معاون فرهنگی دانشجویی واحد کازرون:
فرد دیندار باید به قوانین و آداب رشد و کمال بشر پایبند باشد
معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون گفت: دیندار کسی است که به قوانین و آدابی که برای ارتقای رشد و کمالات بشری از سوی خداوند قرار داده است پایبند باشد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دکتر علی اکبر عارف در کرسی آزاداندیشی با موضوع: ارتباط علم و دین از دیدگاه شهید مطهری اظهار کرد: «دین در لغت به معنای خضوع؛ انقیاد تسلیم؛ شریعت؛ قانون؛ طاعت و بندگى استنباط مى شود.»
وی افزود: «چنانچه در آیه مالک یوم الدین آمده است در دین مجموعه ای از آداب و سنن است که در حوزه های مختلف زندگی بشری ساری و جاری است و دیندار کسی است که به این قوانین و آداب و سنن معتقد و قوانینی را که خداوند برای ارتقای رشد و کمالات معنوی قرار داده است پایبند باشد.»
عارف گفت: «علم در منطق به معنای حصول صورتی از شیء در ذهن است که انسان به واسطه این حصول به وجود و کمیت و کیفیت آن شیء علم پیدا می کند حال ما میبایست در این کرسی بیان کنیم که بین علم و دین ارتباطی وجود دارد یا خیر و شما دانشجویان در گروه های موافق و مخالف موضوع را بررسی کنید.»
دانشجوی موافق ارتباط علم و ایمان گفت: «تجربه نشان داده است که علم و دین یا همان علم و ایمان به هم ارتباط تنگاتنگی دارند و ایمان باعث ارتقای بشر شده است و به عنوان مثال امروزه در اروپا دین از ایمان جدا می کنند و مانع پیشرفت کمالات بشر می شوند انسان عالم غیر دینی یعنی انسان ناقص انسانیت است که نیمی از وجود او تکامل نیافته است.»
این دانشجو افزود: «علم و دین مکمل و متمم همدیگر هستند، یکی در مسیر دنیای ما را می سازد و دیگری آخرت را ما انسانها دارای طبعی حیوانی هستیم این علم و دین است که ما را از این طبع حیوانی دور می کند و به ما غایت و هدف می دهد درصورتی که اگر از علم و دین به دور باشیم همانند یک حیوان در جنگل بدون هدف و غایت و این یعنی جمود و جهالت است پس علم و دین به هم ارتباط دارند و این ارتباط ایمان و علم ما را تبدیل به یک انسان کامل می کند.»
دانشجوی دیگری که به عنوان مخالف در این نشست حضور داشت، گفت: «ابتدا دین به صورت یک سلطه بود عده ای از دین به عنوان نماد قدرت و سلطه سوء استفاده می کردند ولی با انقلاب های مختلف مانند رسانس و غیره دین از حالت سلطه خارج شده است.»
این دانشجو با بیان اینکه در اروپا دین را از علم جدا کردند و آن را معارض همدیگر می دادند، گفت: «سروش دینداری را مبتنی بر سه رویکرد می داند اول معیشت اندیش یعنی انسان ها از دین به عنوان یک اسباب برای ارضای نیازها و معیشت خود استفاده می کنند و دوم دینداری معرفت اندیش و آن نوعی از دینداری است که در آن مکتب تحقیق محور است و تعقل راه را بر پلورالیسم دینی هموار می کند و نوعی شکاکیت حکم فرماست که با تحقیق و تعقل می خواهند به مسائل دینی پی ببرند و سوم دینداری تجربه اندیش است که این نوع دینداری عارفانه و پیامبرگونه است که پیروان آن خود را با پیامبر شریک می دانند و در این تجارب لایه هائی از فقه و اخلاق می تنند و رشد پیدا می کند .»
انتهای پیام/
