخواستی یا همان VODها چند سالی است که مهمان خانه‌های مردم ایران شده‌اند تا سبد مصرف محتوایی کاربران را متنوع‌تر کنند. ولی از همان ابتدا اقناع کاربران برای خرید اشتراک ماهانه، چندماهه یا سالانه یکی از چالش‌های مهم و جدی سکوهای نمایش خانگی بود. سختی‌های اقتصادی سال‌های گذشته سبب شده است تا پرداخت هزینه برای تماشای محتوای نمایش خانگی بعضاً در اولویت اول مردم نباشد.
سکوهای نمایش خانگی مانند فیلیمو برای مواجهه با این چالش و افزایش کاربران خود، راهکارهای مختلفی را در پیش گرفتند که یکی از آن‌ها تفاهم با برخی از اپراتورهای مخابراتی برای نمایش محتوای این سکوها به کاربران اپراتور طرف توافق بدون فروش اشتراک سکو است.
سکوهای دروازه‌بان نمایش خانگی هرکدام با چند اپراتورمخابراتی برای این کار تفاهم کرده‌اند و اخباری مبنی بر گسترش این نوع از توافق‌ها با اپراتورهای دیگر نیز به گوش می‌رسد تا این قسمت همه‌چیز عادی به نظر می‌رسد و گویی یک تفاهم معمول بین سازمان برای افزایش رفاه کاربران دو شرکت حوزۀ فناوری رقومی انجام و امضا شده است که تأثیر صرفاً مثبتی روی زیست‌بوم می‌گذارد.
مشکل اما از جایی شروع می‌شود که سکوهایی مانند فیلیمو این توافق با اپراتورها را به وهلۀ اجرا در می‌آورند. کاربر اگر مشترک اپراتورهای شریک تجاری فیلیمو نباشد و سکو را باز کند، با عباراتی از این دست که «اشتراک ندارید» یا «خرید اشتراک» روبرو می‌شود.
مشترکی که کاربر اپراتوری باشد که شریک تجاری فیلیمو است، زمانی که وارد سکو می‌شود و یک محتوا را انتخاب می‌کند با دکمه «تماشای رایگان...» روبرو می‌شود، در حالیکه این تماشا به هیچ‌وجه رایگان نیست!
کاربر زمانی که این گزینه را انتخاب می‌کند، در حقیقت به اپراتور مخابراتی خود و فیلیمو اجازه می‌دهد تا هزینۀ اینترنت او را تمام بهاء و معادل ترافیک بین‌الملل محاسبه کند، گویی در حال استفاده از یک سایت خارجی است، در حالی که براساس قوانین فعلی کشور، ترافیک داده‌ای که منشاء داخلی دارد، باید با قیمتی معادل نیمی از بهاء ترافیک بین‌الملل به کاربران ایرانی عرضه شود.
فارغ از اینکه مقررۀ نیم‌بهاء بودن اینترنت داخلی به نفع زیست‌بوم فضای مجازی کشور است یا ضرر به آن می‌رساند. هرسکو یا اپراتوری که بنای عمل بر خلاف آن را دارد، باید به طور شفاف اجرا نشدن رویۀ مذکور را به کاربر خود اطلاع دهند.
در مجموع این روش که کاربر به جای خرید اشتراک از سکوی نمایش خانگی، بهای اینترنت داخلی را تمام بهاء پرداخت کند و سکوی مذکور درآمدش از محل تسهیم بهاء ترافیک مصرفی کاربر میان اپراتور و برنامک نمایش ویدئوی درحواستی باشد، فرآیند منفی و ناکارآمدی نیست؛ چرا که صرفۀ اقتصادی بیشتری برای کاربران دارد به خصوص کسانی که فقط علاقه به تماشای تعداد محدودی از محتوای سکو دارند از طرف احتمال مراجعه تعداد بیشتری از مردم به سکو هم افزایش پیدا می‌کند و سکو با شراکت تجاری اپراتور مخابراتی شدن، درآمد مناسبی کسب خواهد کرد، ولی اگر این فرآِیند مانند وضعیت فعلی غیر شفاف باشد، گویی سکو در حال فروش رویای تماشای رایگان به کاربران خود است.
بسیاری از کاربران از قوانین جاری زیست‌بوم فناوری اطلاعات کشور اطلاع ندارند بنابراین وقتی با دکمۀ تماشای رایگان روبرو می‌شوند، دچار این اشتباه می‌شوند که واقعاً محتوای سکو به طور رایگان در اختیار کاربر قرار گرفته است و وقتی ابتدای ماه یا هنگام خرید شارژ بعدی اینترنت گزارش مصرف خود را بررسی می‌کنند، متوجه شوند، جاری کردن روش‌های متنوع برای جذب مشتری اشکال ندارد اما رعایت صداقت نباید قربانی فروش بیشتر شود.
این ابتدایی‌ترین حقوق مصرف کننده است که اطلاع دقیقی از جزئیات هزینه‌ای که پرداخت می‌کند به دست آورد، تا هنگام تصمیم‌گیری با دانش کامل و دقیق بین خرید اشتراک یا تماشای بدون اشتراک در ازای پرداخت هزینۀ تمام بهاء ترافیک داده یک گزینه را انتخاب کند.
بنابراین انتظار می‌رود که شورای رقابت و سایر نهادهای حامی حقوق رقابت سالم و مصرف کننده به میدان بیایند و فیلیمو را ملزم کنند که عملکردی شفاف در زیست‌بوم داشته باشد و حقوق مصرف کننده را رعایت کند.
جایگزینی عباراتی همچون «تماشای بدون اشتراک» یا «تماشا با اینترنت تمام بهاء» به طور حتم از «تماشای رایگان» صادقانه‌تر است و کمک می‌کند تا کاربران با دید بازتری انتخاب خود را انجام دهند. اتخاذ رویه مشابه در سایر سکوها نیز در آینده توسط آنا بررسی خواهد شد و تلاش خواهیم کرد تا رویکرد و مواضع نهادهای متولی در این خصوص را بررسی کنیم.
انتهای پیام/
