چالشی دیگر برای حریم خصوصی؛
اپلیکیشن‌های روانکاوی رازدار نیستند/ روانشناسی دیجیتال زیر تیغ نقد
نقض حریم خصوصی و افشای اطلاعات محرمانه کاربران، اپلیکیشن‌های حوزه روان را به زیر ذره‌بین منتقدان برده است.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از گاردین، اپلیکیشن‌های سلامت روان به دلیل سر وکار داشتن با حریم خصوصی مورد موشکافی قانونی قرار گرفته‌اند و حرف‌وحدیث‌هایی درباره نارکارآمدی و حتی آسیب‌رسانی آنها بر سر زبان‌هاست.
هدف از این اپلیکیشن‌ها ارائه خدمات دیجیتال و جایگزین به جای درمان‌های حضوری و رودررو است؛ اما دغدغه‌هایی نیز در خصوص داده‌های حساسی که جمع‌آوری می‌کنند و نحوه استفاده از آنها وجود دارد.
جان توروس (John Torous)، رئیس بخش روانپزشکی دیجیتال در دانشگاه هاروارد می‌گوید: «بزرگترین ریسک در حوزه روانشناسی دیجیتال این است که اپلیکیشن‌های زیادی به بازار آمده‌اند و با هدر دادن وقت افراد، درمان کارآمد و علمی را به تأخیر می‌اندازند.»
بریتانیا در حال بررسی قانونگذاری برای این برنامه‌ها و آگاهی‌رسانی نسبت به افزایش آسیب‌های احتمالی است. تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از برنامه‌های سلامت روان با فروش اطلاعات شخصی حساس یا به اشتراک‌گذاری آنها، حریم خصوصی کاربران را نقض می‌کنند.
بنا بر گزارشی از بنیاد موزیلا (Mozilla) از ۳۲ اپلیکیشن پیشرو در حوزه سلامت روان، ۱۹ برنامه در محافظت از حریم خصوصی و امنیت کاربران شکست خورده‌اند.
در آمریکا، «قانون پاسخگویی بیمه سلامت» حامی ارتباطات بین پزشک و بیمار است،، اما پلتفرم‌های دیجیتال راه‌های گریز و سرپیچی از این قانون را باز کرده‌اند. برای مثال، ممکن است بیمار در جلسه دیجیتال با روانشناسی صحبت کند که مجوز فعالیت رسمی ندارد و در عوض یک مربی آموزش‌دیده با او در حال صحبت باشد و در این صورت هیچ یک از این مکالمات مورد حمایت «قانون حفظ حریم خصوصی سلامت» قرار نمی‌گیرد. علاوه بر این، داده‌های جانبی مهم در آن مکالمه نیز می‌تواند برای اهداف تبلیغاتی و بازاریابی مورد استفاده قرار گیرد و به اشتراک گذاشته شود. برای مثال، اگر کاربر از برنامه‌ای برای رصد اختلالات روانی استفاده می‌کند، داده‌های آن برنامه نیز استخراج می‌شود.
پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ ارزش بازار اپلیکیشن‌های دیجیتال در حوزه سلامت روان به ۱۷.۵ میلیارد دلار برسد. سازمان‌های نظارتی مستقل مانند بنیاد موزیلا اعلام می‌کنند که مقررات سخت‌گیرانه‌تر و نظارت بر این پلتفرم‌ها باید از مدت پیش آغاز می‌شده و به تعویق افتاده است، به خصوص آنکه مخاطب هدف این اپلیکیشن‌ها افراد آسیب‌پذیر جامعه هستند.
در دهه گذشته شاهد گسترش ابزار‌های دیجیتال جدید برای بهبود خلق‌وخو و برنامه‌های خودیاری بوده‌ایم، اما به باور متخصصان حوزه روانشناسی و روانپزشکی شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد هر یک از این برنامه‌ها واقعا‍ً یاری‌دهنده و مؤثر بوده‌اند.
انتهای پیام/
