نتیجه دادگاه‌های هوش مصنوعی به کجا خواهد رسید؟
سال گذشته شکایت‌های پرشماری علیه سازندگان سیستم‌های هوش مصنوعی تولیدکننده متن و تصویر مطرح شد. اکنون در سال ۲۰۲۴ و پس از آن، باید دید که نتیجۀ این دادگاه‌ها چه خواهد شد و پیامد‌های آن چه خواهد بود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، هفته گذشته روزنامۀ نیویورک تایمز آتش توپخانۀ خود را به سمت شرکت اوپن‌اِی‌آی (OpenAI) و شرکت مادر آن، مایکروسافت، نشانه رفت و این شرکت را به باد انتقاد گرفت. نیویورک تایمز از این شکایت داشت که گویا میلیون‌ها مورد از مقاله‌هایش بدون هیچ مجوزی در ساخت ربات‌های هوش مصنوعی، از جمله چت‌جی‌پی‌تی (ChatGPT) استفاده شده و نسخۀ «ذخیره شدۀ» مقاله‌ها که در بسیاری از موارد «بسیار شبیه به نسخۀ اصلی است» به عنوان پاسخ هوش مصنوعی به کاربران ارائه می‌شود.
در ظاهر امر این اتفاق، مسئله بر سر حق نشر است که شرکت‌های بزرگ فناوری بر سر آن به مشکل برخورده‌اند و با قانون حمایت از تولید خلاقانه از بهره‌گیری خود از اطلاعات دیگران دفاع می‌کنند. بدین ترتیب باید پرسید که آیا شاکیان از نظر قانونی چیزی در دست دارند یا نه؟ اگر جواب مثبت است و در نهایت دادگاه نیز به نفع نیویورک تایمز رای بدهد، به چه شیوه‌ای می‌توان خسارت را جبران کرد که برای هر دو طرف منصفانه باشد؟ مهمتر اینکه آیا نیاز است که قوانین را تغییر دهیم؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا و چگونه؟
همانطور که منتظر پاسخ به این سؤالات هستیم، به نظر می‌رسد که در پس اتهام تقلب و نقض حق نشر، استدلالی اخلاقی نیز نهفته است که گام به گام علیه بی‌کار کردن مردم و جایگزینی آنها با ماشین‌های عظیم و مولدی شکل می‌گیرد که بر شانۀ کار انسان بنا شده‌اند. خسارت‌ها، جریمه‌ها و توافق‌‌نامه‌ها شاید بتوانند راهی برای پاسخ به همۀ این مسائل باشند.
در همین حال، دادگاهی در پکن حکم داده است که محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی می‌تواند حق نشر بگیرد. آمریکا نیز موضع مشابهی اتخاذ کرده است: اگر یک انسان نیروی محرکۀ کار خلاقانه بوده و اتفاقاً از هوش مصنوعی برای تولید آن استفاده کرده باشد، می‌تواند با قانون حق نشر از محصول خود محافظت کند.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
