مطالعه مارمولک‌ها منجر به یافته‌های جدید در نظریه تکامل شد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از جملۀ کوانتا؛ جیمز استرود (James Stroud)، زیست‌شناس تکاملی، هنگام مطالعۀ مارمولک‌های آنولیس در جزیره کوچکی در میامی، پارادوکسی را مشاهده کرد. علی‌رغم ظاهر طولانی‌مدت سکون تکاملی که به نظر می‌رسید ویژگی‌های مارمولک‌ها در طول میلیون‌ها سال ثابت مانده است، او دریافت که تغییرات در صفات مارمولک‌ها در کوتاه‌مدت بسیار زیاد بوده است.

این امر باعث شد او کشف کند که هرچند انتخاب طبیعی در درازمدت به نفع صفات معمول است، یعنی ویژگی‌های معمول مارمولک‌ها در درازمدت در میان گروه‌های مختلف مارمولک‌ها باقی می‌مانند، اما در کوتاه‌مدت انتخاب جهت‌دار می‌تواند به صفاتی نوسانی در مارمولک‌ها منجر شود و گاه به صفاتی بسیار خاص بیانجامد و تکامل گونه‌های جانوری را در جهتی جدید هدایت کند.

یافته‌های استرود در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد و زیست‌شناس تکاملی دیگری به نام آرتور پورتو (Arthur Porto) آن را به خاطر اینکه نشان می‌داد چگونه تغییرپذیری در کوتاه‌مدت می‌تواند منجر به ثبات در بلندمدت شود، مورد تحسین قرار داد. این تحقیق مسئلۀ «پارادوکس سکون» را حل و برخی از مکانیسم‌های تکامل را برای ما روشن می‌کند.

در دیدگاه سنتی، تکامل فرآیندی آهسته و تدریجی است که در طول دوره‌های گستردۀ زمانی رخ می‌دهد. اما کار استرود و مطالعات مشابه نشان می‌دهد که انتخاب طبیعی در واقع در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه عمل می‌کند. نظریه‌پردازان تکامل معتقد بودند که گونه‌ها تا حد زیادی در طول زمان ثابت می‌مانند و با گذشت سالیان تغییرات در طول نسل‌ها انباشته می‌شود. اما یافته‌های استرود و سایر تحقیقات نشان می‌دهد که تغییر می‌تواند به سرعت و در کوتاه‌مدت رخ دهد.

به طور کلی، تحقیقات استرود به درک عمیق‌تری از این امر انجامید که چگونه نوسانات کوتاه‌مدت در صفات هر گونۀ جانوری می‌تواند در طولانی‌مدت منجر به صفاتی پایدار در آن گونه شود. این یافته‌ها دیدگاه‌های سنتی دربارۀ تکامل را به چالش می‌کشد و تأثیر متقابل انواع مختلف انتخاب طبیعی را در شکل‌دهی به گونه‌ها در طول زمان برجسته می‌کند.