دولت بداند؛ تبعیض‌های فاحش در تخصیص بودجه عواقب زیان‌باری برای نظام دارد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، متن این بیانیه به شرح زیر است:

انتشار ردیف‌های بودجه پیشنهادی برای نهادهای مختلف در سال ۹۷، انتشار فهرستی از حقوق‌های خارق‌العاده مدیران موسسات دولتی و نیمه دولتی، بروز مشکلات معیشتی برای گروه‌های زیادی از هموطنان و نارضایتی آنان و سرانجام نیاز به شفافیت و ارتقای آگاهی عمومی، ما اعضای شورای کانون صنفی استادان دانشگاه شریف را واداشته است که پیشگام شویم و وضعیت اقتصادی دانشگاه خود را برای هم‌وطنان توضیح دهیم.

دلایل ما برای این اقدام متعدداند: نخست آنکه ما امیدواریم به عنوان بخشی از مصرف‌کنندگان ثروت عمومی کشور چگونگی و چرایی بودجه خود و طریقه مصرف آن را برای هموطنان توضیح دهیم چرا که دانستن این امور را حق بدیهی آنان به عنوان مالکان طبیعی این ثروت عمومی می‌دانیم. دوم اینکه ما امیدواریم الگویی برای دیگر موسسات و نهادها شویم تا آنها نیز با اقدامی مشابه در این راه گام نهاده و به شفاف‌سازی و سالم‌سازی فضای اجتماع کمک کنند. سوم اینکه تصویر دقیقی از وضعیت اقتصادی همکاران خود بخصوص استادان جوان ارائه دهیم، سرانجام و مهم‌تر از همه می‌خواهیم به دولت و مجموعه نظام نسبت به عواقب زیان‌بار تبعیض‌های فاحش در تخصیص بودجه و بی اعتنایی آنها نسبت به نهاد دانشگاه هشدار دهیم.

ما امیدواریم که با این کار باب گفتمانی را بگشاییم که در آینده با کمک همکاران دیگر دانشگاه‌ها و صاحب‌نظران از همه رشته‌ها به یک همگرایی عمومی چه در سطح ملی و چه در سطح نظام سیاسی بینجامد.

دانشگاه صنعتی شریف بیش از پنجاه سال پیش با دورنمای ایجاد موسسه‌ای پیشرو در عرصه آموزش علمی و تکنولوژیک به نحوی که بتواند با بهترین موسسات دنیای پیشرفته رقابت کند تاسیس شد. آن رویای بزرگ، که با بازگشت بسیاری از دانش اموختگان از بهترین و بزرگ‌ترین دانشگاه‌های دنیا و با مدیریتی منضبط و روشمند آغاز شد، با همراهی خیل عظیم جوانان بسیار مستعد، تا به امروز که بیش از نیم قرن از آن تاریخ سپری شده، همواره نیروی محرک و اصل راهنمای بنیادین دانشگاهیان شریف بوده است. شکوفایی ناشی از انقلاب اسلامی و شور و شوق سازندگی کشور بر این نیروی محرکه اولیه بیش از پیش افزود تا سرانجام شریف در کنار دیگر دانشگاه‌های بزرگ به عنوان یکی از مهم ترین مراکز تربیت نیروی متخصص و کارآمد برای ایران امروز در آید. امروزه بار اداره کشور در تمامی شئون علمی، صنعتی، دفاعی و مدیریتی بر عهده نیروی متخصصی است که توسط همین دانشگاه و دانشگاه‌های بزرگ دیگر تربیت می‌شوند.

