نتیجه عوارض محصولات تراریخته بر سلامت انسان معلوم نیست

فریبا شریف‌نیا در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا بابیان اینکه پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به ۹ میلیارد افزایش یابد و معضل اصلی کمبود مواد غذایی خواهد بود، خاطرنشان کرد: بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) ۲ میلیارد نفر از جمعیت جهان امنیت غذایی ندارند و برای برآورد نیازهای غذایی، مسکن و فشار انسان به محیط و سایر گونه‌ها روز بروز بیشتر می‌شود و حاصل آنکه بسیاری از گیاهان و حیوانات با خطر انقراض مواجه هستند.

عضو هیئت‌علمی واحد تهران شمال افزود: مدرنیزه کردن فنّاوری کشاورزی، شهرنشینی، صنعتی شدن و مواردی از این‌ دست باعث شده است، ایمنی زیستی تحت تأثیر قرار گیرد و بشر بخواهد محصولات خود را افزایش دهد.

وی با بیان اینکه بشر برای کوتاه کردن مسیر به‌ناچار باید از طریق دست‌کاری ژنتیکی محصولات کشاورزی، مهندسی ژنتیک در بیوتکنولوژی نوین بر پایه دی.‌ان.‌ای اقدام کردکه در پزشکی و کشاورزی، صنعت و محیط‌زیست از آن استفاده می‌شود و خطرات زیست‌محیطی، تخریب تنوع زیستی، تغییر در اکوسیستم، از بین رفتن زیست‌بوم، افزایش مقاومت و حساسیت‌هایی در موجودات هدف، تغییر در میکروارگانیسم‌های خاک و آلوده شدن آب‌های زیرزمینی و تغییرات فیزیولوژیکی در گیاهان را سبب کاهش ذخایر ژنتیکی نام بردند.

شریف‌نیا از لطمات غیرعمدی دیگر محصولات ترا ریخته، مرگ‌ومیر کرم‌ها، افزایش آلاینده‌های بیولوژیک و ایجاد جهش‌های ژنی نامطلوب، تغییرات آب و هوایی، تغییر اکوسیستم‌های طبیعی، آلودگی علف‌های هرز به ژن علف‌کش، تولید ابر هرزها، جلوگیری از وقوع توسعه پایدار کشاورزی در کشورهای جهان سوم، از بین رفتن تنوع زیستی و مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها است.

دانشیار رشته سیستماتیک گیاهی افزود: از جنبه اقتصادی نیز ایجاد بذرهای عقیم و وابسته شدن کشاورزان به خرید سالانه بذر از کشورهای دیگر که مقرون‌به‌صرفه نیست و عدم موفقیت در ایجاد امنیت غذایی را شامل می‌شود، مخاطرات بسیار دیگری برای سلامتی انسان که سبب آلرژی غذایی، اوتیسم و اختلالات دستگاه گوارش و بیماری کلیوی در داخل کشور را نیز می‌توان ذکر نمود.

وی در رابطه با راهکار مقابله با این چالش عنوان کرد: ارزیابی مخاطرات به‌صورت علمی، وجود نیروهایی در رأس امور برای سرمایه‌گذاری در این تحقیقات و نیز زیرساخت‌های لازم برای آنالیز ریسک‌های احتمالی، قوانین قوی، اقدامات و استراتژی لازم برای مدیرت و کنترل مخاطرات و استفاده از امکانات، فنّاوری و ظرفیت‌های دیگر است تا نیازی به دست‌کاری ژنتیکی محصولات نباشد.

شریف‌نیا ادامه داد: باید سیاست‌های موجود در برابر ترا ریخته GMO کاملاً یکنواخت باشد و از ایمنی و سلامت غذایی ترا ریخته‌ها اطمینان حاصل نمود تا بتوان خطرات احتمالی را کاهش داد.

انتهای پیام/۴۱۶۷/