آنچه پس از «مرگ انفجاری» یک ستاره عظیم در مریخ باقی می‌ماند+ تصاویر

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، دانشمندان به کمک تلسکوپی به قدرت ۲۶۸ میلیون پیکسل توانستند تصویر منظره‌ای دیدنی از ابر‌های نارنجی و صورتی ثبت کنند که پس از مرگ انفجاری یک ستاره عظیم - بقایای ابرنواختر Vela - باقی مانده است.

این تصویر منظره‌ای دیدنی از ابر‌های نارنجی و صورتی را نشان می‌دهد که پس از مرگ انفجاری یک ستاره عظیم - بقایای ابرنواختر Vela - باقی مانده است. این تصویر دقیق از ۵۵۴ میلیون پیکسل تشکیل شده است و یک تصویر موزاییکی ترکیبی از مشاهدات است که با دوربین ۲۶۸ میلیون پیکسلی OmegaCAM در تلسکوپ بررسی VLT، میزبانی شده در رصدخانه پارانال ESO، گرفته شده است. OmegaCAM می‌تواند از طریق چندین فیلتر عکس بگیرد که هر کدام به تلسکوپ اجازه می‌دهد نور ساطع شده را با رنگی مشخص ببیند. برای ثبت این تصویر، از چهار فیلتر استفاده شده است که در اینجا با ترکیب رنگ‌های سرخابی، آبی، سبز و قرمز نشان داده شده است. نتیجه، نمای بسیار دقیق و خیره‌کننده‌ای از رشته‌های گازی باقیمانده و ستاره‌های آبی درخشان پیش‌زمینه است که درخشندگی را به تصویر می‌افزایند.

در این تصویر پیچیده از باقیمانده ابرنواختر Vela چه می‌بینید؟

یک تار عنکبوت شبح وار، اژدهایان جادویی، یا دنباله‌های عجیب ارواح؟

این تابلوی رنگی زیبا بقایای شبح مانند یک ستاره غول پیکر را پس از یک فاجعه کیهانی نشان می‌دهد. در اینجا با جزئیات قابل توجهی با تلسکوپ بررسی VLT، که در سایت پارانال رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) در شیلی میزبانی شده است، ثبت شد.

تنها چیزی که از یک ستاره عظیم باقی مانده است که در حدود ۱۱۰۰۰ سال پیش در یک انفجار قدرتمند به زندگی خود پایان داد، این ساختار زیبا از ابر‌های صورتی و نارنجی است. هنگامی که ستارگان پرجرم به پایان عمر خود می‌رسند، اغلب با انفجاری به نام ابرنواختر بیرون می‌روند. این انفجار‌های عظیم کیهانی باعث ایجاد امواج ضربه‌ای می‌شوند که از طریق گاز اطراف حرکت می‌کنند، آن را فشرده می‌کنند و ساختار‌های پیچیده‌ای مانند نخ ایجاد می‌کنند. انرژی آزاد شده گره‌های گازی را گرم می‌کند و آن‌ها را همانطور که در این تصویر مشاهده می‌کنید به خوبی می‌درخشد.

با این ۱۲ نقطه برجسته به جزئیات باقیمانده ابرنواختر Vela شیرجه بزنید، که هر کدام بخش پیچیده متفاوتی از ابر‌های گازی صورتی و نارنجی زیبا و ستارگان درخشان را در پیش زمینه و پس‌زمینه نشان می‌دهند. 

در این تصویر ۵۵۴ میلیون پیکسلی، نمای بسیار دقیقی از بقایای ابرنواختر Vela، به نام صورت فلکی جنوبی Vela (بادبان ها) به دست می‌آوریم. شما می‌توانید نه ماه کامل را در کل این تصویر قرار دهید، کل ابر حتی بزرگتر است. این بقایای ابرنواختر دراماتیک یکی از نزدیک‌ترین‌هایی است که به ما شناخته شده است و تنها ۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

همانطور که منفجر شد، خارجی‌ترین لایه‌های ستاره مولد به درون گاز اطراف پرتاب شد و رشته‌های دیدنی‌ای را که در اینجا مشاهده می‌کنیم تولید کرد. چیزی که از ستاره باقی می‌ماند، یک توپ بسیار چگال است که در آن پروتون‌ها و الکترون‌ها با فشار به نوترون تبدیل می‌شوند - یک ستاره نوترونی. ستاره نوترونی در بقایای Vela، که کمی خارج از این تصویر در سمت چپ بالا قرار گرفته است، اتفاقاً یک تپ اختر است که با سرعت خیره کننده بیش از ۱۰ بار در ثانیه در محور خود می‌چرخد.