ما با همین نیروی محرکه و با درک شرایط سخت و محرومیت‌هایی که تصور می‌رفت همگان به یکسان از آن بهره مندند، توانسته‌ایم کیفیت و استانداردهای بالای آموزشی را در حد دانشگاه‌های خوب دنیا نگاه داریم. ما با تکیه بر همین اصول توانسته‌ایم ارزش و اصالت آموزش و پژوهش خود را در دوران هجوم مدرک‌گرایی حفظ کنیم. امروزه دانشگاه صنعتی شریف دارای ۱۳ دانشکده علوم و مهندسی و ۱۸ پژوهشکده و مرکز پژوهشی در عرصه‌ای گسترده از فناوری‌های مختلف است. این مجموعه دارای ۴۸۴ عضو هیئت علمی و در حدود ۱۲۰۰ کارمند و ۱۲۰۰۰ دانشجو در مقاطع مختلف تحصیلی از کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری است.

اما بودجه تخصیص داده شده به چنین مجموعه عظیمی در سال ۹۷ تنها ۱۷۰ میلیارد تومان است که از بودجه بسیاری از موسسات آموزشی غیر دانشگاهی کمتر است. در مقایسه با این نوع موسسات که احتمالا هزینه‌های مشابهی چون هزینه‌های اسکان، تغذیه دانشجویان و امور روزانه دارند، دانشگاه شریف می‌بایست هزینه‌های نگهداری و به روزرسانی تجهیزات بیش از دویست آزمایشگاه، کارگاه و مراکز داده پردازی را نیز از همین بودجه تامین کند. کافی است که توجه کنیم هزینه‌های جاری، تعمیرات و نگاهداری خوابگاه‌های دانشجویی که در مقایسه با آزمایشگاه‌ها هیچ گونه تجهیزاتی ندارند سالانه بالغ بر 10 میلیارد تومان است. با این وجود دانشگاه می‌بایست با بروزرسانی آزمایشگاه‌ها و امکانات کلاس‌ها و تالارهای درسی‌اش با برترین دانشگاه‌های دنیا و منطقه رقابت کند تا جذابیت کافی برای ماندن دانشجویان در کشور برای ادامه تحصیل ایجاد کند.

بر مبنای چنین بودجه‌ای، متوسط دریافتی خالص ماهیانه یک استادیار، یک دانشیار، و یک استاد به ترتیب حدود ۳.۵، ۵ و ۷ میلیون تومان است. چنین دورنمایی از درآمد به خصوص برای استادیاران جوانی که مواهب زندگی و کار در جوامع غربی را رها کرده و به عشق خدمت به کشور باز می‌گردند ولی از تامین حداقل‌های زندگی نیز باز می‌مانند، به شدت ناامید کننده است.

در مقیاس کلان‌تر نیز مقایسه‌ای با بودجه دانشگاه‌های کشورهای منطقه که از نظر سیاسی رقیب ایران به شمار می‌روند ولی پتانسیل‌های علمی بسیار کمتری دارند (۴۰ میلیون دلار بودجه دانشگاه شریف با ۱۲۰۰۰ دانشجو در مقایسه با ۲.۵ میلیارد دلار بودجه دانشگاه ملک سعود با ۵۵۰۰۰ دانشجو) نشان می‌دهد که نحوه تخصیص بودجه در کشور ما تا چه اندازه به چشم انداز توسعه پایدار و تاثیر آن در رقابت‌های منطقه‌ای بی‌توجه است.

ما ناچاریم هشدار دهیم تخصیص این چنینی بودجه که بدون توجه به کارکرد نهادهای مختلف در امر توسعه علمی، مدیریتی، صنعتی و دفاعی صورت می‌گیرد دیر یا زود موتور توسعه کشور را به سکون کامل خواهد کشاند.

ما ناچاریم هشدار دهیم که بی‌توجهی به حقوق دبیران و معلمان که نسل‌های آینده حتی بیش از استادان دانشگاه مرهون دانش، کوشش و نوآوری آنهاست زیانبار است.

ما ناچاریم هشدار دهیم که اگر چه در کنار دیگر هموطنان شرایط سخت کشور را درک می‌کنیم و چون گذشته با عشقی که برگرفته از آرمان اولیه ماست، به کار خود ادامه خواهیم داد، اما در مواجهه با ناملایمات ملموسِ زندگی آرمان‌ها نیز ممکن است از پا در آیند و شکیبایی‌ها به سر برسند."