علی‌سینا رضانیا در گفت‌وگو با آنا؛
مخاطب کنسرت نمایش‌ها زیاد شده است/ نمایش و موسیقی از هم جدا نیستند+ فیلم
علی‌سینا رضانیا آهنگساز و نوازنده موسیقی عنوان کرد: در نمایش «من کشی» تلاش کردم هنر نمایش و هنر موسیقی تلفیقی را به جا و دوست داشتنی ایجاد کنم، چراکه این روزها مردم رغبت زیادی به کنسرت نمایش‌ها دارند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، نمایش «من کشی» به نویسندگی محمدامین فرشادمهر و کارگردانی مشترک مریم رادپور و سلیم ثنائی از ششم آذرماه ۱۴۰۳ در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه آمده است. این اثر ترکیبی از مفاهیم اجتماعی و طنز است که با نگاهی شاعرانه و موزیکال روایت می‌شود. داستان نمایش به کشمکش‌های درونی شخصیت اصلی، «کیوان» می‌پردازد که در تلاش برای یافتن معنای امیال و عواطف خود در بستری از ناهنجاری‌های خانوادگی و اجتماعی است.
علی‌سینا رضانیا آهنگساز و نوازنده نمایش «من کشی» در گفت‌وگو با خبرنگار آنا از ماجرای حضورش در این تئاتر گفت: بنده با تعدادی از بچه‌های این گروه مثل یزدان فتوحی از قبل آشنا بودم و همکاری داشتم. به همین خاطر با آقای ثنائی تهیه کننده کار جلسه گذاشتیم و به گروه اضافه شدم.
وی در ادامه گفت: آن چیزی که ما از موسیقی در «من کشی» می‌بینیم استفاده از چند ساز به صورت هم زمان است که این اتفاقا کار سختی است. به نظرم فلسفه‌ای پشت موسیقی نمایش است. موسیقی قرار است مکمل کار باشد چرا که مخاطب برای تماشای نمایش آمده و قرار نیست در کنسرت شرکت کند. به همین خاطر هر چقدر تعداد نوازنده کمتر باشد ولی در عین حال صدای قوی‌تر، صدای پرحس‌تری باشد مخاطب بیشتر لذت خواهد برد.
رضانیا با بیان اینکه می‌توان موسیقی را با استفاده از کیبورد یا پلی بک به نمایش اضافه کرد، افزود: قطعاً این راه‌ها انتخاب‌های جذابی برای نمایش نیست و حالت بعدی که می توانیم تلفیق نمایش و موسیقی را به خوبی داشته باشیم همین کاری است که من انجام می‌دهم. کاری که نوازنده‌های فرانسوی خیلی زیاد در نمایش ها انجام داده‌اند و من از آنها به شکل ایرانی و سازهای ایرانی الگو گرفتم.
این موزیسین ادامه داد: چیزی که الان خیلی مهم است، تلفیق هنر نمایش با هنر موسیقی است. این دو هنر به هم متصل هستند. یعنی این دوهنر از هم جدا نیستند، حتی اگر نمایشی موسیقی نداشته باشد، موسیقی همان سکوتی است که در نمایش وجود دارد. خود سکوت یکی از موسیقی‌های به شدت با ارزش است. برای همین قطعاً یک نمایش بدون موسیقی معنی ندارد. موسیقی خودش به تنهایی می‌تواند معنا داشته باشد و البته اگر خیلی بخواهیم به آن فلسفی نگاه کنیم مخاطبی که موسیقی را می‌شنود در ذهن خود تصویرسازی می کند.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا خواننده‌ها و یا نوازندگان به خاطر نداشتن مجوز اجرا در تئاترها حضور پیدا می‌کنند گفت: حضور خواننده‌ها و آهنگسازان در عرصه نمایش به خاطر این نیست که مجوز ندارند و یا اینکه نمی‌توانند کنسرت اجرا کنند. دلیل اصلی این حضور چشمگیر و فعال خصلت هنر است و ذائقه مخاطبان است. هر مدت یک بار جوی در هنر راه می‌افتد.جوی که مورد پسند جامعه است و در حال حاضر کنسرت نمایش مورد قبول مردم ما شده است. این اتفاق نه فقط در ایران بلکه در کل دنیا شکل گرفته و استقبال مردم از کنسرت نمایش زیاد است. البته ممکن است که ۵ سال دیگر این ذائقه عوض شود و موضوع دیگری باب شود.
گزارش تصویری این مصاحبه از اینجا قابل مشاهده است:
انتهای پیام/
