نمک‌زدایی از پساب‌ها با فرآیند ابداعی یک استارتاپ ایرانی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، با توجه به فراگیر بودن فرآیند اسمز معکوس در آب شیرین‌کن‌ها و تبعات زیست محیطی و زیان‌های اقتصادی مرتبط با پساب شور حاصل از آنها که به همراه مواد شیمیایی مضر محسوب می‌شود از سوی دیگر مشکلات فراوانی را به خصوص در مناطق خشک که با بحران جدی آب روبه‌رو هستند، ایجاد کرده است.

با توجه به امکان استفاده از منابع با ارزش حرارتی پایین مانند گرمای اتلاف شده در صنایع و منابع انرژی‌های تجدیدپذیر در فناوری تقطیر غشایی، به نظر می‌رسد این فناوری راهکار مناسبی برای نمک زدایی از پساب‌های شور ذکر شده با هزینه کم باشد.

از این رو محققان در قالب یک تیم استارتاپی در صدد آمدند تا با فناوری نانو به تصفیه پساب اسمز معکوس بپردازند. این تیم استارتاپی متشکل از حامد پور از دانشگاه سیستان و بلوچستان، در مقطع کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، علیرضا پیمانی از دانشگاه سیستان و بلوچستان در مقطع دکتری مهندسی شیمی، راضیه بیگمرادی از دانشگاه سیستان و بلوچستان در مقطع دکتری مهندسی شیمی، ناصر قربانی از دانشگاه سیستان و بلوچستان در مقطع کارشناسی مهندسی شیمی و محمدحسین فانی از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در مقطع کارشناسی ارشد مهندسی برق هستند.

این تیم استارتاپی تحت عنوان «مکران» ایده «کاربرد فناوری نانو در تصفیه پساب اسمز معکوس به کمک فرآیند تقطیر غشایی» را اجرایی کردند.

حامد پور یکی از اعضای این استارتاپ با بیان این که بیش از ۷۰ درصد از کره زمین پوشیده از آب است. اما بیشتر آن شور است و تنها هفت درصد آن آب شیرین است، به خبرنگار مهر گفت: «این طرح در نمک زدایی از آب‌های شور و شورآب‌ها (پساب اسمز) یا تصفیه پساب‌های حاصل از صنایع دارویی، پساب‌های رنگی، فلزات سنگین و تصفیه آب همراه با نفت در صنعت حفاری- جداسازی آب از اتانول و تغلیط سازی در صنایع غذایی کاربرد دارد».

وی در خصوص مکانیسم کار این تیم استارتاپی گفت: «تقطیر غشایی یک فرآیند جداسازی حرارتی است که جداسازی براساس تغییر فاز صورت می‌گیرد. یک غشا آبگریز به عنوان مانع در برابر فاز مایع عمل کرده، در حالی که فاز گاز از آن عبور می‌کند».

وی خاطر نشان کرد: «از این رو قادر خواهیم بود یک جریان آبگرم همراه ناخالصی از یک طرف غشا عبور داده و در طرف دیگر آن بخار چگالش یافته را به صورت آبی پاک دریافت کنیم».

پور ادامه داد: «از فناوری استفاده شده در این طرح می‌توان به الکتروریسی و پلاسما برای تولید و اصلاح سطح غشا و همچنین نانو حباب برای کاهش اثر گرفتگی روی سطح غشا اشاره کرد».

به گفته این محقق، روش رایج برای تولید آب شیرین از آب شور، نمک‌زدایی است. با این حال اکثر روش‌های نمک‌زدایی به شدت وابسته به انرژی هستند. این موضوع در مکان‌های دوردست که انرژی یک منبع ارزشمند است، منحصر است. افزون بر این در جزایر کوچک، بیشتر واحدهای شیرین سازی در مقیاس کوچک پس از چند ماه فعالیت، دچار مشکل می‌شوند و این به سبب نیاز تعمیر و نگهداری خرابی‌های ناشی از قطع برق است.

پور اظهار کرد: «ما با رویکردی جدید به یک روش توانمند و پایدار دست یافته ایم به طوری که سامانه‌های تقطیر غشایی ما می‌توانند با انرژی‌های در دسترس رایگان مورد بهره برداری قرار بگیرند».

وی افزود: «این فناوری با درجه حرارت پایین طراحی شده است، لذا در ترکیب با حرارت اتلافی ژنراتورهای دیزلی و یا منابع انرژی تجدیدپذیر (مثلا خورشیدی) ایده آل هستند. این ویژگی به خصوص در اماکن دورافتاده که انرژی گران بوده و یا نیازمند یک راه حل پایدار است، نیز کاربردی است».

منبع: مهر