فراتر از زمین (۱۱)؛
آیا در فضا می‌توان گریست؟
مطالعات نشان داده است افراد در فضا می‌توانند بگریند، اما بارش اشک وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از «ساینس»، اشک‌آلودشدن گاهی‌اوقات حتی در فضا برای فضانوردان پیش آمده است و این یک امر طبیعی است. گریه کردن حتی در زمین ناخوشایند است. حال تصور کنید فضانوردان در فضا با مشاهده اتفاقات شگفت‌انگیز چطور می‌توانند خود را کنترل کنند و گریه نکنند. بعضی از موارد فضانوردان به دلیل احساس کوچکی و بی‌اهمیتی در برابر آن همه زیبایی و بزرگی گریه می‌کنند. سوال جالب اینجاست که برای اشک فضانوردان در جاذبه صفر چه اتفاقی می‌افتد.
بعضی از افراد تصور می‌کنند اشک‌ها مانند روی زمین بر گونه‌ها و سپس زمین می‌افتد. کلیتون سی‌اندرسون درباره تجربه‌های خود در فضا می‌گوید؛ «من به دلایل بعضی از مسائل احساسی چندین مرتبه در فضا گریه کردم و گریه کردن در فضا دقیقا مانند روی زمین است، اما یک تفاوت جزئی آن را متمایز می‌کند. اشک در فضا روی زمین نمی‌بارد، زیرا جاذبه در فضا وجود نداشته است.
در مطالعات پیشین مشخص شده است که اشک نمی‌ریزد، اما سوال اینجاست که آیا اشک اصلا در گرانش صفر تشکیل می‌شود. اشک در غدد کوچک بادامی‌شکل در امتداد چشم‌ها به نام غدد اشکی تشکیل می‌شود. در واقع این غدد یک لایه آبی نازک در برابر چشمان فرد تولید می‌کند و همین امر چشم را مرطوب نگه می‌دارد. این غدد اشکی منبع بارش اشک‌های افراد نیز هستند؛ بنابراین تولید اشک در فضا متوقف نمی‌شود. احساس خشکی در چشم به دلیل شرایط بالینی ایستگاه فضایی بین‌المللی است. فضانوردان اگر در فضا قرار گیرند، می‌توانند بگریند.
انتهای پیام/۳۰۰۴/
انتهای پیام/
