ظرفیت‌های گردشگری برای تحقق اهداف الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، هفتمین جلسه از سلسله نشست‌های «روایت قرن» در مرکز مطالعات راهبردی ژرفا وابسته به معاونت فرهنگی اجتماعی سپاه پاسداران برگزار شد. در این نشست «صدرا عمویی» معاون مرکز گردشگری علمی و فرهنگی دانشجویان ایران به تبیین موضوع «فرازونشیب گردشگری در ایران با تحلیلی از گردشگری در الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت» پرداختند. وی در ابتدای این نشست عنوان کرد: نقش و جایگاهی که مردم (تعداد هتلها، تعداد راهنمایان تور، تعداد فارغ التحصیلان-اقامتگاههای بومگردی و ...) پس از انقلاب در حوزه گردشگری داشته‌اند قابل قیاس با قبل از انقلاب نبوده است.

وی افزود: چهار امکان توسعه پایدار گردشگری، گردشگری دینی، گردشگری به‌مثابۀ صنعت پیشران در خدمت توسعه سطح کلی پیشرفت و عدالت و گردشگری علمی – آموزشی را ازجمله ظرفیت‌های حوزه گردشگری برای تحقق اهداف الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت دانسته. برای نمونه توسعه پایدار گردشگری که برگرفته از سه اصل اساسی درون‌زابودن، تعادل و پایداری است، همسویی تام و تمام با اهداف الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت دارد. مسائلی از قبیل فرسایش خاک، تغییرات خط ساحلی، نابودی زیستگاههای ساحلی، خشک‌شدگی یا آلودگی آب‌های زیرزمینی و به‌خطرافتادن بهداشت و سلامتی ناشی از شبکه‌های ناکافی دفع زباله و فاضلاب و همه این‌ها از مواردی است که در الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت نسبت به آن‌ها زنهار داده شده است. یکی از بهترین راه‌ها برای حل این مشکلات، توسعه پایدار گردشگری است. گردشگری پایدار بر همان مفاهیم توسعۀ پایدار یعنی بهره‌برداری پایدار از منابع طبیعی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی ضمن حفظ آن‌ها برای نسل فعلی و آینده تأکید دارد. ازاین‌روست که در دنیای امروز، بر این نوع گردشگری بیش‌ازپیش تأکید می‌شود.

عمویی تأکید کرد: گردشگری می‌تواند در جهت تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و متناسب با شرایط و مقتضیات تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، اقلیمی و جغرافیای سیاسی کشور به این مهم کمک کند. باید به گردشگری از این منظر و در چهارچوب اهداف سند توجه کرد که این صنعت به‌عنوانِ صنعت پیشران در خدمت ارتقای سطح کلی پیشرفت و عدالت باشد. علاوه بر مسائل مطروحه راجع به سند، لازم است تا به مشارکت بیش‌ازپیش به مردم در فعالیت‌های گردشگری در سده پیش رو توجه کرد. همان‌گونه که همه می‌دانیم، هرجا که مردم ورود و مشارکت در مسئله‌ای داشته‌اند، برکات زیادی متوجه کشور و نظام شده است. لذا با توجه به اینکه در ابتدای سده نو قرار داریم، نظریه‌پردازی و شرح و بسط مباحث نظری در بسیاری از حوزه‌های نوین گردشگری ضرورت دارد. برای نمونه، زمینه‌سازی برای ایجاد گفتمان و نظریه‌پردازی با محوریت «گردشگری مردمی» برای تبیین فعالیت‌های گردشگری مردم‌پایه و ایجاد و ترویج مدل‌های بومی کسب‌وکار مردمی در بخش گردشگری که در آن امکان نقش‌آفرینی واقعی و گسترده، شفاف و تبعیض‌ناپذیر و عدالت‌گستر آحاد مردم یک جامعه متناسب با توانمندی هریک از آن‌ها را در راستای خلق ارزش اقتصادی، بازتولید عناصر فرهنگ بومی و پیشرفت جامعه فراهم باشد. این موضوع می‌تواند بر مبنای مطالبه مقام معظم رهبری درخصوص مردمی‌کردن اقتصاد و اقتصاد مقاومتی مردم‌بنیاد می‌تواند باشد که با «اراده مردم، سرمایه مردم، حضور مردم تحقّق پیدا می‌کند؛ امّا دولتی نیست»

وی در خاتمه تصریح کرد: به موازات تمهید مبانی نظری گردشگری مردمی، می‌توان مجمعی فراگیر مشتمل بر دولت، بخش‌های مردم‌نهاد، بخش خصوصی، سازمان‌ها و دانشگاه‌های حوزه گردشگری برای هماهنگی فعالیت‌ها و ایجاد وحدت رویه ایجاد کرد. متأسفانه وقتی از ذی‌نفعان گردشگری صحبت می‌شود، از بخش خصوصی، دولت، دانشگاه‌ها و ... نام برده می‌شود و اساساً نامی از اصلی‌ترین ذی‌نفع این بخش یعنی مردم نیست؛ باید به این موضوع به‌صورتِ جدی و با ملاحظه همه امکانات، قوانین و مقررات موجود و ظرفیت قانون اساسی و سایر قوانین فرادستی توجه شود. نکته مهم دیگر که در سند الگوی اسلامی – ایران پیشرفت تا حدی به آن پرداخته شده است و لازم است در گردشگری به آن توجه شود، تمرکز دقیق به بحران‌ها و مسائل اصلی که در سده جدید و افق‌های پیش رو ظهور و بروز خواهند یافت. به این مهم باید در اسناد، برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات مربوط به گردشگری مانند بحران‌های زیست‌محیطی، حوادث طبیعی، بحران آب، بحران هویت نسل جدید، بحران خروج سرمایه، بحران کهن‌سالی جمعیت، بحران اشتغال و ... توجه شود.

انتهای پیام/4112/