داوران بخش داستان‌ کوتاه هشتمین جایزه جلال معرفی شدند

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، پس از معرفی نامزدهای بخشِ داستان کوتاه در هشتمین جایزه ادبی جلال آل احمد، داورانِ این بخش نیز معرفی می‌شوند. در این بخش، محمدجواد جزینی، فیروز زنوزی جلالی و داوود غفارزادگان کتاب‌های داستان کوتاه را داوری کردند.

محمدجواد جزینی

نامِ او چنان با دوره‌ها و کارگاه‌های نقد ادبی و داستان‌نویسی عجین است که اغلبِ اهالی ادبیات او را به‌خوبی می‌شناسند. جزینی علاوه بر تدریسِ داستان‌نویسی و حضور در جلساتِ مختلف در قبای منتقد، خود دست به قلم برده است و مجموعه داستان‌هایی چون تابستانِ پرماجرا، ایلِ بی‌سوار، آب باد آتش، کسی برای قاطر مرده گریه نمی‌کند و آثار دیگری چون داستان از حاشیه تا متن و کتاب خرمشهر را خلق کرده است.

محمدجوادِ جزینی با گذشتِ پنجاه سال از عمرش کلاس‌های متعددی برای علاقه‌مندان به داستان‌نویسی برگزار کرده است و مدیر نخستین هنرستان داستان‌نویسی ایران نیز بوده است.

فیروز زنوزی جلالی

مردی خوش‌مشرب با صدایی خش‌دار که پیش از آنکه از نزدیک ملاقاتش کنی جذبة چهرة نظامی‌وارش تو را می‌گیرد. داستان‌نویسی که خود سابقة تقدیر شدن در جایزة ادبی جلال آل احمد را دارد، این روزها داورِ بخش داستانِ کوتاه هشتمین دورة جایزه است و پیش‌تر از این‌ها و پس از آنکه در سال 1329 در خرم‌آبادِ سرسبز به دنیا آمد، مرتباً دست به قلم برد و آثاری متعدد در حوزة داستان و ادبیات جنگ خلق کرد. زنوزی جلالی کابوسِ داستان‌نویسانِ تازه‌کاری که قرار است اثرشان نقد شوند هم هست و در نقادی دقتی ماندنی دارد.

این افسرِ سابقِ نیروی دریایی تا به حال رمان‌ها و داستان‌های مختلفی چون قاعدة بازی، آینه و مرداب، سیاه بمبک، مخلوق، برج110 و... را علاوه بر مقالات و کتاب‌هایی در حوزة نقدِ داستان نوشته است.

داوود غفارزادگان

آذری‌زبانِ دور از هیاهو ترجیح می‌دهد در گوشه‌ای به نوشتن بنشیند. خبرنگارها کمتر این معلمِ سال‌های دور را به چنگ می‌آورند و دوستانش هم از دیدنِ گاه به گاهش خوشحال می‌شوند. نویسندة داستان‌های جنگ که آثاری چون شب ایوب، فال‌خون، سایه‌ها و شبِ دراز، ما سه نفر هستیم، راز قتل آقامیر، دختران دلریز، کتاب بی‌نام اعترافات و ایستادن زیر دکل برق فشار قوی را خلق کرده است، برای کودکان و نوجوانان نیز آثاری دارد. غفارزادگان بیشتر به داستان‌کوتاه‌نویسی مشغول بوده است و انتشار اولین اثرش به سال 1359 بازمی‌گردد.