تصویر ستون‌های ترسناک آفرینش به ثبت رسید+عکس

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، وب پوشش مخمل مانند غبار را در سراسر این منطقه ستاره ساز برجسته می‌کند، از جمله پوسته‌های اطراف ستاره‌های در حال شکل گیری فعال
همانطور که در اینجا مشاهده می‌شود، ستون‌های آفرینش به صورت اخروی در نور مادون قرمز میانه ظاهر می‌شوند. تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا صحنه‌ای باورنکردنی را ثبت کرده است که بزرگ و بلند است - و به نظر می‌رسد با فانوس‌های سوسوزن روشن می‌شود.

یک "شبح" در پایین سمت چپ بر روی صخره تسخیر می‌شود، شکلی شبیه غرغره به سمت وسط قاب غر می‌زند و سر اسبی تیره از لبه ستون دوم بیرون می‌آید. ترسناک‌ترین از همه؟ ستارگان تازه شکل گرفته ظاهر چشمانی بیرون زده و خون آلود به خود می‌گیرند؛ و در پس‌زمینه، گرد و غبار مانند پرده‌های سنگین و قدیمی در حال بسته شدن می‌رقصد. در اینجا، هیچ کلاغی وجود ندارد که زمزمه کند، «هرگز» تا به شعر کلاسیک ادگار آلن پو گوشزد کند.

در عوض، غبار در تصویر وب مانند سپیده دم است. این یک عنصر ضروری برای تشکیل ستاره است. اگرچه این ستون‌ها پوشیده شده اند، اما در حال انفجار هستند. ستارگان تازه شکل گرفته در این اتاقک‌های خاکستری تیره پنهان می‌شوند و دیگران مانند یاقوت‌های قرمز به چشم می‌خورند. با گذشت زمان، تصویر مادون قرمز میانی وب به محققان این امکان را می‌دهد تا گاز و غبار موجود در این منطقه را به طور عمیق کاوش کنند و به طور دقیق‌تر چگونگی شکل‌گیری ستاره‌ها را در طول میلیون‌ها سال مدل‌سازی کنند.

این تصویر دو نمای جدید از ستون‌های آفرینش سحابی عقاب را که توسط هابل گرفته شده مقایسه می‌کند. در سمت چپ، ستون‌ها در نور مرئی دیده می‌شوند که درخشش چند رنگ ابر‌های گازی، پیچک‌های غبار تیره کیهانی، و خرطوم فیل‌های زنگارنگ ستون‌های معروف سحابی را به تصویر می‌کشند. تصویر درست در نور مادون قرمز گرفته می‌شود که در بیشتر غبار و گاز پنهان شده نفوذ می‌کند و نمای ناآشناتری از ستون‌ها را نشان می‌دهد.

پرتره ترسناک: وب ناسا گرد و غبار، ساختار ستون‌های آفرینش را آشکار می‌کند

این تصویر انگشتان دوده‌آلود را به تصویر نمی‌کشد؛ و همچنین منظره اثیری از مقبره‌های فراموش شده زمان نیست. این ستون‌ها، پر از گاز و غبار، ستارگانی را پوشانده‌اند که به آرامی در طی هزاران سال در حال شکل‌گیری هستند. این منظره وهم‌آور و بسیار غبارآلود از ستون‌های آفرینش در نور مادون قرمز میانی توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا ثبت شده است. این یک نمای جدید وحشتناک از یک منظره آشنا را نشان می‌دهد.

چرا نور مادون قرمز میانی در تصویر ابزار مادون قرمز میانی وب (MIRI) چنین حالتی تاریک و سرد ایجاد می‌کند؟ غبار بین ستاره‌ای صحنه را پوشانده است؛ و در حالی که نور مادون قرمز میانی در جزئیات مکان غبار تخصص دارد، ستارگان در این طول موج‌ها به اندازه کافی درخشان نیستند که ظاهر شوند. در عوض، این ستون‌های گاز و غبار به رنگ سربی در لبه‌هایشان می‌درخشند و فقط به فعالیت درونشان اشاره می‌کنند.

در این منطقه هزاران و هزاران ستاره تشکیل شده است. این به صراحت هنگام بررسی تصویر اخیر دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) وب مشخص می‌شود (تصویر زیر را ببینید). با این حال، از نظر MIRI، اکثر ستاره‌ها گم شده اند. چرا؟ بسیاری از ستارگان تازه تشکیل شده دیگر توسط غبار کافی احاطه نشده اند که در نور مادون قرمز میانی قابل تشخیص باشند.

در عوض، MIRI ستاره‌های جوانی را مشاهده می‌کند که هنوز «شنل» غبارآلود خود را از تن بیرون نکرده‌اند. این‌ها گوی‌های زرشکی به سمت حاشیه ستون‌ها هستند. در مقابل، ستارگان آبی رنگ که در صحنه نقش بسته اند در حال پیر شدن هستند. این بدان معنی است که آن‌ها قبلاً بیشتر لایه‌های گاز و غبار خود را ریخته اند.

ستون‌های آفرینش با یک کالیدوسکوپ رنگی در تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا به نور نزدیک به نور فروسرخ تنظیم شده‌اند. ستون‌ها مانند طاق‌ها و گلدسته‌هایی به نظر می‌رسند که از منظره‌ای بیابانی بیرون آمده‌اند، اما پر از گاز و غبار نیمه‌شفاف هستند و دائماً در حال تغییر هستند. این منطقه‌ای است که در آن ستارگان جوان در حال شکل گیری هستند یا به سختی از پیله‌های غبار آلود خود در حالی که به شکل گیری ادامه می‌دهند ترکیده اند.

نور مادون قرمز میانی به ویژه برای مشاهده گاز و غبار با جزئیات پیچیده مناسب است. این نیز در پس‌زمینه غیرقابل انکار است. تیره‌ترین سایه‌های خاکستری متراکم‌ترین مناطق گرد و غبار هستند. ناحیه قرمز به سمت بالا، که یک V عجیب و غریب را تشکیل می‌دهد، مانند جغدی با بال‌های دراز، جایی که گرد و غبار منتشر و خنک‌تر است.

توجه داشته باشید که هیچ کهکشانی پس‌زمینه‌ای ظاهر نمی‌شود محیط بین‌ستاره‌ای در متراکم‌ترین بخش قرص کهکشان راه شیری بیش از حد متورم از گاز و غبار است که اجازه نفوذ نور دور آن‌ها را نمی‌دهد.

این منظره چقدر وسیع است؟ بالاترین ستون را دنبال کنید، روی ستاره قرمز درخشانی که از لبه پایینی آن مانند چوب جارو بیرون زده است فرود بیایید. این ستاره و کفن غبار آلود آن بزرگتر از اندازه کل منظومه شمسی ما هستند.

تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA یکی از نمادین‌ترین و محبوب‌ترین تصاویر خود را بازبینی کرده است: ستون‌های آفرینش سحابی عقاب. این تصویر ستون‌ها را در نور مرئی نشان می‌دهد که درخشش چند رنگ ابر‌های گازی، پیچک‌های غبار تیره کیهانی و خرطوم فیل‌های زنگ‌رنگ ستون‌های معروف سحابی را به تصویر می‌کشد. گرد و غبار و گاز موجود در ستون‌ها توسط تشعشعات شدید ستارگان جوان تراکم می‌شود و توسط باد‌های شدید ستارگان عظیم اطراف فرسایش می‌یابد. با این تصاویر جدید کنتراست بهتر و دید واضح تری برای ستاره شناسان به وجود می‌آید تا چگونگی تغییر ساختار ستون‌ها در طول زمان را مطالعه کنند.

این صحنه برای اولین بار توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا در سال ۱۹۹۵ ثبت شد و در سال ۲۰۱۴ مورد بازبینی مجدد قرار گرفت، اما بسیاری از رصدخانه‌های دیگر مانند تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نیز عمیقاً به ستون‌های آفرینش نگاه کرده اند. ستاره شناسان با هر رصد اطلاعات جدیدی به دست می‌آورند. آن‌ها از طریق تحقیقات مداوم خود، درک عمیق تری از این منطقه ستاره ساز ایجاد می‌کنند.

هر طول موج نور و ابزار پیشرفته شمارش بسیار دقیق تری از گاز، غبار و ستارگان را ارائه می‌دهد که مدل‌های محققان را از چگونگی شکل گیری ستاره‌ها مطلع می‌کند. در نتیجه تصویر جدید MIRI، اخترشناسان اکنون داده‌هایی با وضوح بالاتر در نور مادون قرمز میانه نسبت به قبل دارند و اندازه‌گیری‌های غبار بسیار دقیق‌تر آن را برای ایجاد یک چشم‌انداز سه بعدی کامل‌تر از این منطقه دور تجزیه و تحلیل خواهند کرد.

تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA یکی از نمادین‌ترین و محبوب‌ترین تصاویر خود را بازبینی کرده است: ستون‌های آفرینش سحابی عقاب. این تصویر ستون‌ها را در نور فروسرخ نشان می‌دهد که به آن اجازه می‌دهد از میان گرد و غبار و گاز پنهان عبور کند و نمای ناآشناتر -، اما به همان اندازه شگفت‌انگیز - از ستون‌ها را نشان دهد. در این نمای اثیری، کل قاب با ستارگان درخشان پوشانده شده است و ستاره‌های کوچک در درون خود ستون‌ها شکل گرفته‌اند. خطوط شبح مانند ستون‌ها بسیار ظریف‌تر به نظر می‌رسند و در برابر مه آبی وهم‌آوری قرار گرفته‌اند.

ستون‌های آفرینش در سحابی عظیم عقاب قرار دارد که در فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.