جایگاه فناوری کوادکوپتر در ایران

به گزارش خبرنگار علم و فناوری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، یاشار کامیار از محققین و کارشناسان صنعت کوادکوپتر و زهپاد در کشور در توضیح کلی از این صنعت گفت: به‌طورکلی صنایع پروازی همیشه موردتوجه بوده و در جابجایی هوایی استفاده کرده است که همین هواپیماهایی بوده که چندین سال مورداستفاده بوده و پس از بالگردها و بعد مدل‌های دیگر برای سطح پایین‌تر از پرواز این دو معرفی‌شده و امروزه به‌خصوص در دهه اخیر علم بشریت به سمت پرنده‌های که با سطح پایین‌تر پرواز دارند پیش رفته است که درواقع برای فضای شهری و زراعی اعم از سم‌پاشی تصویربرداری‌های هوایی خدمات امداد و نجات آتش‌نشانی یا بازرسی و کنترل ترافیک که بدون بالاروندگی خیلی زیاد توان پرواز داشته است را تولید کرده‌اند

وی گفت: درواقع زهپاد مخفف پرنده هدایت‌پذیر از راه دور هست و خود من بیشتر با این اسم موافق نیستم و این در اصل اختراعی بوده که به نام uav می‌شناسیم که درواقع ما با فارسی سازی این واژه را به این نام تبدیل کرده‌ایم ولی کوادکوپتر درواقع از دو واژه مواد به معنای چهار و رونوشت‌ تن به معنای گرداننده یا هر آنچه می‌گرداند تلقی می‌شود که به معنای چهار گرداننده معنی می‌شود.

کامیار در مورد تفاوت‌های کوادکوپترها اذعان داشت: ازنظر تفاوت، رونوشتی‌ترها را به چند دسته از قبیل کوادکوپتر تا، تری رونوشتی‌ترها و هگزا رونوشتی‌ترها نام برد و با توجه به اینکه کوادکوپترها قابلیت حفظ تعادل بالایی رادارند بشر به این نتیجه رسیده که از چهار گرداننده استفاده کند که برای پاور نگه‌داشتن هر چیزی چه سم‌پاش و یا دوربین عکاسی، از 4 موتور استفاده‌ شده که به‌اختصار کوادکوپتر نامیده شده است. هرچند در سطح جهان تریکوتر هم موجود هست ولی به دلیل عدم موفقیت در اختراعات هیچ‌گاه مورد استفاده قرار نگرفته است و در موارد مصرف هگزاکوپتر به استفاده در موارد سنگین و اوزان بالا در لیفتینگ و حمل بار سنگین می‌توان نام برد.

کامیار گفت: از دیگر تفاوت‌های کوادکوپترها باید به این‌که نه‌تنها در وزن پذیری بلکه باید به حفظ تعادل و نقل پذیری هم اشاره داشت که برای مثال در بحث سم‌پاشی اگر نوع رونوشت‌تن درست انتخاب نشود مایعی که قرار است به‌عنوان سم استفاده شود هم ریخته خواهد هم به علت عدم حفظ تعادل نمی‌تواند درست پرواز کرده و این پرواز با شکست مواجه خواهد شد ولی وقتی اکتاکوپتر یا هگزاکوپتر استفاده شود براحتی می‌تواند این مأموریت سم‌پاشی را انجام دهد.

این کارشناس در مورد میزان اصطلاک های این صنعت بیان داشت:‌ البته کوادکوپترهایی هم وجود دارند که موتور های بزرگتر و بدنه عظیم تری دارند که شاید هم بتواند تمام ماموریت‌ها را انجام دهند ولی هزینه بالا و اصطلاک بالا مانع استفاده از این کوادکوپترهای بزرگ جثه می‌شود. همین بحث باعث شد دانشمندان به این نتیجه برسند که به جای استفاده از 4 ملخ بزرگ با اصطلاک بالا و فلایت کنترل پیچیده از 8 ملخ کوچکتر و هزینه کمتر استفاده کنند.

کامیار همچنین در مورد نوع کاربری و انواع این پرنده ها به این موضوع اشاره داشت: از دیگر کاربرد های این پرنده ها میتوان به استفاده در نقاط غیرقابل دسترس و دید محدود مثل بازرسی سد ها به جهت هزینه بالا و تست های غیر مخرب و در حوزه صنعتی میتوان به تستهای چشمی که میتوان توسط پهپادهای غیر نظامی استفاده کرد. برای مثال در استفاده بازرسی سد ها میتوان با فاصله خیلی نزدیک و بدون دخالت حضور انسان ترک و معایب سدها را بازرسی کرد و یا در سازه های فلزی در ارتفاعات بالا میزان خوردگی و زنگ زدگی را بصورت چشمی را میتوان بررسی کرد و حتی در فناوری‌های جهانی نمونه های دوربین وجود دارد که میتوان میزان استرس و گرمای یک سازه را نمایش دهد.

