وضعیت فعلی سینما، شرایط را برای هنرمندان فاجعهآمیز میکند/ قیمت بالای بلیت خانوادهها را از سینما فراری میدهد
به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، سینمای ایران در هفتههای اخیر روزهای خوشی را پشت سر نگذاشته است. در حالی که پس از اکران نسبتا موفق فیلمهای سینمایی در پاییز و زمستان سال گذشته بسیاری از سینماگران امیدوار بودند در سال جدید و با شروع اکران نوروزی، بار دیگر سینماها رونق بگیرد، اما عملاً این اتفاق رخ نداد و فیلمهایی که برای اکران در این ایام سال تدارک دیده شده بودند عملا با شکست مواجه شدند و با وجود افزایش قیمت بلیت سینماها، تنها یک اثر توانست از مرز فروش ۲۰ میلیارد تومان عبور کند.
اوضاع فروش در سینماها به قدری در این مدت بد بود که تهیهکنندگان و صاحبان فیلمهای اکران نوروزی، در درخواستی مشترک از سازمان سینمایی خواستند که مدت اکران فیلمهاشان را افزایش دهد. اتفاقی که برای برخی از این آثار رخ داد و ۵ فیلم همچنان به عنوان فیلمهای اصلی اکران، تعداد زیادی از سالنها سینما در سراسر کشور را در اختیار دارند و سه فیلم جدید اکران عید فطر، هنوز از نظر تعداد سالن اختلاف معناداری با دیگر آثار دارند.
یکی از گلایههای صاحبان فیلمهای در حال اکران، عدم توجه کافی تلویزیون به این آثار و به نوعی تبلیغ آنهاست. به جز این مسئله حذف برنامههای تخصصی حوزه سینما از شبکههای مختلف (همچون شهر فرنگ، نقد سینما، هفت و...) نشان میداد که رسانه ملی علاقه چندانی ندارد که به سینما توجه نشان دهد و به دنبال فاصله گرفتن از فضای هنر هفتم است. به بهانه فعل و انفعالات رخ داده در برنامههای سینمایی تلویزیون و شرایط نابه سامان سینما در ماههای اخیر با محمود گبرلو گفتوگو کردیم، کسی که سابقه اجرای برنامه تلویزیونی هفت و نشستهای خبری جشنواره فجر در دورههای مختلف را در کارنامه خود دارد و چهرهای شناخته شده در میان اهالی رسانهای سینما به حساب میآید.
فیلمهای ضعیف و دور از مخاطب
آنا: دلیل استقبال کم مخاطبان سینما از فیلمهای در حال اکران این روزها چیست؟
گبرلو: وضعیت موجود تحلیلهای متعددی دارد که در کنار هم جمع کردن آنها ما را به نتیجه مطلوب میرساند. در وهله اول این موضوع را باید در نظر گرفت که سینما پس از کرونا دیگر مثل سینمای قدیم نیست که مردم با اشتیاق به سمت سالنهای آن بروند، بلیت بخرند و با شور فیلم ببینند. این نکته خیلی مهم است و سینما باید برای تماشاگر آینده خودش فکر کند.
آنا: خود فیلمها چطور آنها از کیفیت لازم برای جذب مخاطب بهرهمند هستند؟
گبرلو: متأسفانه خیر. در حال حاضر فیلمهای اجتماعی که در ژانرهای کمدی یا جدی در سینمای ایران ساخته میشود، حال مخاطب را خوب نمیکند. به این دلیل که ساختار درام ساختار جذابی برای تماشاگر نیست که رغبت کند بلیت بخرد و آن را در سینما ببیند، ناچار به سمت کمدی میرود. در این حالت تماشاگر وقتی به سالن میرود، یا فیلم کمدی را تماشا میکند که به زور میتواند در برخی لحظات آن بخندد و به نظرش آنچه برای دیدنش هزینه کرده یک فیلم سطحی است، یا فیلمی جدی میبیند که یک اثر رها شده است و کیفیت مناسبی ندارد، برای همین نمیداند وقتی به سالن سینما میرود چه موضعی داشته باشد و وقتی از سالن بیرون میآید سرگردان است و به این میرسد سینما رفتن دیگر برایش جذاب نیست.
آنا: قیمت بلیت فیلمها چطور؟ در این سالها تنها چیزی که در سینمای ایران افزایش یافته، قیمت بلیت سینماهاست.
