در فضا چه می‌گذرد(۴)؛
ادامه فعالیت ایستگاه بین‌المللی فضایی تا سال ۲۰۳۰/ دلیل آشفتگی در مدار پلوتو کشف شد
اتفاقات فضایی بسیاری طی هفته گذشته رخ داد که در این گزارش به بررسی برخی از رویدادهای فضایی و نجومی می‌پردازیم.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، در فضا روز به‌روز اتفاقات بسیار هیجان‌انگیزی رخ می‌دهد که منجر به گشایش دریچه‌ای از علم می‌شود که توسط آن می‌توان به دستاوردهای بزرگی رسید. فضا، دنیای ناشناخته و سرشار از شگفتی است و به‌طور مداوم حقایق جالب و خیره‌کننده‌ای درباره آن کشف می‌شود. جهان با سرعت بسیار زیادی در حال تغییر و پیشرفت است. هر لحظه از فضا شاهد خبرهای تازه هستیم. از ابتدای هفته تاکنون خبرها و گزارش‌های مختلفی در این حوزه به گوش خوانندگان رسیده که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
تغییر فصل در نپتون بیش از ۴۰ سال طول می‌کشد/ کاهش درخشندگی حرارتی سیاره آبی
سیاره نپتون به دلیل فاصله زیاد از خورشید، بیش از ۱۶۵ سال زمینی طول می‌کشد تا به دور خورشید بچرخد.
سیاره نپتون از مجموعه سیارات منظومه شمسی و دورترین سیاره است. این سیاره ویژگی‌های بسیار خاصی نسبت به سایر سیاره‌ها دارد. همچنین این سیاره از نظر اندازه بزرگ‌ترین سیاره محسوب می‌شود. برای بعضی از افراد رنگ آبی این سیاره مورد سوال واقع می‌شود و علت این رنگ جذاب وجود گاز متان در جو آن است.
تحقیقات جدید نشان داده است سیاره نپتون تغییرات غیرمنتظره‌ای داشته است و بسیار سردتر از چیزی است که فکر می‌کنیم. دمای این سیاره در دو دهه گذشته نوسانات بسیار زیادی داشته است. دانشمندان فضایی از دانشگاه لستر مطالعات بسیاری درخصوص دمای جو آن سیاره انجام داده‌اند.
تیم محققان در زمان شروع تصویربرداری متوجه کاهش درخشندگی حرارتی نپتون شدند و دمای جو سیاره نپتون میان سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸ تقریبا ۸ درجه سانتی‌گراد کاهش پیدا کرد. دانشیار تحقیقات در دانشگاه لستر می‌گوید؛ این تغییرات بسیار غیرمنتظره است. نپتون دارای شیب محوری است؛ بنابراین سیاره نپتون همچون زمین، فصول را تجربه می‌کند.
سیاره نپتون به دلیل فاصله زیادی که از خورشید دارد، بیش از ۱۶۵ سال زمینی طول می‌کشد تا به دور خورشید بچرخد. همین امر باعث می‌شود تا فصول به‌آرامی تغییر کند و هر کدام از این تغییرات بیش از ۴۰ سال زمینی زمان می‌برد.
چرا فضانوردان در فضا نمی‌توانند سوت بزنند؟
مطالعات جدید نشان می‌دهد فضانوردان در فضا قادر به سوت‌زدن هستند، اما صدای سوت یکدیگر را نمی‌شنوند.
زمانی‌که فضانوردان در فضا هستند، می‌توانند در لباس فضایی خود سوت بزنند، صحبت کنند یا حتی فریاد بزنند، اما فضانوردان به هیچ عنوان قادر به شنیدن صدا نیستند.
فضا یک محیط کاملا آرام و بی‌سروصدا است. در واقع صدا به صورت امواج حرکت می‌کند و با سرعت‌های مختلف در هوا، آب یا مواد دیگر حرکت می‌کند، اما از آن‌جایی که در فضا جو وجود ندارد، امواج صوتی حاصل از سوت یک فضانورد نمی‌تواند به گوش فضانورد دیگر برسد؛ بنابراین آن‌ها در ابتدا تصور می‌کردند قادر به سوت‌زدن نیستند.
فضانوردان برای برقراری ارتباط از رادیو استفاده می‌کنند. آن‌ها حتی اگر در کنار یکدیگر به صورت شناور قرار گیرند، همچنان باید از رادیو برای شنیدن صدای یکدیگر استفاده کنند. زمانی‌که فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر می‌کنند، ابتدا در یک محیط شبیه‌سازی‌شده قرار می‌گیرند. همین امر به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بدون پوشیدن لباس فضایی بتوانند نفس بکشند. همچنین در ایستگاه فضایی بین‌المللی امواج صوتی مانند زمین حرکت می‌کند؛ بنابراین آن‌ها به هر میزان که بخواهند می‌توانند سوت بزنند.
بیشتر بخوانید:
چرا فضانوردان در فضا نمی‌توانند سوت بزنند؟
دلیل آشفتگی در مدار پلوتو کشف شد
نتایج یک مطالعه علمی نشان می‌دهد که چرا مدار پلوتو به طرز شگفت‌آوری آشفته است.
