محققان با استفاده از فناوری نانو موفق شدند؛
تولید پوشش‌های کاربردی ضدباکتری و حریق از لباس کهنه!
محققان با دستیابی به یک روش جدید موفق شدند لباس‌های قدیمی را از نظر شیمیایی درهم بشکنند و از آن‌ها پوشش‌های ضدحریق، باکتری و چروک بسازند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، محققان در تلاش به منظوریافتن راهی برای پایدارتر کردن زباله‌های منسوجات، به یک روش جدید دست یافته اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد لباس‌های قدیمی را از نظر شیمیایی بشکنند و از ترکیبات پلی استری آن‌ها برای ایجاد پوشش‌های مقاوم در برابر آتش، ضد باکتری یا ضد چروک استفاده کنند پوشش‌های که می‌تواند روی لباس‌ها و پارچه‌ها اعمال شوند و قابلیت‌های ویژه‌ای در آن‌ها ایجاد کند.
این مطالعه به صنایع ناپایدار نساجی، مانند پوشاک و کفش که مجموعاً ۲۰ درصد زباله‌های جامد جهانی را تولید می‌کنند، کمک می‌کند تا از آن‌ها به بهترین نحو ممکن استفاده کنند. بسیاری از به‌اصطلاح بازیافت‌کنندگان، منسوجات را به‌طور غیرقانونی به عنوان زباله به کشور‌های آسیایی و آفریقایی فرستاده می‌شوند.
خوان هینستروزا، استاد علوم الیاف و طراحی پوشاک و مدیر آزمایشگاه نانوتکنولوژی پارچه در دانشگاه کرنل، می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که لباس‌های ما بازیافت یا پردازش مجدد می‌شوند، اما در بیشتر مواقع به عنوان زباله جامد به مکان‌های دیگر فرستاده می‌شوند. هدف اصلی ما ارائه مسیری برای استفاده مجدد از این مواد است.»
این مطالعه فرآیند برش زباله‌های منسوجات را به قطعات و تجزیه شیمیایی آن‌ها به سوپ مواد خام، رنگ‌ها، افزودنی‌ها، خاک و استر‌ها توصیف می‌کند. در این روش یک محلول فلزی به منسوجات اضافه می‌شود و بلوک‌های ساختمانی از پلی‌استر با فلز ارتباط دارند و ترکیبات فلزی را به‌طور انتخابی به هم متصل می‌کنند و قفس‌های کوچکی را تشکیل می‌دهند (که چارچوب‌های فلزی-آلی نامیده می‌شوند) که در ته سوپ می‌نشینند.
قفس‌هایی که تشکیل می‌شوند سپس برای ساختن پوشش‌های مختلف استفاده می‌شوند، این پوشش‌ها ممکن است نیاز به اصلاحات ساختاری جزئی داشته باشند تا برای استفاده‌های خاص متناسب سازی شوند. این پوشش‌ها ممکن است شامل پیراهن‌های ضد چروک، روپوش‌های جراحی ضدباکتری و لباس‌های صنعتی ضد حریق شوند.
هینستروزا می‌گوید: یکی از اهداف آزمایشگاه ما این است که یک پوشش جهانی ایجاد کنم که تمام این اهداف را برآورده کند، اگرچه ما هنوز با این هدف فاصله داریم.
یلین کو، دانشجوی دکترا در زمینه طراحی انسان محور، از نویسندگان این مقاله می‌گوید: قبل از این تحقیق، برخی بر این باور بودند که رنگ‌ها و ناخالصی‌های موجود در این مخلوط با فرآیند تداخل می‌کنند، اما این اثبات اصل روش - معروف به کریستالیزاسیون کنترل‌شده - نشان می‌دهد که پیوند‌های مشتق شده از پلی استر می‌توانند با وجود سایر موادبه ترکیبات فلزی محلول متصل شوند.
هینستروزا می‌گوید: این تحقیق یک فرآیند حلقه بسته را توصیف می‌کند که در آن مواد دور ریخته شده ممکن است دوباره مورد استفاده قرار گیرند و به اقتصاد دایره‌ای کمک کنند.
انتهای پیام/
