«منیت» اساتید آفت جامعه علمی است/ ایجاد پردیس‌های بین‌المللی جنبه درآمدزایی دارد نه تولید علم

به گزارش حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، نخستین همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری یادمان دکتر محمدامین قانعی‌راد پیش از ظهر امروز در محل پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم با حضور اساتید برجسته آغاز به کار کرد.

در ادامه این همایش محمد یمنی‌دوزی سرخابی در سخنانی عنوان کرد: دانشگاه باید پذیرش تغییر را شرط جاودانگی خود بداند. از دانشگاهی می‌توان دفاع کرد که ارتقاء اعضای هیئت‌علمی به مراحل اداری تبدیل نشود و در آن دانشگاه به فرهنگ تخصصی همراه با فرهنگ بومی بیندیشد. دانشگاه داری چند معنا است و اگر این چندمعنایی را در یک جزء کوچک پیگیری کنیم، عملاً دانشگاه را در جهت دوری از رسالت‌های واقعی خود سوق داده‌ایم.

این استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه از دانشگاهی می‌توان دفاع کرد که خواستار یکسان‌سازی دانشجویان نباشد، گفت: فروکاستن دانشگاه قابل دفاع نیست و تاریخ آموزش عالی در کشورهای مختلف این را نشان می‌دهد که گاه دانشگاه علیه دانشگاه بازی کرده است. زمانی که دانشگاهیان رسالت واقعی خود را در دانشگاه پیگیری نکنند از دانشگاه کوچ کردند.

وی در ادامه به بخشنامه‌ای که اخیراً توسط وزارت علوم ابلاغ شده اشاره و تأکید کرد: این بخشنامه درباره القابی است که در دانشگاه‌ها به کار برده می‌شود. این بخشنامه بسیار معنادار است و این تلنگر را ایجاد می‌کند که چه چیزی باعث ایجاد این بخشنامه شده است، برای مثال شاهد استفاده از لقب پروفسور برای برخی افراد هستیم که این موارد همان معایب بزرگ شدن منیت در محیط علمی است که تأثیرات مخرب و منفی بر جامعه علمی کشور دارد.

یمنی‌دوزی به معایب و محاسن آموزش عالی پرداخت و گفت: تکامل نظام آموزش عالی در ایران از آموزش‌محور به سمت پژوهش‌محور و تمایل به تحصیلات تکمیلی و سیاست بین‌المللی شدن در کنار محاسن، معایبی هم داشته است. در نتیجه این تغییرات شاهد توسعه پردیس‌های بین‌المللی در دانشگاه‌ها بوده‌ایم که این پردیس‌ها بیشتر به محلی برای منبع درآمد شده‌اند تا کسب علم و تولید علوم نوین.

وی ادامه داد: دانشگاه را نمی‌شود با یک فضای فیزیکی شناخت، مثل جلسات علمی عمومی که قرن‌ها پیش به‌صورت سنتی در کافه‌های فرانسه برگزار می‌شد؛ بنابراین از دانشگاهی می‌شود دفاع کرد که در آن رشته‌های تخصصی در سلول‌های خودساخته‌اش محصور نباشد و درعین‌حال به وحدت علم بیندیشد که واقعیت‌ها و روش‌های گسسته‌نگر را برنمی‌تابد.

به گفته این استاد دانشگاه، آموزش‌های دانشگاهی باید مباحث مدیریت آموزشی باشد و به جای کنترل به حمایت فکر کند و اگر به سوی سازندگی نرود، روند تخریبی به خود می‌گیرد و برای دانشگاه و جامعه دانشگاهی آفت ایجاد می‌کند. دانشگاه باید به فرهنگ تخصصی همراه با فرهنگ عمومی بیندیشد و از تخیل و تصورات دانشجویان برای جهش‌های علمی دفاع کند.

وی عنوان کرد: کلاس‌های دانشگاه باید موقعیتی برای ایجاد فرصت‌های یادگیری برای دانشجویان باشد؛ چرا که انتقال دانش، فرصت یادگیری را به وجود نمی‌آورد.

یمنی‌دوزی خاطرنشان کرد: توجه به تحصیلات تکمیلی مقطع کارشناسی را کم‌اهمیت کرد درحالی‌که بنده معتقدم دانشگاهی که دوره لیسانس نداشته باشد اصولاً دانشگاه نیست.

انتهای پیام/ 4133/پ