در حوزه کشاورزی به غیر از بحث سم‌پاشی می‌توان به کاربری این فناوری در شناسایی و گرما و حتی نوع بافت گیاهان که به نوعی در دوربین های سکویا توسط 6 لنز متفاوت برای برداشت انواع عکس ها از زمین های زراعی می‌توان اشاره کرد که می‌تواند هکتارها زمین‌های زراعی در عرض چند ساعت مورد کاوش و بررسی قرار داد.

وی همچنین در مورد میزان پیشرفت این صنعت در کشور گفت: متاسفانه بعلت ورود بسیار ناچیز این صنعت کشور در صنایع مورد استفاده از دوربین های هوایی با تکنولوژی بالاتر که نباید میزان تنش از چرخش ملخ‌ها بر روی تصویربرداری تاثیر بگذارد، نرسیده ایم ولی با این حساب در حوزه کشاورزی درون کشور پیشرفت‌هایی داشته ایم هرچند به مقیاس مدل های خارجی نرسیده ایم ولی با تمام این تفاسیرمحققان علوم هوا و فضا داخل کشور در حال تحقیقات و تولید نمونه های داخلی هستند که از نظر بنده یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت در این حوزه عدم وجود لابراتوار های مورد نظر را برای آزمایش است.

این کارشناس در این مصاحبه با اشاره به مشکلات و حمایت‌های این صنعت این چنین گفت: نیاز مالی قطعا تنها مورد برای پیشرفت در این صنعت نیست و ما باید از اساتید و دانشجویانی استفاده کنیم که دانش اطلاعات لازم را داشته باشند و این خود نیاز به تحقیق و بررسی از منابع خارجی می‌باشد. حتی بعضی از منابع خارجی این دانش و اطلاعات را به این راحتی به دیگر افراد قرار نمی دهند و باید محققان ما در این دوره های خارج از کشور شرکت کرده و این اطلاعات را درون کشور ترویج و تزریق کنند.

کامیار گفت: از دیگر دغدغه های فراگیر در این حوزه دغدغه فرهنگی این است که محققان و فراگیران این دغدغه را داشته باشند که همه باید برای کشور عزیزمان این قدم را برداشته و پیشرفت کنیم و خارج از موضوع حمایت مالی باید بحث تولید داخلی روی ریز ابزارها مثل موتورهای کوادکوپترها وارد شویم.

همچنین اینکه هم اکنون ما وارد کننده محض هستیم بدین معنی که ما این موتورهای بهینه شده را نمی‌توانیم تولید کنیم و باید این قسمت از تولید را به بخش تخصصی که خود در این راستا فعالیت می‌کنند انتقال دهیم و همواره این تولید کنندگان در کنارهم یک مجموعه تولید کوادکوپترهای داخلی را تشکیل میدهند.

ضمنا در طی سال‌های گذشته در چندین مرحله حمایتهای از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و بنیاد ملی نخبگان شده که خود این حمایتها باید بصورت بنیادی و جدی وهدفمند باشد ولی متاسفانه اکثر کسانی که طرح خاصی دارند بیشتر به دنبال این هستند به دانشگاههای خارج گرایش پیدا کنند و به همین دلیل است که در کشور حرکت و ظرفیت خاصی نمی بینیم که این دقیقا همان موضوع فرهنگی است که اول اشاره کردم.

این کارشناس از راهکارهای پیشرفت صنعت کوادکوپتر این چنین بیان داشت: البته به نظر من فضای کشور که باید بیشتر به سمت فضای اختراعی برود بیشتر فضای it واستارت آپی گرایش داده شده و با یک نگاه میشود متوجه شد ولی از حوزه جامدات و این موارد پیشرفت و نگاه بسیار ناچیزی را شاهد هستیم و به نظر من مسئولین باید به این فکر باشند که این لابراتوار ها و آزمایشگاهها را راه اندازی کرده و برای نخبگان و محققان رشته های مکانیک و الکترونیک و هوا فضا این حوزه یک حقوق معین کنند تا آنها نیز بتوانند بدون فکر پیدا کردن شغل و دغدغه به پیشرفت و تحقیق و بررسی بپردازند.

*مصاحبه از مهدی نوری

انتهای پیام/4133