گبرلو: بله یکی از نکات دیگر بلیت سینماها است. ما باید قیمت بلیت را متناسب با هزینهها و درآمدهای مردم در نظر بگیریم تا یک خانواده متوسط ایرانی که معمولاً تماشاگران انبوه سینمای ایران از این قشر هستند، بتواند راحت با درآمد خود یک خانواده را به سینما ببرد، بلیت بخرد و با تنقلات و چیزهای دیگری که در سالن سینما هست، دو ساعت خانوادهاش را سرگرم کند. در شرایط سخت اقتصادی حال حاضر، چنین چیزی وجود ندارد و به همین دلیل خانوادهها سینما را از سبد فرهنگی خود حذف کرده و به همین شبکههای تلویزیونی، ماهوارهای و پلتفرمهای آنلاین بسنده کنند. به عبارت دیگر،قیمت بالای بلیت خانوادهها را از سینما فراری می دهد. مجموع این شرایط سخت باعث شده ما به آینده سینما خیلی امیدوار نباشیم.
آنا: چقدر امیدوارید که با سیستم حال حاضر مدیران سینمایی این شرایط بهبود پیدا کند؟
گبرلو: برای این مسئله لازم است که سیاستگذاران و برنامهریزان سینما طرح جدید و نویی را اجرا کنند، مسئلهای که من هنوز ندیدم. آقای خزاعی (رئیس سازمان سینمایی) یا دیگر مدیران سینمای ایران قرار شد بعد از جشنواره چهلم فیلم فجر سیاستهای جدید را اعلام کنند، اما چیزی به عنوان یک نقشه راه یا برنامه مدون برای آینده اسفناک سینما طراحی نکردند که ما به آن خوشبین باشیم و به همین دلیل این شرایط سخت را شاهدیم که ادامه هم خواهد داشت و این ضرر بسیار بزرگی برای سینما و اهالی سینما است. از لحاظ گردش اقتصادی وقتی سینما توانایی اداره خود را نداشته باشد، هنرمندان یا دستاندرکاران سینما به شرایط فاجعهآمیز و حال و روز بدی میافتند و مجبورند به کارهای دیگری رو بیاورند.
سیستم نمایش ایران زیر سوال رفته است
آنا: و در این شرایط پلتفرمهای آنلاین ترکتازی میکنند، بازیگران و کارگردانهای سینما را به سمت سریالسازی میکشانند و برای شکست دادن رقبا معادلات حقوق بازیگران و عوامل را بر هم میزنند.
گبرلو: متأسفانه در حال حاضر سیستم نمایش در ایران زیر سوال رفته است. هنوز به طور شفاف مشخص نیست که مدیریت پلتفرمها در اختیار کیست و گویا آن را به تشکیلاتی واگذار کردند که خود این سازمان در تهیه سریالهای تلویزیونیاش درمانده شده است، چنین سازمانی چطور میتواند آثار نمایشی در پلتفرمها را نجات دهد؟
آنا: رسانه ملی که گویا دل خوشی از برنامههای تخصصی حوزه سینما ندارد و یکی یکی آنها را از روی آنتن برمیدارد.
گبرلو: تلویزیون در مورد برنامههای گفتوگومحور خود در حال تجدید نظر است و اکثر برنامهها را تعطیل کرده تا به یک بینش، ایدئولوژی و سیاست جدید برای تولید آنها برسد. من به عنوان تحلیلگر معتقدم این روش اشتباه است چون در گذشته عملکرد برنامهسازان این حوزه بد نبوده است، اگرچه ممکن است بعضی سیاستها و منشها را اعمال نکردند، اما این موارد میتوانست در اتاقهای فکر و اندیشهورزی مطرح شود و با انجام یک گفتوگو کار آن برنامه ادامه پیدا کند.
آنا: شما فکر میکنید رسانه ملی با این سبک برخورد نسبت به برنامههای تخصصی حوزه سینما، در آینده فرصتی در اختیار افراد تخصصی این حوزه قرار میدهد؟
گبرلو: این سوالی است که زمان پاسخ آن را مشخص میکند. ولی اصولا اینکه ما یک برنامه را متوقف کنیم و بعد بررسی کنیم که آیا این برنامه میتواند مفید باشد یا نه، کار بسیار اشتباهی است چون این پروسه زمان زیادی طول میکشد و تماشاگر امروز حوصله و تحمل این را ندارد تا برنامهریزیهای سازمان تمام شود و او با محصول جدید روبرو شود. مخاطب جوان امروز خیلی زود با فشار دادن یک دکمه با برنامهای دیگر در رسانهای دیگر ارتباط برقرار میکند. این دیگر به زرنگی و سرعت مدیران رسانه ملی بستگی دارد تا کاری کنند که تماشاگر ایرانی، به سمت رسانههای دیگر نرود و تلویزیون را رها نکند.
انتهای پیام/۴۱۷۳/
انتهای پیام/