تنها ۶ درصد از مبتلایان به کرونا شناسایی می‌شوند
به طور میانگین در جهان تنها ۶ درصد مبتلایان شناسایی می‌شوند، که یعنی ۹۴ درصد از مبتلایان جهانی هنوز شناسایی نشده‌اند. همان‌طور که خواهیم دید، توان شناسایی نظام درمانی ایران از متوسط جهانی هم کمتر است.
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، صدرا ساده، پژوهشگر امپریال کالج لندن، می‌نویسد: آمار رسمی از مبتلایانِ کووید-۱۹ هنوز با تعدادِ واقعی ابتلا به این بیماری فاصله زیادی دارد. طبیعی است که تصمیم‌گیری بر مبنای آمار رسمی، سیاستگذار را به بی‌راهه می‌برد. در این شرایط استفاده از برآورد و تخمین با استفاده از اطلاعات موجود اجتناب‌ناپذیر و واقعی‌تر از آمار موارد قطعی است.
اختلاف میان آمارهای رسمی و واقعی از ابتلا و فوت ناشی از کرونا، دلایل و عوامل متعددی دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل این اختلاف آن است که دولت‌ها توان تست‌گیری و شناسایی همه بیماران را با توجه به سرعت انتشار زیاد آن ندارند. اهمیت این مساله وقتی آشکار می‌شود که بدانیم اکثر مبتلایان به کرونا علائم خاصی نشان نمی‌دهند یا علائم بسیار خفیف نشان می‌دهند که در حالت عادی قابل تشخیص از سرماخوردگی عادی نیست. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این عدد ممکن است بیش از ۹۰ درصد مبتلایان را دربرگیرد. نتیجه این است که از مبتلایان واقعی به کرونا، تنها درصد اندکی به بیمارستان‌ها می‌رسند. مثلا اگر تست کرونا فقط در بیمارستان‌ها انجام شود، لاجرم اغلب موارد ابتلای واقعی تشخیص داده نمی‌شود.
اما چه طور می‌توان به فهم دقیق‌تری از میزان واقعی ابتلا و درصد تشخیص در جامعه رسید؟
برای رسیدن به تخمینی از توان شناسایی هر کشور، در اینجا از مسیری استفاده می‌کنیم که محققین دانشگاه گوتینگن طی کردند. مسیری که از تخمین درصد مرگ‌ومیر مبتلایان کووید-۱۹ می‌گذرد و به تخمین کل مبتلایان می‌رسد و در نهایت با داشتن تخمینی نزدیک از کل مبتلایان و مقایسه آمار رسمی با آن، می‌توان به توان شناسایی رسید. ارزیابی‌ها بر مبنای این شیوه نشان می‌دهد که به طور میانگین در جهان تنها ۶ درصد مبتلایان شناسایی می‌شوند، که یعنی ۹۴ درصد از مبتلایان جهانی هنوز شناسایی نشده‌اند. همان‌طور که خواهیم دید، توان شناسایی نظام درمانی ایران از متوسط جهانی هم کمتر است.
قدم اول در این محاسبه، برآورد درصد مرگ‌ومیر است مطابق آنچه حدس می‌زنیم واقعاً اتفاق افتاده است. اما چرا درصد مرگ‌ومیر مهم است؟ به دو دلیل؛ اول اینکه از تحقیقات پزشکی می‌توان آن را با توجه به توزیع سِنّی برای هر کشور با تقریب خوبی محاسبه کرد. دوم اینکه آمار فوت در هر کشور -- به‌نسبت باقی آمارها -- به واقعیت نزدیک‌تر هستند (و برای مثال کمتر متاثر از ظرفیت تست‌گیری کشورها هستند).
با استفاده از مطالعات پزشکی موارد پیشین ابتلا و فوت می‌توان «درصد مورد انتظار» مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در هر کشور را محاسبه کرد. یعنی با مبنا قرار دادن توزیع جمعیتی، درصد مرگ‌ومیر در هر گروه سنی و تطبیق آمارهای کشورها، در مورد هر کشور به یک عدد مورد انتظار رسید. مثلا در مورد ایران – با توجه به توزیع جمعیتی‌اش - «انتظار می‌رود» درصد مرگ‌ومیر کمتر از نیم درصد باشد. یعنی از هر هزار نفری که در ایران به کووید۱۹ مبتلا شوند، انتظار داریم ۴ نفر فوت کنند.
عدد «مورد انتظار» به دست آمده به این شیوه، یک تخمین است که به واقعیت بسیار نزدیک است. کما اینکه در بسیاری از کشورها که رویه روشن و شفافی برای اعلام مرگ‌ومیر داشته‌اند و نیز درصد تست‌گیری بالایی داشته‌اند (مانند آلمان و کره‌جنوبی)، این عدد مورد انتظار به عدد اعلامی بسیار نزدیک بوده است. پس می‌توان از آن برای فهم واقعیت میزان ابتلا و درصد تشخیص در باقی کشورها استفاده کرد.
محققین آلمانی دانشگاه گوتینگن هم در گزارش اخیر خود که بازتاب جهانی زیادی یافته است ، درصد مرگ‌ومیر مورد انتظار فوق را با استفاده از توزیع سِنّی جمعیت برای هر کشور محاسبه کرده‌اند. آن‌ها برای این محاسبه، از نرخ مرگ‌ومیر گروه‌های سِنّی مختلف ارائه شده در مقاله اخیر لنست استفاده کرده‌اند . نرخِ مرگ‌ومیرِ محاسبه شده با استفاده از توزیع سِنّی جمعیت برای کشورهای مختلف در شکل زیر نشان داده شده است.
