کودکان زودتر با رباتها کنار میآیند
به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از انبیسی نیوز، در حالی که رباتها روز به روز همهگیرتر میشوند، این واقعیت که کودکان بیهیچ گفتگو به رباتها اطمینان پیدا میکنند، باعث طرح سوالهای اخلاقی میشود. در همین راستا، محققان دانشگاه پلیموث به دنبال راههایی برای مراقبت و حفاظت از کودکان توسط رباتها هستند.
افرادی که در این تحقیق شرکت داشتند در یک آزمایش ساده به نام «پارادیم اش» شرکت کردند که شامل یافتن دو خطی است که طولشان برابر است. این آزمایش که به«آزمایش همنوایی اش» شهرت دارد، بر اساس دادههای قبلی نشان میدهد که افراد به چه میزان با نظر همتایان خود موافقت میکنند حتی اگر به طور فردی پاسخ متفاوتی داده باشند.
در این آزمایش همتایان، رباتها بودند. وقتی کودکان هفت تا ۹ سال در اتاق تنها بودند، متوسط امتیاز آنها ۸۷ درصد بود. اما وقتی رباتها به این آزمایش پیوستند، متوسط امتیاز آنها به ۷۵ درصد کاهش یافت. در پاسخهای غلط، در ۷۴ درصد موارد، پاسخ آنها با ربات یکی بود.
تونی بلپیم، پروفسور رباتیک که هدایت تیم تحقیق را به عهده داشت میگوید: «مردم اغلب از نظر دیگران پیروی میکنند و میدانیم که مقاومت در برابر پذیرفتن عقاید و نظرات افراد دور و بر ما کار سختی است. ما چنین چیزی را همنوایی مینامیم. اما بهزودی رباتها وارد خانه و محلهای کار میشوند و ما با این سوال مواجه هستیم که آیا مردم، نظرات رباتها را هم خواهند پذیرفت یا نه».
او میافزاید: «نتایج تحقیقات ما نشان میدهد که بزرگسالان خود را با چیزی که رباتها میگویند تطبیق نمیدهند اما وقتی ما این تجربه را با کودکان انجام دادیم، آنها پاسخهای خود را با رباتها تطبیق دادند. این آزمایش نشان میدهد که کودکان بیش از بزرگسالان به رباتها احساس وابستگی میکنند که این سوال را مطرح میکند که چه اتفاقی میافتد اگر رباتها به عنوان مثال روزی پیشنهاد خرید محصولی بدهند یا بگویند چطور فکر کنند».
نتیجهای که به دست آمد این است که کودکان به طور روزافزون در برابر فشار همتا از سوی گروهی از سوی رباتها کوتاه میآیند اما بزرگسالان در برابر چنین نفوذ و اثرپذیری مقاومت میکنند. محققان گفتند باید بحثهای بیشتری در این باره انجام شود تا خطر متوجه کودکان در حین تعامل کودکان و رباتها به حداقل برسد.
پروفسور نوئل شارکی، رئیس بنیاد رباتیک مسئول در باره این تحقیق میگوید: «این تحقیق نگرانی ما در مورد استفاده از رباتها با کودکان را تقویت میکند».
او معتقد است که اگر رباتها میتوانند کودکان (و نه بزرگسالان) را قانع کنند که اطلاعات دروغ، واقعیت دارد، نتیجه چنین وضعیتی میتواند برای برنامههای تجاری جهت بهرهبرداری از رباتها برای مراقبت از بچهها و آموزش آنها مشکلآفرین باشد.
اما پروفسور شارکی میافزاید: «یک قطعه ناپیدا در این تحقیق، آزمایش کودکان با صدای از یک کامپیوتر بود. ما نمیتوانیم بگوییم اثری که وجود دارد ناشی از ربات است یا تنها از طریق صدایی که برای آنها پخش میشد».
انتهای پیام/4056
انتهای پیام/