این تصویر روند انتقال داده‌های خام گرفته‌شده توسط تلسکوپ به یک تصویر نجومی خیره‌کننده مانند آنچه در اینجا نشان داده شده است، نشان می‌دهد که بقایای ابرنواختر Vela را با تلسکوپ بررسی VLT (VST) نشان می‌دهد.

۱- آشکارساز نور جمع آوری شده توسط تلسکوپ را ثبت می‌کند. OmegaCAM، دوربین متصل به VST، دارای آرایه‌ای از ۳۲ آشکارساز است که میدان دید وسیعی را پوشش می‌دهد.

۲- تصاویر خام حاوی مصنوعات و نشانه‌های ابزاری مانند پیکسل‌های مرده، سایه‌ها یا تغییرات درخشندگی در میان آشکارساز‌ها هستند. قبل از استفاده از تصاویر برای مقاصد علمی، این‌ها باید اصلاح شوند.

۳- ستاره شناسان این اثرات را با استفاده از داده‌های کالیبراسیون تصحیح می‌کنند. به این فرآیند تبدیل از داده‌های خام به داده‌های آماده علمی «کاهش داده‌ها» می‌گویند.

۴- هنگامی که یک شی نجومی بزرگتر از میدان دید است، باید تصاویر مختلفی را که معمولاً موزاییک نامیده می‌شود، به هم بچسبانید. این همچنین به ما امکان می‌دهد شکاف‌های بین آشکارساز‌ها را پر کنیم.

۵- روشنایی پس‌زمینه می‌تواند در قسمت‌های مختلف موزاییک متفاوت باشد، مخصوصاً اگر در شب‌های مختلف مشاهده شده باشد، به دلیل تغییر در فاز ماه و سایر اثرات. به عنوان مثال، گوشه سمت چپ بالای تصویر ۴ تیره‌تر از بقیه تصویر است. با مقایسه مناطق همپوشانی بین تصاویر مختلف، می‌توان این موضوع را اصلاح کرد.

۶- تصویر موزاییک شده به صورت بصری بازرسی می‌شود و هرگونه مصنوعات باقی مانده تصحیح می‌شود. این شامل، برای مثال، درز‌های ناقص بین تصاویر مجاور است.

۷- آشکارساز‌های نجومی تصاویر رنگی نمی‌گیرند. در عوض، چندین عکس به طور جداگانه از طریق فیلتر‌هایی که نور با طول موج‌های مختلف را از خود عبور می‌دهند، گرفته می‌شود. سپس به این تصاویر رنگ‌های مختلف اختصاص داده می‌شود و در یک تصویر رنگی نهایی ترکیب می‌شوند.

۸- تصویر رنگی نهایی

این تصویر موزاییکی از مشاهدات است که با دوربین میدان وسیع OmegaCAM در تلسکوپ بررسی VLT (VST) که در رصدخانه پارانال ESO در شیلی میزبانی شده است، گرفته شده است. دوربین ۲۶۸ میلیون پیکسلی می‌تواند تصاویر را از طریق چندین فیلتر که نور با رنگ‌های مختلف را از خود عبور می‌دهد، بگیرد. در این تصویر خاص از بقایای Vela، از چهار فیلتر مختلف استفاده شده است که در اینجا با ترکیبی از سرخابی، آبی، سبز و قرمز نشان داده شده است.

 متعلق به موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا، INAF است و با آینه ۲.۶ متری خود یکی از بزرگترین تلسکوپ‌هایی است که برای بررسی آسمان شب در نور مرئی اختصاص داده شده است. برای بیش از هفت سال، این بررسی بخش قابل توجهی از کهکشان خانگی ما را ترسیم کرده است و به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا درک بهتری از چگونگی شکل گیری، تکامل و در نهایت مرگ ستارگان داشته باشند.