عصر نویسندگی با غول صفر و یکی!/ هوش مصنوعی چهره ادبیات را تغییر می‌دهد

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، برخی اعتقاد دارند که هوش مصنوعی (AI) دنیای ادبیات و شعر و فضای نشر را مختل کرده است. اما شاید آن طور که سهراب گفت چشم‌ها را باید شست و جور دیگر باید دید. عصر حاضر مبتنی بر فناوری‌های پیشرفته است و کسانی که بر این فناوری‌ها تسلط پیدا کنند به احتمال زیاد از نظر هنری، حرفه‌ای و مالی موفق خواهند بود.

در حالی که افراد بدبین، شکاکان و نظریه‌پردازان توطئه با به‌کارگیری هوش مصنوعی در نوشتن و انتشار مطالب موافق نیستند اما این فناوری می‌تواند از بسیاری جهات برای نویسندگان و صنعت نشر مفید باشد. در این گزارش بررسی خواهد شد که هوش مصنوعی چه تأثیری بر شعر و داستان خواهد داشت.

هوش مصنوعی چیست و چرا برخی مخالف استفاده از آن در ادبیات هستند؟

پایه و اساس فناوری هوش مصنوعیِ کنونی بر توانایی بی‌سابقه آن در یادگیری مداومِ داده‌های عظیمی که جمع‌آوری ‌شده استوار است. بنابراین هرچه الگوریتم‌ها بهتر باشند، داده‌های بیشتری به دست می‌آید و هر چه تجزیه‌وتحلیل جامع‌تر باشد، پیش‌بینی‌های حاصله دقیق‌تر است.

بیشتر بخوانید:

تأثیر «دنیای قشنگ نو» در دنیای علم و تخیل/ کتابی برای پیشگویی پیشرفت فناوری

رمان علمی‌تخیلی «ماشین‌هایی مثل من، آدم‌هایی مثل تو» منتشر شد

با استناد به صفحه دانشگاه استنفورد جان مک‌کارتی(John McCarthy) که در برخی متون از وی به عنوان پدر هوش مصنوعی یاد می‌شود، هوش مصنوعی به معنی علم و مهندسیِ ساخت ماشین‌های هوشمند به‌ویژه برنامه‌های کامپیوتری هوشمندی است که لازم نیست از فرایندهای بیولوژیکی مانند انسان برای حل مسائل استفاده کنند.

روی کاغذ به نظر می‌رسد کلان‌داده و قابلیت پردازش داده‌های با حجم بالا، امکان تولید قطعه‌های ادبی را فراهم می‌کند. همین حالا هم سایت‌هایی هستند که طرح داستان را بر اساس هوش مصنوعی می‌نویسند. احتمالاً این موضوع چندان خوشایند نویسندگان نیست اما هنوز از این بابت جای نگرانی نیست زیرا دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که تولید ماشین‌هایی که اشعار و داستان‌هایی در سطح انسان یا بهتر از او بسرایند و بنویسند، دو دهه دیگر طول می‌کشد زیرا الگوریتم‌های فعلی فاقد بصیرت هستند.

از سوی دیگر تقریباً به طور قطع بشر با ادبیات مانند صنعت رفتار نخواهد کرد. علوم انسانی بخشی از نیاز ذاتی انسان را تشکیل می‌دهد و به این سادگی نخواهد بود که همه چیز را به روبات‌های هوشمند خوش‌ذوق بسپاریم. بنابراین ما همچنان به دانشکده ادبیات در دانشگاه‌ها نیاز داریم و قطعاً به شاعران و نویسندگان، زبان‌شناسان انسانی نیاز خواهیم داشت.

هر داستان و کتابی به جز بحث سرگرم کردن خواننده، به طریقی بازتاب‌دهنده دوره تاریخی خود است و روبات‌ها نمی‌توانند این نقش را بیافرینند. بنابراین جنبش‌های ادبی ممکن است که از تکنیک‌های هوش مصنوعی مانند برنامه‌ریزی عصبی زبانی (NLP) و یادگیری ماشین (ML) برای بهبود کیفی کار خود بر اساس ویژگی‌های زبان انسانی و واج‌شناسی، تراکم نوشتاری(مینیمالیسم) و سایر موارد استفاده کنند اما بعید است ادبیات را به طور کل به ماشین واگذار کنند. شعر و ادبیات از اجزای مختلف تشکیل شده است و فقط انسان‌های واقعی با شهود، احساسات و عواطف می‌توانند داستان بنویسند.

هوش مصنوعی هنوز هم در نگارش قابل استفاده است

اما روبات‌ها در دنیای خارج از ادبیات محض به نوشتن با آسودگی خاطر بیشتری ادامه می‌دهند. بلومبرگ، گاردین و دیگر خبرگزاری‌ها و شرکت‌های مالی از گزارش‌نویسان روباتیک برای نوشتن محتوای داده‌محور استفاده می‌کنند. کار این قبیل هوش مصنوعی این است که داده‌ها را مانند Wordsmith به روایت تبدیل کنند. کاربران می‌توانند نوشته‌های خود را با استفاده از الگوهای مبتنی بر قوانین با سناریوهای مختلف خودکارسازی کنند.

