نقدی بر صحبت‌های مطرح شده پیرامون حضور کفاشیان در انتخابات/آقای عابدینی دم خروس را باور کنیم یا بازی نخ نمای همیشگی را؟

به گزارش خبرگزاری آنا، روز گذشته امیر عابدینی مدیرعامل اسبق پرسپولیس در مصاحبه با خبرنگاران ناراحتی هایش از علی کفاشیان را بروز داد. او که چند روز قبل با کفاشیان جلسه ای داشته تا با همدیگر در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت کنند بعد از اینکه متوجه می شود کفاشیان نظری بر همکاری با او ندارد برآشفته شد و مقابل خبرنگاران صحبت هایی را مطرح کرده که جای تامل و بررسی دارد.

امیر عابدینی را فوتبالی ها به خوبی می شناسند. گاهی مدت ها از او خبری نمی شود اما وقتی هم خبری می شود عمدتا با پر سروصدا همراه است. مثل این بار که مدتی از او حداقل در عرصه مدیریتی خبری نبوده اما چون بوی انتخابات می آید باز هم سروکله اش پیدا شده و حالا هم که ائتلافش با کفاشیان شکست خورده با توپ پرتری آمده تا رفیق سابقش را به خاک بمالد. 

همین عابدینی که این روزها شمشیر را برای کفاشیان از رو بسته دو بار در مجامع اسبق فدراسیون فوتبال برای او رای جمع کرده و یکی از موثران در ریاست کفاشیان در فدراسیون فوتبال بوده است. مدل تغییر بازی در مجامع را بلد است و می داند چطور و با چه کیفیتی از صحبت بتواند نظر اعضای مجمع را تغییر دهد.او برای مهدی تاج هم همین دست فرمان را داشته و البته خواهد داشت. اما سوال این است که آیا این فوتبال و این اعضای مجمع قرار است تا ابد و تا زمانی که چنین مدیرانی هستند با همین روش برای مهمترین تصمیم گیری فوتبال دست به انتخاب بزنند؟ این روشها قرار نیست منسوخ شود؟

منهای چنین روش به شدت تابلویی سوالی که باید از عابدینی پرسید این است اگر علی کفاشیان که عزم خود را جزم کرده در انتخابات فدراسیون شرکت کند، با او دست همکاری می داد دیگر بحث حکم کمیته اخلاق  و رد صلاحیت او مطرح نمی شد؟ از امیر عابدینی که دوران پرفرازونشیبی در این فوتبال داشته توقع دیگری حتی در بیان ناراحتی اش از افراد می رود. او که کفاشیان را به وجدانش ارجاع می دهد کاش بگوید چطور می شود اگر رفیق سابقش به او بله می گفت صلاحیت حضور در انتخابات را پیدا می کرد اما اکنون که به او پشت کرده بی صلاحیت شده است؟ شاید در مرام دوستی بین خودشان بتوان این پس زدن همکاری را تعابیر مختلف کرد اما عمومی کردن این حس راحتی و تعمیم دادنش به قوانین آیا کار اخلاقی است؟