توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
کشف قدیمی‌ترین رنگ‌های دنیا در فسیل‌های میلیارد ساله
دانشمندان استرالیایی در بررسی‌های خود موفق شدند قدیمی‌ترین رنگ‌های زمین را در فسیل‌های یک میلیارد ساله کشف کنند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا (ANU) موفق شدند قدیمی‌ترین رنگ‌های موجود در زمین را کشف کنند. به گفته این دانشمندان، رنگدانه‌های صورتی روشن که پیشینه آنها به بیش از یک میلیارد سال پیش بازمی‌گردد، بقایای برخی از قدیمی‌ترین ارگانیسم‌های میکروسکوپی هستند که زمانی در یک اقیانوس کهن سکونت داشته‌اند.
این رنگ‌ها، فسیل‌های مولکولی سبزینه هستند. سبزینه، رنگدانه‌ای است که به گیاهان امکان می‌دهد نور خورشید را به انرژی تبدیل کنند. پژوهشگران، این فسیل‌ها را در سنگ‌ها و رسوبات دریایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا کشف کردند. لازم به ذکر است که در گذشته، این صحرا دارای آب و هوای مرطوب بوده و سنگواره جاندارانی مانند تمساح در آن یافت شده است.
به نظر می‌رسد فسیل‌های روی زمین، قرمز خونی یا بنفش سیر هستند و هنگام استخراج و خرد شدن، به رنگ صورتی روشن درمی‌آیند. هدف این گروه پژوهشی، انجام دادن یک پروژه در زمینه هنر باستان نیست بلکه آنها در نظر دارند شکاف موجود در ثبت فسیل را پر کنند.
با این حال که می‌دانیم زندگی از مقیاس کم آغاز شده و به تدریج در محدوده‌های گوناگونی از اندازه‌ها و شکل‌های امروز رشد یافته اما چگونگی رخ دادن این فرآیند هنوز ناشناخته است. فسیل‌های میکروارگانیسم‌ها بین 1/8 میلیارد و 800 میلیون سال پیش وجود نداشته‌اند؛ بنابراین مشخص نیست چگونه حیوانات، حدود 600 میلیون سال پیش به وجود آمدند.
این کشف جدید، نخستین گام برای پر کردن این شکاف است. رنگدانه‌ها توسط سیانوباکتری‌ها ایجاد می‌شوند اما شاید منبع تغذیه مناسبی برای ارگانیسم‌های بزرگتر وجود نداشته باشد. سیانوباکتری‌ها را به عنوان جلبک‌های فیروزه ای، باکتری‌های فیروزه‌ای یا سیانوفیت‌ها نیز می‌شناسند. سیانوباکتری‌ها، خودکفا هستند و برای تولید مواد غذایی، به نور و آب نیاز دارند. آنها بی‌هوازی هستند یعنی نیازی به اکسیژن ندارند. در زمان پیدایش این باکتری‌ها، در جو زمین، اکسیژن وجود نداشت. سیانوباکتری‌ها، دارای کلروفیل a هستند و فتوسنتز می‌کنند.
نور گوئنلی، نویسنده ارشد این پژوهش، گفت: «تحلیل دقیق رنگدانه‌های قدیمی، این نظریه که در میلیاردها سال پیش، سیانوباکتری‌ها، پایه زنجیره غذایی اقیانوس‌ها را تشکیل می‌دادند، تایید و به توضیح دلیل عدم وجود حیوانات در آن زمان کمک می‌کند».
اگرچه چند صد میلیون سال بعد، رشد جلبک‌ها آغاز شد و موجودات زنده بیشتری شکل گرفتند.
جوچن بروکز، پژوهشگر سرپرست این بررسی گفت: «اگرچه جلبک‌ها هنوز بسیار کوچک هستند، حجم آنها هزاران برابر بیشتر از سیانوباکتری‌ها است و منبع غنی‌تری برای تغذیه هستند».
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