هوش مصنوعی برای ناشران هم مفید است زیرا از سرقت ادبی جلوگیری می‌کند.

به‌تازگی یکی از فیلم‌های کوتاه ژانر علمی-تخیلی توسط اولین نرم‌افزار فیلمنامه‌نویسی نوشته شد. این برنامه را دانشمندی به نام راس گودوین(Ross Goodwin) توسعه داده بود. افراد عادی و اهل مطالعه در حال حاضر می‌توانند از هوش مصنوعی برای پیدا کردن کتب دلخواه خود، اتصال کتاب‌های چند ژانری با خوانندگان، پیش‌بینی آثار پرفروش، تولید آثار مبتنی بر داده و ویرایش نسخه‌های خطی با ابزارهایی مانند «پرو رایتینگ‌ اِید» (ProWritingAid) بهره ببرند.

استفاده از هوش مصنوعی در صنعت نشر

هوش مصنوعی در درک انتظارات و ترجیحات خوانندگان بسیار مفید عمل کرده است و این موضوع می‌توان به تصمیم‌گیری‌های بازاریابی و تبلیغاتی ناشران کمک می‌کند.

بیشتر بخوانید:

پیش‌بینی‌هایی که‌ به حقیقت پیوستند/ از پادآرمان تا واقعیت

به عنوان مثال خواندن نقدها به ما نگاهی اجمالی در مورد نحوه تعامل خوانندگان با کتاب‌ها، فصل‌ها و بخش‌های مختلف آن را می‌دهد. با تجزیه‌وتحلیل چنین اطلاعاتی، در مورد اثر، مدت زمان اتمام آن، نظرات مختلف خوانندگان و... یک دید کلی از کتاب به دست می‌آید. هدف این است که رفتارهای خوانندگان، اطلاعات جنسیتی و جمعیتی آنها و مشکلات مربوط به کتاب‌ها را درک کنیم. چنین خدماتی طبیعتاً به نویسندگان و ناشران ارائه می‌شود.

یکی از خدمات مبتنی بر هوش مصنوعی برای درک خوانندگان و ارتباط آنها با نویسندگان Inkitt نام دارد. این برنامه در حقیقت یک جامعه نویسندگان و خوانندگان است، جایی که آثار جدید کشف می‌شوند و محبوب‌ترین آنها برنده و منتشر می‌شوند.

در گذشته، انتشار کتاب‌های چندژانری و ژانرهای مبهم با مشکل مواجه می‌شد زیرا کارپردازان ادبی و ناشران از نحوه عرضه آنها مطمئن نبودند. سایتی مانند «بوکس‌بای» (Booxby) یک سرویس داده‌محور ارائه می‌دهد که نویسندگان می‌توانند از آن برای درک اینکه آیا نسخه‌های خطی به فروش می‌رسد یا نه استفاده کنند.

نحوه عملکرد هوش مصنوعی در تولید قطعه ادبی

در گذشته، پیش‌بینی اینکه چه کتاب‌هایی فروش خوبی خواهند داشت چالش‌برانگیز بود. امروزه ناشران می‌توانند تصمیمات خود را با تجزیه‌وتحلیل مجموعه داده‌های پیشین اتخاذ کنند.

بسیاری از ناشران غربی بدین منظور از «کیندل اسپای» (Kindle Spy) استفاده می‌کنند، برنامه‌ای که اطلاعات کتاب‌های الکترونیکی پرفروش را ارزیابی و رصد می‌کند. این نرم‌افزار تحقیقاتی برای یافتن موضوعات پرفروش و پرطرفدار بر اساس کلمات کلیدی در آثار محبوب‌تر، حق امتیاز تقریبی به دست آمده و... مناسب است.

بیشتر بخوانید:

برخی ناشران برای کتاب‌سازی به اینستاگرام هجوم برده‌اند

همچنین هوش مصنوعی می‌تواند کتاب مورد علاقه‌تان را بررسی کند و بر اساس سبک و سیاق و ژانر و نثر آن، کتابی را مشابه به آن پیشنهاد دهد. البته فناوری‌های بسیار دقیق در این زمینه هنوز در حال توسعه هستند اما برنامه‌ای مانند «پرو رایتینگ‌ اِید» (ProWritingAid) کار شما را با هزاران کار دیگر بررسی و مقایسه می‌کند. این برنامه همچنین آثار را نقد می‌کند و بنابراین اگر خود نویسنده‌اید می‌توانید قبل از ارسال آن به ناشر، نوشتار را با جزئیات جانبی و توصیفات، گفت‌وگو، انتخاب کلمه و سایر مسائل تقویت کنید.

هوش مصنوعی برای ناشران هم مفید است زیرا از سرقت ادبی جلوگیری می‌کند. آنها می‌توانند هنگام دریافت آثار جدید قبل از اینکه کتب را به دبیر مجموعه بسپارند، آنها را اصطلاحاً بازرسی ادبی کنند تا اطمینان حاصل شود که کار دریافتی تماماً نوشته خود نویسنده است. این امر از خطر مسائل مربوط به حقوق مؤلف و مشکلات کپی رایت در آینده جلوگیری می‌کند.

انتهای پیام/۴۱۶۰/پ