در دانشگاه صنعتی همدان انجام شد
افزایش بازدهی سلول خورشیدی به کمک نانوساختار اکسید تیتانیوم/پلی آنیلین
پژوهشگر دانشگاه صنعتی همدان با همکاری محققی از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی موفق به ساخت سلول خورشیدی حساس به رنگ در مقیاس آزمایشگاهی شدند. در این طرح از روشی ساده و کم‌هزینه استفاده شده است. سلول خورشیدی ساخته شده به دلیل شفافیت بالای فیلم و پراش بالای نور که سبب به دام انداختن نور درون سلول می‌شود، از بازده الکتریکی مناسبی برخوردار است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از روابط عمومی ستاد نانو، سلول‌های خورشیدی حساس شده با رنگدانه (DSSC) نویدبخش‌ترین گونه سلول‌های خورشیدی هستند.
هزینه پایین ساخت، انعطاف پذیری، بازده مناسب و نیز قابلیت تغییر مقیاس ساخت، مهم‌ترین مزایای آنها برای کاربردهایی با ابعاد بزرگ به شمار می‌رود. با این حال، افزایش بهره‌وری این تجهیزات همواره مورد توجه محققان بوده است.
دکتر علیرضا بهرامیان، اهمیت تحقیق در این زمینه را اینگونه شرح داد: «امروزه استفاده از انرژی خورشیدی به عنوان یک انرژی پاک در جهان مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اینکه گستره وسیعی از مساحت ایران در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار دارد، استفاده از این انرژی، در مناطقی که امکان اتصال به شبکه برق سراسری را ندارند و یا از نظر اقتصادی استفاده از آن مقرون به صرفه نیست، می‌تواند بعنوان یک راهکار اقتصادی مناسب پیشنهاد شود».
وی در ادامه افزود: «هدف از این کار استفاده از فیلم‌های نانوساختار اکسید فلزی/پلیمری جهت ساخت سلول خورشیدی از نوع رنگدانه‌ای با قابلیت عبور نور از دو سمت و بازدهی الکتریکی مناسب بوده است. مهم‌ترین حسن روش پیشنهادی این است که فرآیند تولید آن ساده بوده و می‌توان با تکمیل مطالعات، این سلول خورشیدی را با قیمت مناسب و در مساحت‌های بزرگ و به تعداد زیاد نیز تولید کرد».
در ساخت این نمونه، ابتدا فیلم نانوساختار اکسید تیتانیوم که دارای ساختارهایی شبیه مرجان بودند، به روش لایه نشانی غوطه‌وری ساخته شدند. از طرفی فیلم نازک پلی‌آنیلین با ساختارهای نانوفیبری شکل نیز از طریق پلیمریزاسیون آنیلین تهیه شد.
مهم‌ترین آزمون‌های فیزیکی انجام شده روی هر یک از فیلم‌های ساخته شده شامل SEM، TEM، Uv-vis و BET بوده است. در نهایت
| هدف از این کار استفاده از فیلم‌های نانوساختار اکسید فلزی/پلیمری جهت ساخت سلول خورشیدی از نوع رنگدانه‌ای با قابلیت عبور نور از دو سمت و بازدهی الکتریکی مناسب بوده است. مهم‌ترین حسن روش پیشنهادی این است که فرآیند تولید آن ساده بوده و می‌توان سلول خورشیدی را با قیمت مناسب و در مساحت‌های بزرگ و به تعداد زیاد نیز تولید کرد |
میزان بازدهی الکتریکی سلول خورشیدی توسط سیستم اندازه‌گیری IPCE تعیین شد و نتایج در هر مرحله با تغییر عوامل فیزیکی جهت رسیدن به حالت بهینه مورد ارزیابی قرار گرفت.
به گفته بهرامیان، استفاده از فیلم تیتانیوم به عنوان آند و پلی‌آنیلین بعنوان الکترود متقابل در یک محلول الکترولیت، این امکان را فراهم می‌سازد تا با تابش نور مرئی بتوان از آن به عنوان یک سلول خورشیدی حساس به رنگ استفاده کرد.
نتایج این تحقیق نشان داده استفاده از نانوفیبر پلی‌آنیلین به جای ساختار پلی‌آنیلین شبکه‌ای متقاطع می‌تواند بازده سلول را افزایش دهد. از طرفی شفافیت فیلم‌ها این امکان را ایجاد می‌کند تا بتوان به کمک آیینه، نور عبوری از سلول را بازگشت داده و بازده سلول حاصل را افزایش داد.
این محقق در پایان به مزایای استفاده از مواد و ساختارهای به کار رفته در ساخت این سلول خورشیدی پرداخت و عنوان کرد: «وجود ساختارهای مرجانی شکل تیتانیوم علاوه بر بالا نگه داشتن مساحت سطحی آنها، موجب افزایش پراکندگی نور در داخل فیلم اکسید تیتانیوم می‌شود. در نتیجه بازده جذب نوری سلول در بخش فتوآند بالا رفته و بازده فتوولتائیکی سلول را بالا می‌برد. از طرفی ساختارهای نانوفیبر پلی‌آنیلین در مقایسه با ساختارهای شبکه‌ای آن دارای مساحت سطحی بسیار بیشتری هستند که می‌تواند بازده الکتریکی سلول را افزایش دهند».
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر علیرضا بهرامیان، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی همدان و دکتر داریوش وشایی، از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی است.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
