رآ‌کتورهای شکافت هسته‌ای به مدار زمین می‌روند
ناسا و ارتش آمریکا قصد دارند در اواخر سال ۲۰۲۵ یا اوایل سال ۲۰۲۶ یک فضاپیمای هسته‌ای را به مدار زمین پرتاب کنند.
به گزارش خبرنگار گروه ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ناسا و دارپا (سازمان پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی آمریکا) تا اوایل سال ۲۰۲۶ موشک هسته‌ای به مدار پرتاب می‌کنند.
این پروژه که دارکو (DRACO) نام‌گذاری شده فناوری پیشرانه بالقوه انقلابی را آزمایش خواهد کرد. ناسا و ارتش آمریکا این پروژه را اواخر سال ۲۰۲۵ یا اوایل سال ۲۰۲۶ با پرتاب فضاپیمای هسته‌ای به مدار زمین عملیاتی می‌کنند.
هدف از این پروژه ارائه یک آزمایش درون فضایی برای پیشرانه حرارتی هسته‌ای (NTP) است؛ فنآوری بالقوه‌ای که می‌تواند به بشریت کمک کند تا به مریخ و دیگر جهان‌های دوردست راه پیدا کند.
اعضای تیم پروژه اعلام کردند فضاپیمای دارکو توسط شرکت لاکهید مارتین توسعه و ساخته خواهد شد.
کرک شیرمن، نایب رئیس کمپین‌های اکتشاف قمری شرکت لاکهید مارتین، امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: ما این هدف را هم عملیاتی می‌کنیم، این نمایش را به پرواز در می‌آوریم، مجموعه‌ای از داده‌های بزرگ را جمع آوری می‌کنیم و در واقع، معتقدیم، آغازگر عصر جدیدی برای ایالات متحده [ و]برای بشر هستیم تا از ماموریت اکتشاف فضایی ما حمایت کنند.
موشک‌های حرارتی هسته‌ای راکتورهای شکافت کوچک را حمل می‌کنند که با شکافتن اتم‌ها، مقادیر باورنکردنی گرما آزاد می‌کنند. سپس این گرما به گاز پیشران اعمال می‌شود که منبسط می‌شود و از طریق یک نازل به فضا هدایت می‌شود تا رانش ایجاد کند.
این فرآیند متمایز از فرآیند به کار گرفته شده توسط ژنراتور‌های ترموالکتریک رادیوایزوتوپ (RTGs) است، فناوری هسته‌ای که از روز‌های اولیه عصر فضا بر روی کاوشگر‌ها پرواز می‌کرد. فرآیند به کار گرفته شده توسط ژنراتور‌های ترموالکتریک رادیوایزوتوپ نیروی محرکه فراهم نمی‌کنند؛ آن‌ها گرمای واپاشی رادیواکتیو را مهار می‌کنند تا الکتریسیته تولید کنند که سپس به ابزارها، موتور‌ها و دیگر تجهیزات فضاپیما قدرت می‌بخشد.
دارپا و ناسا در به روزرسانی‌های قبلی دارکو گفته‌اند که قصد دارند نخستین نمایش درون فضایی این برنامه را تا سال ۲۰۲۷ راه اندازی کنند. اما این جدول زمانی ممکن است تغییر کرده باشد؛ نایب رئیس کمپین‌های اکتشاف قمری شرکت لاکهید مارتین در نشست خبری روز گذشته گفت که پنجره پرتاب هدف در حال حاضر اواخر سال ۲۰۲۵ یا اوایل سال ۲۰۲۶ است.
سازمان پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی آمریکا برنامه را در سال ۲۰۲۱ آغاز کرد و ناسا در اوایل سال ۲۰۲۳ وارد آن شد.
مشارکت ناسا نباید تعجب برانگیز باشد؛ علاقه این سازمان به فناوری پیشرانه حرارتی هسته‌ای به گذشته باز می‌گردد. به عنوان مثال، ناسا قصد داشت تا سال ۱۹۷۹ از طریق برنامه‌ای به نام NERVA (موتور هسته‌ای برای کاربرد وسایل نقلیه راکتی) ماموریت مریخ نوردی را با یک فضاپیمای هسته‌ای آغاز کند که البته این اتفاق نیفتاد و در سال ۱۹۷۲ لغو شد.
انتهای پیام/
