دارایی‌های دیجیتال بشر پس از مرگ چه می‌شود؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری به نقل از گاردین، نمایه‌ها و دارایی‌های دیجیتال ما همیشه در حال گسترش هستند، اما بعد از مرگ ما چه اتفاقی برای آن‌ها می‌افتد؟

«تامارا نیز» (Tamara Kneese) محقق ارشد فناوری در موسسه تحقیقات غیرانتفاعی داده و جامعه مستقر در نیویورک می‌گوید: شرکت‌های فناوری هنوز راه‌حل رضایت‌بخشی ارائه نکرده‌اند.

کتاب جدید وی «نقض مرگ» (Death Glitch) بررسی می‌کند که در هنگام مرگ چه اتفاقی برای وسایل دیجیتالی ما می‌افتد و استدلال می‌کند که شرکت‌های فناوری باید به خاطر همه آیندگان دیجیتالی ما، نحوه برخورد با مرگ را در پلتفرم‌های خود بهبود بخشند.

بسیاری از مردم به میراث دیجیتال خود فکر نمی‌کنند، اما وسایل دیجیتالی ما در حال جمع شدن هستند. دلایل عملی و احساساتی وجود دارد که چرا پس از مرگ بازماندگان ممکن است به آن‌ها اهمیت دهند و برای حافظه تاریخی و جمعی آن اهمیت قائل باشند.

مشکل اینجا است که مکانیسم مشخصی برای انتقال وسایل دیجیتال از نسلی به نسل دیگر وجود ندارد. نه‌‌تنها به این دلیل که عزیزان ما ممکن است حتی از حساب‌های ما آگاه نباشند، بلکه به این دلیل که پلتفرم‌های فناوری برای پیش‌بینی یا فکر کردن در مورد مرگ طراحی نشده‌اند.

بقایای دیجیتالی ما ممکن است شامل وبلاگ‌ها، حساب‌های ایمیل و نمایه‌های رسانه‌های اجتماعی نمونه‌های واضحی باشند. همچنین تمام عکس‌ها و فهرست‌های پخش موسیقی که ما در فضای ابری، برنامه‌های پرداخت موبایلی و آواتار‌های دیجیتال نگه‌داری می‌کنیم، وجود دارد و سپس تمام داده‌هایی که تلفن‌های ما، فناوری‌های پوشیدنی و اشیاء هوشمند ما گرفته و جمع‌آوری می‌کنند.

نکته‌ای که بسیاری از عزاداران، آن را نگران‌کننده می‌دانند زمانی است که پیام‌های خودکار از پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی دریافت می‌کنند که به آن‌ها می‌گویند با فردی که فوت کرده ارتباط بگیرند. برخی از پلتفرم‌ها مانند ایکس و تیک‌تاک مکانیسمی برای تلقی نمایه به‌عنوان نمایه یک فرد مرده ندارند اما لینکدین مکانیسمی دارد که مردم از آن آگاه نیستند یا از آن استفاده نمی‌کنند، در حالی که اکثر پلتفرم‌ها توانایی دانلود بایگانی‌ها را ارائه می‌دهند که می‌توان آن را به ارث برد، اما چندان ساده نیست.

پلتفرم‌ها همچنین می‌توانند حساب‌های غیرفعال را حذف کنند که می‌تواند عواقبی داشته باشد؛ همچنین هیچ تضمینی وجود ندارد که هر یک از پلتفرم‌هایی که در آن شرکت می‌کنیم تا چه مدت زنده بمانند. این که مرگ برای شروع در پلتفرم‌های فناوری جاسازی نشده است، نشانه‌ای از نوع خاصی از امتیاز است، این محصولات را افرادی طراحی کردند که مجبور نبوده‌اند بیش از حد به آشفتگی وجودی انسان فکر کنند.

فیس‌بوک، بزرگ‌ترین سایت شبکه اجتماعی، حالت یادبود شناخته‌شده‌تری برای پروفایل‌ها دارد که به افراد اجازه می‌دهد سوگوار شوند و عزیزان خود را به یاد آورند. این شبکه اجتماعی از زمانی که به‌طور ناخواسته به محلی برای عزاداری دسته‌جمعی پس از تیراندازی‌های «ویرجینیا تک» در ۲۰۰۷ تبدیل شد، کار‌های زیادی در مورد نحوه رسیدگی به مرگ انجام داده که برای آن شایسته تقدیر است. اما از آن‌جایی که تلاش می‌کند نوعی مراقبت از مرگ را در چنین مقیاسی به اجرا بگذارد، راه‌حلی برای همه است.

در فیس‌بوک جدید می‌توانید ایمیل‌هایی بنویسید تا پس از مرگ برای عزیزانتان ارسال شود تا به‌طور بالقوه حرف‌های آخر خود را به آن‌ها بزنید یا اسراری که هرگز در زندگی به زبان نیاوده‌اید، فاش کنید.