سال زمینی طول می‌کشد تا پلوتو یک بار به دور خورشید بچرخد. مسیر مدار این سیاره کوتوله در صفحه‌ای که مدار هشت سیاره دیگر منظومه شمسی قرار دارد، نیست و با زاویه ۱۷ درجه‌ای متمایل است. مدار غیرمعمول پلوتو در مقایسه با سیارات دیگر حالت بیضی شکلی بیشتری دارد. پلوتو به دلیل ماهیت عجیب و غریب و اسرارآمیزش یک سیاره کوتوله در نظر گرفته می‌شود. سیاره کوتوله جرمی آسمانی و کوچک‌تر از یک سیاره است که به دور خورشید می‌چرخد، قمر سیاره دیگری به شمار نمی‌رود.
نتایج یک مطالعه جدید از گروه تحقیقاتی آزمایشگاه سیارات و قمر دانشگاه آریزونا در خصوص مدار پلوتو نشان می‌دهد که این مدار در بازه‌های زمانی طولانی پایدار است اما در مقیاس‌های زمانی کوتاه در معرض آشفتگی و تغییرات قرار می‌گیرد. شبیه‌سازی‌های متعدد روی مدارهای گذشته و آینده پلوتو خبر از ویژگی شگفت‌انگیزی می‌دهد، این آشفتگی‌ها مانع از برخورد پلوتو به نپتون می‌شود. به گفته محققان این وضعیت «روزنانس حرکتی متوسط» نام دارد.
انفجار جرم بین‌ستاره‌ای در آسمان با سرعت ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت
اطلاعات طبقه‌بندی‌شده دولتی نشان می‌دهد که یک جرم بین‌ستاره‌ای در آسمان «پاپوآگینه‌نو» شعله‌ور شده است.
جرم بین‌ستاره‌ای نوعی جرم نجومی در فضای بین‌ستاره‌ای محسوب می‌شود که این اجرام بسیار اسرارآمیز هستند و همچنین اطلاعات طبقه‌بندی‌شده دولتی نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۴، یک جرم بین‌ستاره‌ای در آسمان منفجر شده است.
بر اساس یادداشتی که اخیرا توسط فرمانده فضایی ایالات متحده منتشر شده است، یک گلوله آتشی که در سال ۲۰۱۴ در آسمان «پاپوآگینه‌نو»، یک کشور در اقیانوسیه، شعله‌ور شد، در واقع یک جرم متحرک سریع از منظومه ستاره‌ای دیگر بود. این جسم، یک شهاب‌سنگ کوچک با عرض تنها ۰.۴۵ متر در ۸ ژانویه سال ۲۰۱۴، پس از سفر در فضا با سرعت بیش از ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت به جو زمین برخورد کرد.
مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۹ استدلال کرد که این شیء بسیار فراتر از منظومه شمسی زمین است و نویسندگان نوشتند که به احتمال بسیار زیاد این شیء از درون اعماق یک منظومه سیاره‌ای به سمت جو زمین برخورد کرده است. اکنون دانشمندان فضایی ایالات متحده یافته‌های تیم محققان را درباره برخورد این جرم بین‌ستاره‌ای تایید کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
انفجار جرم بین‌ستاره‌ای در آسمان با سرعت ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت
ادامه فعالیت ایستگاه بین‌المللی فضایی تا سال ۲۰۳۰
ناسا ضمن اعلام پیشنهاد خود برای تداوم فعالیت ایستگاه بین‌المللی فضایی تا سال ۲۰۳۰ از سایر سازمان‌های فضایی خواست در این پروژه همکاری کنند.
بسیاری از کارشناسان فناوری معتقدند ایستگاه بین‌المللی فضایی بستر لازم برای تحقیقات فضایی صلح‌آمیز است و دانشمندان توانستند بیش از ۲۰ سال در این فضاپیما تحقیقات علمی را انجام دهند. این مطالعاته نقش پررنگی در ارتقای دانش بشر از شرایط خارج از کره زمین داشته است. مدیران ناسا ضمن ابزار خرسندی از تأمین بودجه ادامه فعالیت ایستگاه بین‌المللی فضایی معتقدند این فضاپیما زمینه لازم برای نوآوری و رقابت در خارج از سیاره آبی را فراهم کرده و تحقق اهدافی از قبیل ارسال نخستین زن و فرد سیاه پوست به ماه را امکان‌پذیر می‌سازد. اگرچه انسان‌ها اکنون در منظومه شمسی پا را از ماه فراتر گذاشته و به گفته ایلان ماسک، رئیس شرکت اسپیس‌ایکس «فضانوردان حداقل تا ۱۰ سال آینده به مریخ می‌روند» ولی قمر زمین هنوز یکی از مقاصد اصلی سفرهای فضایی است.
ناسا فاش کرد طی ۲۰ سال گذشته بیش از ۳ هزار پروژه تحقیقاتی در آزمایشگاه ایستگاه بین‌المللی فضایی انجام شده و در طول این این مدت بیشتر از ۴ هزار و ۲۰۰ محقق از سراسر جهان وارد این فضاپیما شدند. طبق بررسی‌های انجام شده آزمایشگاه‌های صورت گرفته در ایستگاه بین‌المللی فضایی نقش چشمگیری در شناخت ریزگردهای کیهانی داشته است.
انتهای پیام/۳۰۰۴/
انتهای پیام/
توسط متخصصان یک شرکت دانش‌بنیان؛
گیرندههای نقشهبرداری ماهوارهای تولید شد
آنا گزارش می دهد؛
پنج فناوری نوآورانه حفظ و مدیریت آب کدامند؟
آیا تاکنون مجله علمی نظر شما را جلب کرده است؟