صدرا ساده، پژوهشگر امپریال کالج لندن، می‌نویسد: آمار رسمی از مبتلایانِ کووید-۱۹ هنوز با تعدادِ واقعی ابتلا به این بیماری فاصله زیادی دارد. طبیعی است که تصمیم‌گیری بر مبنای آمار رسمی، سیاستگذار را به بی‌راهه می‌برد. در این شرایط استفاده از برآورد و تخمین با استفاده از اطلاعات موجود اجتناب‌ناپذیر و واقعی‌تر از آمار موارد قطعی است.
اختلاف میان آمارهای رسمی و واقعی از ابتلا و فوت ناشی از کرونا، دلایل و عوامل متعددی دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل این اختلاف آن است که دولت‌ها توان تست‌گیری و شناسایی همه بیماران را با توجه به سرعت انتشار زیاد آن ندارند. اهمیت این مساله وقتی آشکار می‌شود که بدانیم اکثر مبتلایان به کرونا علائم خاصی نشان نمی‌دهند یا علائم بسیار خفیف نشان می‌دهند که در حالت عادی قابل تشخیص از سرماخوردگی عادی نیست. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این عدد ممکن است بیش از ۹۰ درصد مبتلایان را دربرگیرد. نتیجه این است که از مبتلایان واقعی به کرونا، تنها درصد اندکی به بیمارستان‌ها می‌رسند. مثلا اگر تست کرونا فقط در بیمارستان‌ها انجام شود، لاجرم اغلب موارد ابتلای واقعی تشخیص داده نمی‌شود.
اما چه طور می‌توان به فهم دقیق‌تری از میزان واقعی ابتلا و درصد تشخیص در جامعه رسید؟
برای رسیدن به تخمینی از توان شناسایی هر کشور، در اینجا از مسیری استفاده می‌کنیم که محققین دانشگاه گوتینگن طی کردند (۱). مسیری که از تخمین درصد مرگ‌ومیر مبتلایان کووید-۱۹ می‌گذرد و به تخمین کل مبتلایان می‌رسد و در نهایت با داشتن تخمینی نزدیک از کل مبتلایان و مقایسه آمار رسمی با آن، می‌توان به توان شناسایی رسید. ارزیابی‌ها بر مبنای این شیوه نشان می‌دهد که به طور میانگین در جهان تنها ۶ درصد مبتلایان شناسایی می‌شوند، که یعنی ۹۴ درصد از مبتلایان جهانی هنوز شناسایی نشده‌اند. همان‌طور که خواهیم دید، توان شناسایی نظام درمانی ایران از متوسط جهانی هم کمتر است.
قدم اول در این محاسبه، برآورد درصد مرگ‌ومیر است مطابق آنچه حدس می‌زنیم واقعاً اتفاق افتاده است. اما چرا درصد مرگ‌ومیر مهم است؟ به دو دلیل؛ اول اینکه از تحقیقات پزشکی می‌توان آن را با توجه به توزیع سِنّی برای هر کشور با تقریب خوبی محاسبه کرد. دوم اینکه آمار فوت در هر کشور -- به‌نسبت باقی آمارها -- به واقعیت نزدیک‌تر هستند (و برای مثال کمتر متاثر از ظرفیت تست‌گیری کشورها هستند).
با استفاده از مطالعات پزشکی موارد پیشین ابتلا و فوت می‌توان «درصد مورد انتظار» مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در هر کشور را محاسبه کرد. یعنی با مبنا قرار دادن توزیع جمعیتی، درصد مرگ‌ومیر در هر گروه سنی و تطبیق آمارهای کشورها، در مورد هر کشور به یک عدد مورد انتظار رسید. مثلا در مورد ایران – با توجه به توزیع جمعیتی‌اش - «انتظار می‌رود» درصد مرگ‌ومیر کمتر از نیم درصد باشد. یعنی از هر هزار نفری که در ایران به کووید۱۹ مبتلا شوند، انتظار داریم ۴ نفر فوت کنند.
عدد «مورد انتظار» به دست آمده به این شیوه، یک تخمین است که به واقعیت بسیار نزدیک است. کما اینکه در بسیاری از کشورها که رویه روشن و شفافی برای اعلام مرگ‌ومیر داشته‌اند و نیز درصد تست‌گیری بالایی داشته‌اند (مانند آلمان و کره‌جنوبی)، این عدد مورد انتظار به عدد اعلامی بسیار نزدیک بوده است. پس می‌توان از آن برای فهم واقعیت میزان ابتلا و درصد تشخیص در باقی کشورها استفاده کرد.
محققین آلمانی دانشگاه گوتینگنهم در گزارش اخیر خود که بازتاب جهانی زیادی یافته است، درصد مرگ‌ومیر مورد انتظار فوق را با استفاده از توزیع سِنّی جمعیت برای هر کشور محاسبه کرده‌اند. آن‌ها برای این محاسبه، از نرخ مرگ‌ومیر گروه‌های سِنّی مختلف ارائه شده در مقاله اخیر لنست استفاده کرده‌اند . نرخِ مرگ‌ومیرِ محاسبه شده با استفاده از توزیع سِنّی جمعیت برای کشورهای مختلف در شکل زیر نشان داده شده است.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
