کمک مارها برای اندازه گیری سطح آلودگی‌ اتمی در فوکوشیما

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری آنا، ده سال پس از فاجعه فوکوشیما دانشمندان کشف کردند که می‌توان از مارهای موش‌خوار برای اندازه گیری سطح آلودگی‌های رادیواکتیو در این منطقه استفاده کرد.

در سال ۲۰۱۱ میلادی در اثر وقوع یک سونامی با امواجی به ارتفاع ۱۵ متر، سه راکتور هسته‌ای واقع در شهر فوکوشیمای ژاپن آسیب دیدند و در نهایت منفجر شدند. رتبه بندی این حادثه در مقیاس رویدادهای بین‌المللی هسته‌ای و رادیولوژیک ۷ است که بالاترین سطح محسوب می‌شود.

اکنون تیمی از پژوهشگران دانشگاه جورجیا دریافته‌اند که دقیقاً مانند عملکرد قناری‌ها در یک معدن ذغال سنگ، مارهای بومی این منطقه نیز در مقابل سطح رادیواکتیویته باقیمانده در محیط زیست حساس هستند و می‌توانند به عنوان یک بیواندیکاتور (نشانگر زیستی) برای تعیین میزان سلامت اکوسیستم محلی خود عمل کنند.

مارهای موش‌خوار را می‌توان راحت‌تر از دیگر گونه‌های این جانوران نگهداری کرد؛ چراکه نیش آنها سمی نیست.

جیمز بیسلی از اعضای این گروه تحقیق می‌گوید: «این مارها شاخص‌های خوبی برای تعیین سطح آلودگی محیط زیست هستند زیرا زمان زیادی را در داخل و روی زمین می‌گذرانند.»

این آزمایش چگونه انجام شد؟

دانشمندان فرستنده‌هایی را به ۹ مار وصل کردند و با استفاده از یک دستگاه که ترکیبی از سامانه موقعیت یاب «جی پی اس» و یک ردیاب محلی با فرکانس بالا بود، حرکت آنها را تحت نظر گرفتند.

آنها پس از یک ماه رصد فعالیت این مارها توانستند ۱۷۱۸ مکان را در ارتفاعات ابوکوما که در حدود ۲۴ کیلومتری شمال‌غرب نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما بود، شناسایی کنند.

دانشمندان دریافتند که مارهای موش‌خوار مسافت‌های بسیار کوتاهی را طی می‌کنند که گاه طول این مسافت‌ها تنها ۶۵ متر است. این مارها همچنین در زمستان به دنبال یافتن پناهگاهی در زیر زمین هستند که باعث می‌شود بیش از هر زمانی در معرض خاک‌های بسیار آلوده قرار بگیرند.

این مارها همچنین از شکارچیان اصلی اکوسیستم هستند و عمر نسبتاً طولانی دارند. این بدان معنی است که آنها سطح بالایی از «رادیونوکلیدها» یا عناصر شیمیایی ناپایدار را جمع آوری می‌کنند که می‌تواند برای تعیین سطوح مختلف آلودگی در منطقه کوچکی که مارها از آن عبور کرده‌اند، موثر باشد.

تیم تحقیقاتی می‌گوید این مارها نسبت به دیگر گونه‌های جانوری مانند گرازهای وحشی یا پرندگان، شاخص‌های بهتری برای نشان دادن سطح آلودگی‌های محلی هستند و رفتار آنها نیز بشدت تحت تاثیر محیطی است که در آن به سر می‌برند؛ به همین دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه را به وضوح نشان می‌دهند.

دانشمندان امیدوارند با گسترش مطالعات خود در این زمینه، به درک بهتری از تاثیرات زیست محیطی حوادث بزرگ هسته‌ای مانند فوکوشیما و چرنوبیل برسند.

انتهای پیام/