روشی نوآورانه برای دارورسانی هدفمند با «شیر» ارائه شد
گروهی از استادان دانشگاهی در آمریکا یک شرکت دانش بنیان تاسیس کرده‌اند تا با استفاده از شیر، روشی نوآورانه برای رساندن دارو‌ها و سایر روش‌های درمانی به مکان‌های هدفمند در بدن انسان ارائه کنند.
به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از نیواطلس، مشخص شده است شیر خوراکی معمولی بسیار در فضای زیست دارویی کاربردی است. پیش از این در مورد گاو‌های اصلاح شده ژنتیکی که شیر حاوی انسولین انسانی تولید می‌کنند، شیر تولید شده توسط گاو‌های واکسینه شده با پروتئین HIV حاوی آنتی بادی‌های ضد ویروس و استفاده از نانوذرات شیر برای ارائه درمان‌های خوراکی RNA که قبلا فقط از طریق تزریقی به بیمار داده می‌شد، گزارش‌هایی منتشر شده است.
در حال حاضر «ژانوس زمپلنی» «Janos Zempleni» و «جیانتائو گوئو» «Jiantao Guo» دو محقق از دانشگاه نبراسکا - لینکلن، یک شرکت دانش بنیان به نام «مینوواکا» «Minovacca» تاسیس کرده‌اند که قصد دارد یک سیستم دارورسانی هدفمند نوآورانه را به بازار عرضه کند که از شیر استفاده می‌کند. این دو متعهد شده‌اند که از فناوری مبتنی بر شیر برای درمان بیماری‌های شایع و نادر استفاده کنند.
زمپلنی، استاد علوم تغذیه و سلامت می‌گوید: «از آنجایی که فناوری ما بسیار متنوع است، ما به یک بیماری نادر خاص محدود نمی‌شویم. قطعا گروه‌های بیماری نادر از اینکه درمانی برای بیماری شان ارائه شود خرسند خواهند شد.»
این فناوری از اگزوزوم‌های شیر استفاده می‌کند. اگزوزوم‌ها ذرات بسیار ریز و حباب مانندی هستند که توسط سلول‌ها تولید می‌شوند و مانند ظرف‌های کوچک، مواد مهمی مثل پروتئین ها، چربی‌ها و اطلاعات ژنتیکی را جا به جا می‌کنند. دانشمندان با تغییرات شیمیایی و ژنتیکی روی این اگزوزوم ها، توانستند محتوای آنها را دقیقا به سلول‌های مورد نظر در بدن انسان برسانند.
سه پپتید، زنجیره‌های کوتاهی از «مینی پروتئین» به نام اسید‌های آمینه، به غشای هر اگزوزوم متصل هستند. یکی اگزوزوم را در یک محل خاص در بدن به خانه هدایت می‌کند. دیگری سیگنال‌های بیوشیمیایی را به سلول‌های ایمنی می‌فرستد و به آنها می‌گوید که به اگزوزوم حمله نکنند؛ و سومین پپتید بقای اگزوزوم را پس از قرار گرفتن در داخل سلول هدف بهبود می‌بخشد.
معمولا از لیپید‌ها (ترکیبات چرب) برای اتصال پپتید‌ها به غشای اگزوزوم استفاده می‌شود. مشکل این روش این است که لنگر‌های لیپیدی زمانی که با سایر ترکیبات چربی دوست (لیپید دوست) در بدن مواجه می‌شوند، جدا می‌شوند. بنابراین، محققان چیز متفاوتی را امتحان کردند.
آنها محل اتصال را در یک پروتئین غشای سطح سلولی به نام CD۸۱ ایجاد کردند که محکم به اگزوزوم متصل است. گوئو از یک رویکرد شیمی بیواورتوگونال استفاده کرد تا پیوند‌های پایداری بین محل‌های اتصال و پپتید‌ها ایجاد کند. شیمی بیواورتوگونال به واکنش‌های شیمیایی اشاره دارد که می‌تواند در داخل یک سیستم زنده بدون تداخل با فرآیند‌های بیوشیمیایی رخ دهد.
این تنظیم مبتنی بر شیمی علاوه بر بهبود پایداری ساختار اگزوزوم، آن را یکنواخت‌تر می‌کند، که باعث بهبود عملکرد تجاری سیستم تحویل نوآورانه می‌شود.
گوئو نیز اظهار داشت: «اطمینان از این ساختار همگن به FDA اجازه می‌دهد تا ببیند که اگزوزوم‌ها می‌توانند به طور مداوم از دسته‌ای به دسته دیگر تولید شوند.»
همچنین این فرایند به اگزوزوم کمک می‌کند تا هدف خود را به یک مکان خاص برساند. شیمی درمانی مورد استفاده برای درمان سرطان را در نظر بگیرید؛ این دارو به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، بنابراین در سراسر بدن حرکت می‌کند و به تمام سلول‌های با رشد سریع، چه سرطانی و چه سالم، آسیب می‌زند. این «مسمومیت» گسترده منجر به عوارض جانبی مانند ریزش مو، حالت تهوع، و سیستم ایمنی ضعیف می‌شود.
زمپلینی افزود: «شیمی درمانی نه تنها سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند بلکه هر سلولی را که به سرعت در حال تکثیر باشد نیز می‌کشد و این چیزی است که ما می‌خواهیم با فناوری خود آن را به حداقل برسانیم.»
علاوه بر تحویل هدفمند دارو‌های درمان کننده بیماری، این فناوری می‌تواند ابزار‌های ویرایش ژن و سایر روش‌های درمانی را ارائه دهد. این فناوری که ثبت اختراع شده و در تلاش برای دریافت مجوز تجاری سازی است.
انتهای پیام/
