نخستین پرتاب موشک سرس-۱ از سکوی دریایی با موفقیت اجرا شد

به گزارش خبرنگار گروه ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، شرکت فناوری فضایی شینگی دونگلی پکن، با نام انرژی کهکشانی نخستین پرتاب دریایی خود را در اوایل روز چهارشنبه انجام داد و همچنین نهمین پرتاب موفقیت آمیز پیاپی این شرکت تجاری را به نمایش گذاشت.

کشور چین با هدف افزایش ظرفیت پرتاب ماهواره و بازیابی قطعات موشک‌ها به تازگی یک سکوی پرتاب در دریا ساخته که ۱۶۲.۵ متر طول و ۴۰ متر عرض دارد و در بندر فضایی جدید چین در هایانگ در استان شاندونگ واقع شده است.

موشک جامد سرس-۱ که نخستین موشک حامل ساخته شده توسط یک شرکت خصوصی است.

 در ساعت ۵:۳۴ دقیقه صبح شرقی (۰۹۳۴ UTC) امروز از یک پرتابگر ترابری بر روی سکوی دریایی متحرک در سواحل هایانگ به سوی مدار زمین پرتاب شد.

چهار ماهواره این عملیات متعلق به شرکت گوادین گائوک است؛ این شرکت تجاری در حال ساخت منظومه‌ای از ماهواره‌های اینترنت اشیاء است که محموله آن امروز با موشک سرس-۱ به مدار کم ارتفاع زمین هدایت شد.

این پرتاب ماهواره‌های تیانچی حمل کرد و فضاپیما مداری به ارتفاع ۸۰۰ کیلومتر را هدف قرار داد. این ماهواره‌ها مجهز به سیستم‌های رانش شیمیایی هستند که امکان مانور‌های مداری را فراهم می‌کند. شرکت گوادین گائوک تاکنون ۲۱ ماهواره در مدار زمین مستقر کرده و قصد دارد این منظومه را به ۳۸ ماهواره برساند و آن را در سال ۲۰۲۴ تکمیل کند.

شرکت کهکشان انرژی پرتاب امروز را پری دریایی کوچولو نامگذاری کرد.

موشک سرس-۱ که حدود ۱.۴ متر قطر و بیست متر طول دارد هنگام برخاستن ۳۳ تن وزن دارد و می‌تواند ۴۰۰ کیلو را به مدار پایین زمین در ۱۶۰ کیلومتری زمین و ۳۰۰ کیلو را به مدار خورشید سنکرون در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری حمل کند. این نخستین پرتاب سرس-۱ در ارتفاع ۸۰۰ کیلومتر بود.

بندر جدید فضایی چین در هایانگ از پرتاب موشک‌های جامد لانگ مارچ ۱۱ که متعلق به دولت و موشک جی لانگ-۳ پشتیبانی کرده است.

استارت‌آپ هوافضای اوریون اسپیس نیز تصمیم دارد آذرماه از بندر فضایی چین نخستین عملیات راه‌اندازی خود را اجرا کند.

بندر فضایی واقع در هایانگ می‌تواند در آینده از پرتابگر‌های مایع پشتیبانی کند و بخشی از بار گسترش فرودگاه‌های فضایی چین برای کمک به کاهش تنگنا در دسترسی به فضا و ایجاد انعطاف‌پذیری و افزونگی پرتاب را بر دوش بکشد. این روند به طور بالقوه می‌تواند خطر سقوط بقایای موشک مرتبط با پرتاب‌ها از مراکز فضایی داخلی را کاهش دهد.