همزاد «آب» برای حیات در نسل‌های بعدی چیست؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از مجلۀ ساینس‌اکس؛ با اینکه آب حلّال اصلی برای حیات روی زمین است، مولکول‌های دیگری نیز وجود دارند که به طور بالقوه می‌توانند به‌عنوان حلّال برای حیات در سیاره‌های بیگانه عمل کنند.

چهار شرط کلی برای حلال‌های مناسب برای حیات وجود دارد. توانایی حل کردن برخی از مولکول‌ها اما نه همه آنها؛ مشارکت در متابولیسم موجودات زنده؛ ظرفیت پشتیبانی از طیف گسترده‌ای از مولکول‌های آلی پیچیده و وجود در سیاره‌های سنگی برای دوره‌های طولانی از جمله این شروط به شمار می روند.

آمونیاک و اسید سولفوریک غلیظ می‌توانند حلال‌هایی بالقوه باشند. اما گزینۀ بهتر از هر دوی اینها دی اکسید کربن (CO2) است که می‌تواند جایگزینی امیدوارکننده برای آب باشد.

دی اکسید کربن در کیهان، به ویژه در سیارات سنگی فراخورشیدی به فراوانی یافت می‌شود و خواص حلّالی از خود نشان می‌دهد و می‌تواند از حیات پشتیبانی کند.

هرچند دی اکسید کربن به اندازۀ آب واکنش‌پذیر نیست، اما می‌تواند در تعامل با طیف وسیعی از مولکول‌ها واکنش نشان ‌دهد و به طور بالقوه بنیانی برای شکل‌گیری حیات باشد.

به طور خلاصه، در جستجو برای حیات در سیارات دور صرفاً نمی‌توان به کشف آب بسنده کرد، زیرا وجود حیات با حلّال‌هایی غیر از آب نیز می‌تواند ممکن باشد.

در این میان دی اکسید کربن می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای ایفای نقش حلّال باشد. بدین ترتیب شاید بتوان حلّال‌هایی عجیب‌ و غریب در سیارات فراخورشیدی یافت که دروازه‌ای به روی پژوهش‌های جذاب در آینده را می‌گشاید.