شمارش ماشینی آرا و کاهش تهدید تقلب/ فناوری و راه‌های بی‌نقصش برای انتخابات

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، به روند محاسبه آرا در یک انتخابات، شمارش آرا گفته می‌شود. در برخی کشورها این کار به صورت دستی انجام می‌شود و در برخی دیگر توسط ماشین انجام می‌گیرد.

در برخی کشورهای جهان برای انتخابات الکترونیک، دستگاه‌هایی برای شمارش آرا تعبیه شده است. این دستگاه‌ها بیشتر متناسب با نوع رأی‌گیری و انتخابات در آن کشور هستند. در عین حال نوع انتخابات هم مهم است. برای مثال در سیستم‌های پارلمانی که کمابیش در هر حوزه انتخابیه نامزدهای مجزایی حضور دارند، شمارش دستی مقرون به صرفه است. اما جایی که نامزدها در یک لیست خلاصه می‌شوند(فرضاً انتخاباتی در سطح یک کشور) این دستگاه‌ها مناسب‌تر هستند. به کارگیری دستگاه‌های شمارش آرا اغلب در جاهایی که سیستم انتخابات الکترونیک در سطح کشوری در دستور کار قرار گرفته است، رایج است.

شمارش دستی معمولاً تا حدود زیادی دقیق است. کامپیوترها نیز تا حدی دقیق هستند مگر در مواردی که دچار اشکال سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری، سنسورهای معیوب در تشخیص برگه، قرارگیری نادرست کاغذ یا هک توسط عوامل خارجی شده باشند.

به همین سبب مسئولان کامپیوترهای انتخاباتی را به اینترنت وصل نمی‌کنند تا امکان حمله به زیرساخت‌ها را به حداقل برسانند. با این وجود تولیدکنندگان ابزارهای یک انتخابات الکترونیک معمولاً در فضای اینترنتی حضور دارند. ازاین‌رو به‌روزرسانی‌های سالانه آنها مانند هر کامپیوتری دیگری در معرض هک شدن قرار دارد. از سوی دیگر دستگاه‌های رأی‌گیری اغلب در روز انتخابات و حتی شب قبل در مکان‌های کمابیش عمومی قرار دارند که به دلیل تکثر مراکز رأی‌گیری امکان برقراری امنیت بالا مقدور نیست.

برگه‌های کاغذی و فایل‌های کامپیوتریِ نتایج تا زمانی که تطابق داده نشوند ذخیره می‌شوند، بنابراین به یک فرایند ذخیره‌سازی ایمن نیز نیاز است که امری دشوار تلقی می‌شود. دستگاه‌های رأی‌گیری مورد استفاده در انتخابات الکترونیکی معمولاً سال‌ها در گوشه‌ای قرار می‌گیرند و درست قبل از هر انتخابات به طور خلاصه آزمایش می‌شوند.

شمارش مکانیکی

دستگاه‌های رأی‌گیری مکانیزهِ اولیه به صورت مکانیکی عمل می‌کردند و رأی‌دهندگان سوئیچ(اهرم) را حرکت می‌دادند و نامزد مورد نظر خود را انتخاب می‌کردند. در برخی دیگر، دکمه‌هایی مکانیکی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در نهایت یک شمارنده مکانیکی (که بعضاً «اودومتر» نامیده می‌شد) آرای کاندیدا را محاسبه می‌کرد. یکی از ایرادهای اصلی این روش این بود که سابقه‌ای از آرا ثبت نمی‌کرد و پس از فرایند انتخابات هیچ رکورد قابل دسترسی وجود نداشت.

همچنین به طور معمول خطا در شمارش مکانیکی آرا وجود داشت. ضمن اینکه دستکاری در چرخ‌دنده‌ها یا تنظیمات اولیه دستگاه می‌توانست به‌سادگی نتایج را تغییر دهد یا وقتی یک جسم کوچک در آن گیر می‌کرد چرخ‌دنده ممکن بود به هم گیر کند. به همین علت با انقلاب دیجیتال دیری نپایید که این سازوکار کنار گذاشته شد.

دستگاه‌های نوری

در سیستم رأی‌دهی با سازوکار اسکن نوری، گزینه‌های هر رأی‌دهنده روی یک یا چند قطعه کاغذ علامت‌گذاری می‌شود، سپس از اسکنر عبور می‌کند. اسکنر یک تصویر الکترونیکی از هر رأی ایجاد می‌کند، آن را تفسیر می‌کند و به ازای هر رأی برای هر نامزد یک نمره ثبت می‌کند و معمولاً تصویر را برای بررسی‌های بعدی ذخیره می‌کند.

در این دسته از دستگاه‌ها، ‌رأی‌دهنده معمولاً برگه را مستقیماً در یک مکان خاص به ازای هر نامزد قرار می‌دهد.

در برخی دستگاه‌های دیگر رأی‌دهنده گزینه مورد نظر خود را روی صفحه‌نمایش الکترونیکی انتخاب می‌کند، سپس نام‌های انتخاب‌شده را چاپ می‌کند، معمولاً بارکد یا کد QR گزینه مورد نظر او، روی یک ورق کاغذ قرار می‌گیرد و سپس آن برگه در اسکنر گذاشته می‌شود. به این صفحه نمایشگر و چاپگر، نشانگر رأی‌گیری الکترونیکی (EBM) گفته می‌شود هر چند در برخی کشورهای اروپایی به آن دستگاه علامت‌گذاری رأی (BMD) نیز اطلاق می‌شود.

در دستگاه‌های پیشرفته‌تر، رأی‌دهندگانی که دچار معلولیت هستند، ‌ در صورتی که قادر به تعامل با صفحه یا کاغذ به طور مستقیم نباشند می‌توانند با آن از طریق هدفون، دکمه‌های بزرگ و... ارتباط برقرار کنند.

برگه چاپ‌شده توسط دستگاه‌ها به عنوان برگه رسمی رأی‌گیری رسمی شناخته می‌شود که در یک سیستم اسکن قرار می‌گیرد که بارکدها را می‌شمرد. عدم آموزش صحیح موجب می‌شود اکثر رأی‌دهندگان برای اطمینان از انعکاس صحیح انتخاب خود به ثبت نهایی نگاه نکنند و وقتی اشتباهی رخ داد، ۹۳٪ از رأی‌دهندگان گزارش آن را به اعضای ستاد انتخاباتی اعلام نمی‌کنند.

شمارش الکترونیکی با ضبط مستقیم

در این روش در صفحه‌ای لمسی گزینه‌هایی به رأی‌دهنده ارائه می‌شود و او می‌تواند گزینه مدنظر خود را انتخاب کند و نظر خود را به دفعات پیش از صدور رأی تغییر دهد. کارکنان برای جلوگیری از تکرار رأی‌گیری، اطلاعات هر رأی‌دهنده را یک بار بر روی دستگاه اولیه ثبت می‌کنند. داده‌های رأی‌گیری و تصاویر رأی‌گیری در اجزای حافظه ثبت می‌شود و در پایان انتخابات کپی می‌شود.

این سیستم همچنین ممکن است ابزاری را برای برقراری ارتباط با یک مکان مرکزی داشته باشد که از آن برای گزارش نتایج و دریافت به‌روزرسانی‌ها استفاده کند.

برخی از این ماشین‌ها همچنین نام کاندیداهای منتخب را برای تأیید رأی‌دهنده در نهایت روی کاغذ چاپ می‌کنند. اسامی روی کاغذ را می‌توان برای بازرسی‌های انتخاباتی و بازشماری(در صورت نیاز) مورد استفاده قرار داد. داده‌های انتخاباتی روی یک دستگاه حافظه قابل جابه‌جایی و در بارکد روی نوار کاغذی ذخیره می‌شود. به این نوار کاغذی، رشته کاغذ تأییدیه رأی‌دهندگان (VVPAT) اطلاق می‌شود. برای ماشین‌های فاقد VVPAT، سابقه آرای منفرد برای بررسی وجود ندارد. در حال حاضر این روش یکی از رایج‌ترین روش‌های شمارش آرا شناخته می‌شود.

انتهای پیام/۴۱۶۰/پ