صدای زنگ خطر آرسنیک در دریاچه ارومیه به گوش کسی نرسیده است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا از اصفهان، با توجه به معرفی دریاچه ارومیه به‌عنوان یکی از کانون‌های ریزگرد در جهان و پیامدهای خطرناک حضور فلزات سنگین در ریزگرد، غلظت آرسنیک رسوبات دریاچه ارومیه در 12 ایستگاه در دو طرف میان‌گذر دریاچه توسط مریم کاظمی دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) مورد بررسی قرار گرفت.

این پژوهش با راهنمایی  عاطفه چمنی عضو هیئت عملی گروه محیط‌زیست این دانشگاه و مشاوره ناصر آق عضو هیئت علمی گروه بیولوژی و تکثیر و پرورش، پژوهشکده آرتمیا و آبزی‌پروری دانشگاه ارومیه انجام گرفت.

افزایش بار آلودگی به فلزات سنگین ازجمله آرسنیک در رسوبات و آب دریاچه ارمیه می‌تواند زنگ خطری برای ادامه نسل پرندگان و سایر موجودات آبزی باشد.

بر اساس نتایج این تحقیق، میانگین غلظت آرسنیک در نواحی مرکزی و شرق دریاچه به‌طور معنی‌داری بیش از استاندارد جهانی است که در مورد ایستگاه شرق دریاچه، می‌تواند به علت قرارگیری در محل مصب(ورودی) رودخانه‌ها باشد که بار قابل توجهی از آلاینده‌ها را با خود به دریاچه حمل می‌کنند.

نکته قابل‌توجه در همپوشانی کانون دو ریزگرد در شرق دریاچه ارومیه که توسط مرکز تحقیقات سنجش از دور دانشگاه صنعتی شریف (سال1393) مشخص شده با ایستگاه‌های دارای غلظت بالای آرسنیک در مطالعه حاضر به‌ویژه ایستگاه شرق دریاچه یکسان بوده و به این ترتیب حضور آرسنیک در ریزگردهای برخواسته از دریاچه ارومیه قابل پیش‌بینی است.

رابطه میان بروز سرطان ریه با غلظت آرسنیک موجود در ریزگرد در دنیا به اثبات رسیده است. ورود آرسنیک به چرخه غذایی بعد از تخریب در خاک، ریسک ابتلا به بیماری‌های مزمن و انواع سرطان‌ها در انسان را نیز افزایش می‌دهد. از طرفی دریاچه ارومیه از تالاب‌های مهم بین‌المللی و جزء فهرست 105 منطقه مهم پرندگان ایران است.

در مطالعات مختلف کاهش تخم‌گذاری، کاهش وزن، اختلالات تولیدمثلی، رفتاری و تغذیه‌ای در پرندگان در اثر فلزات سنگین به اثبات رسیده است. به این ترتیب افزایش بار آلودگی به فلزات سنگین ازجمله آرسنیک در رسوبات و آب دریاچه می‌تواند زنگ خطری برای ادامه نسل پرندگان و سایر موجودات آبزی دریاچه نیز باشد، صدای زنگ خطری که هنوز به گوش کسی نرسیده است.

انتهای پیام/4121/4062/