چرا باید 12 عضو شورای نگهبان برای 80 میلیون نفر تصمیم بگیرند؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، با گسترش زندگی اجتماعی و تشكيل نظام‌های سياسی در دنيا، امكان تصميم‌گيری افراد در همه حوزه برای خودشان ميسر نيست و اداره اكثر جوامع از طريق نظام نمايندگی و مديريتی صورت می‌گيرد. 

در نظام نمايندگی افرادی از سوی ملت، اداره امور اجتماع را بر عهده می‌گيرند و بر اساس قواعد و ضوابط مشخصی، امور اجتماعی را پيش می‌‌برند. اين نمايندگان می‌‌توانند بصورت مستقيم يا غيرمستقيم از طرف مردم انتخاب شده باشند و قواعد و ضوابطی كه با عنوان «قانون» شناخته می‌‌شوند را اعمال نمايند. در حقيقت افرادی از جانب مردم عهده دار مسئوليت‌های اجتماعی می‌‌شوند و امور اقتصادی، فرهنگی، قضائی، سياسی، آموزشی، نظارتی، امنيتی و ... را سياستگذاری و اجرا می‌‎‌کنند.

لذا بديهی است كه در يک نظام اجتماعی بزرگ، برای انجام امور مختلف همه مردم نمی‌‌توانند در تك تك امور قانون وضع كنند، يا اجرای هركاری را خودشان به عهده گيرند يا بر همه موضوعات نظارت کنند.

در نظام جمهوری اسلامی ایران مردم با رأی به قانون اساسی، شیوه اداره حکومت، ساختار کلان و نهادهای اساسی آن را معین کردند. بر همین اساس مسئولان و مدیران، وظایف و اختیارات خود را اعمال می‌کنند و تصمیماتی برای کلان کشور می‌گیرند.

در ایران، قانون اساسی با رأی مردم، نهادی به نام شورای نگهبان را شکل داده و برای عضویت در آن فرآیند و ترکیبی را پیش‌بینی کرده و اختیارات و وظایفی را برشمرده است. پاسخ به این پرسش که چرا شورای نگهبان مرکب از 12 نفر است و چرا 15 نفر نیست؟ یا اینکه چرا فقط فقها و حقوقدانان عضو این نهاد هستند؟ و چرا شورای نگهبان مرجع نظارت بر انتخابات یا مصوبات است و... را باید در همین قانون اساسی جست‌وجو کرد.

همان‌طور که در اصل 71 قانون اساسی، اختیار قانون‌گذاری به مجلس سپرده شده و ریاست قوه مجریه در اصل 113 برعهده رئیس‌جمهور گذاشته شده است؛ وظایف و اختیارات شورای نگهبان نیز در اصول 4، 91، 94، 96، 98 و 99 قانون اساسی ذکر شده است. پس پاسخ این پرسش را که چرا شورای نگهبان این وظایف را برعهده دارد، باید در قانون جست‌وجو کرد.

انتهای پیام/4082/