دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

گفت‌وگو با مرد پنهان جشنواره‌ها/ همه فیلم‌ها را مجانی می‌بینم!

هیچ کس فکرش را هم نمی‌کند که رضا مفردی‌دوست، مرد همیشه خندان و دوست‌داشتنی که در تمام جشنواره‌های سینمایی در کنار عوامل برگزاری حضوری پررنگ دارد و با زبان و ته لهجه شیرین گیلکی‌اش لبخند به لب همه می‌آورد، لیسانس سینما دارد و در سال‌های دور سه فیلم کوتاه و مستند ساخته است.
کد خبر : 50331

مریم قربانی‌نیا، خبرنگار فرهنگی آنا:


آقای مفردی دوست از خودت بگو و اینکه چگونه وارد این کار شدی؟


من رضا مفردی دوست هستم. در سال 1338 در لاهیجان بدنیا آمدم و بعد از گرفتن دیپلم با شرکت در آزمون اولین دوره مرکز اسلامی آموزش قبول شدم و برای ادامه تحصیل به تهران نقل مکان کردم.


در سال 62 برای تحصیل در رشته فیلمسازی وارد مرکز اسلامی آموزش شدم و سال 65 فارغ‌التحصیل شدم. پس از فارغ‌التحصیلی وارد سازمان سینمایی شدم و با حقوق ماهیانه 4500 تومان کارم را در سازمان شروع کردم.


در آن زمان با نظر فخرالدین انوار معاونت سینمایی آن دوران وارد امور اجرایی جشنواره‌ها شدم.


با چه کسانی هم دوره بودی؟
از هم دوره ای های خودم می توانم از علی معلم، علی اصغر شادروان، محسن شهابی، سید محمدرضا مفیدی و سیروس حسن‌پور نام ببرم.


اساتید من در دانشکده نیز خسرو سینایی، علیرضا خمسه و احمد ضابطی بودند.


آیا تا به حال فیلم هم ساختی؟


بله من در دوران دانشجویی 3 فیلم کوتاه داستانی و مستند ساختم. فیلم اولم با نام «گل» که یک فیلم کوتاه 3 دقیقه‌ای داستانی بود و 2 فیلم دیگر با نام‌های «خاک و خاکستر» و «تولدی در آتش» که مستند بود کار کردم.


پس چرا فیلمسازی را کنار گذاشتی و ادامه ندادی؟


بعد از ورود به سازمان به خاطر مشغله کاری دیگر نتواتستم به سمت فیلمسازی بروم و وارد کارهایی اجرایی و اداری شدم و فکر کردم در این حوزه بیشتر می توانم برای سینمای ایران مفید باشم.


تا به حال در چند جشنواره حضور داشتی؟


من 30 دوره به عنوان کارمند سازمان و 3 دوره به عنوان دانشجوی رشته فیلمسازی سینما در جشنواره فجر حضور داشتم.


بعد از این همه جشنواره‌ای که در آن حضور داشتی حالا نظرت در مورد جشنواره و سینما چیست؟


از نظر من مثلث سیف الله داد، محمد حسین بهشتی و فخرالدین انوار بیشترین تاثیر را در پیشرفت سینمای ایران در بعد از انقلاب را داشتند.


هنوز هم به سینما علاقه داری و فیلم می‌بینی؟


بله. من 30 سال است که به سینما می‌روم. همه سینماداران مرا می‌شناسند و در تمام این مدت اجازه نداده‌اند که بلیت بخرم. من تمام فیلم‌ها را مجانی دیده‌ام.



انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب