ساخت مومیایی مدرن در آزمایشگاه

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از DiscoverMagazine، مصریان باستان با مومیایی کردن اجساد از آنها نگهداری می‌کردند اما این روشی نیست که ما امروزه از آن برای ادای احترام استفاده می‌کنیم. هرچند این روش هنوز در آزمایشگاه‌ها تحت نظر دانشمندان به حیات خود ادامه می‌دهد.

از طریق متون تاریخی و مومیایی‌های واقعی اطلاعات زیادی درباره فرآیند مومیایی کردن یاد گرفتیم، اما دانشمندان برای درک واقعی از راز و رمزهای مومیایی در حال آزمایش کردن دستورالعمل‌های باستانی برای ساخت مومیایی مدرن در آزمایشگاه هستند.

ساخت مومیایی

بیشتر دانسته‌های دانشمندان از مومیایی کردن به دست نوشته‌های هرودوت، تاریخ‌نویس یونانی، نقوش روی دیوارهای معابد و ابزار مورد استفاده در این پروسه مربوط می‌شود. همچنین دانشمندان با مطالعه الگوی برش و آناتومی مومیایی‌ها پی به تکنیک‌های مومیایی کردن بردند اما آنها با وجود این مدارک هنوز هم از پاسخ دادن به سوالات اصلی در روند مومیایی کردن عاجزند. آیا یک چاقوی آبسدین قادر به ایجاد برش‌های دقیق روی گوشت انسان است؟ فرآیند مومیایی شدن چقدر زمان می‌برد؟ آیا روش‌هایی که در متون تاریخی ذکر شده است، واقعی هستند؟

خوشبختانه طی تحقیقی که اخیرا انجام شده است دانشمندان جوابی برای همه سوالات گفته‌شده پیدا کردند.

باب بریر و همکارانش مطالعه خود را در سال 1994 آغاز کردند. در این آزمایش تیم پژوهشی جسد مرد 70 ساله‌ای را مومیایی کردند.

بریر به دنبال روندهای رایج مومیایی کردن در دوره حکومت جدید مصر (1550 تا 1064 قبل از میلاد مسیح) است که تصور می‌شود دقیق‌ترین روش مومیایی کردن است.

وی از ناترون مصری، مخلوط طبیعی از کربنات سدیم تجارتی و جوش شیرین، برای خشک کردن جسد و جلوگیری از فساد آن استفاده کرد. تیم پژوهشی وی با مهارت بسیار از ابزار و موادی مشابه مصریان باستان استفاده کردند و حتی طلسم چوبی مخصوص تدفین را نیز ضمیمه جسد کردند.

مرد مریلندی که هم‌اکنون با نام مومیایی Mumab شناخته می‌شود، اولین انسانی است که در طی 2000 سال گذشته به روش مصریان باستان برای مومیایی کردن سلطنتی‌هایشان تبدیل به مومیایی شد. مطالعاتی که اخیرا روی این مومیایی عصر مدرن انجام شده، حاکی از آن است که به مرور زمان برش‌های شکمی تغییر کرده‌اند.

در آزمایش دوم، محققانی یونانی و سوئیسی با استفاده از دو پای یک جسد سعی در امتحان کردن دو روش مختلف در پروسه مومیایی کردن بودند. این دو روش شامل مومیایی کردن طبیعی از طریق گرما برای خشک کردن جسد و مومیایی کردن مصنوعی با استفاده از ناترون بود.

روش خشک کردن از طریق گرما موفقیت‌آمیز نبود و بعد از 7 روز دانشمندان دست از تلاش برداشتند و آزمایش را متوقف کردند اما روش دوم جواب داد. بعد از قرار گرفتن 208 روزه در محلول ناترون، پای دیگر به طور کامل مومیایی شد.

مومیایی کردن دو پا و یک جسد کامل دیدگاه جدیدی به دانشمندان داده و چیزهای زیادی به آنها آموخته است. برای مثال بریر یاد گرفت که خارج کردن مغز از سوراخ بینی بسیار مشکل است. در واقع ابزاری که برای این کار استفاده می‌شود، باعث مایع شدن مغز و جاری شدن آن به بیرون می‌شود تا اینکه مغز را تکه تکه بیرون بکشد.

مصریان باستان جسد را به مدت 30 تا 40 روز در ناترون می‌گذاشتند. هر چند مدت زمان بیشتری طول کشید تا پای آزمایشی دانشمندان مومیایی شود اما ناترون از تاثیرگذاری باکتری و قارچ بر بافت پا جلوگیری کرد. محققان به این نکته اشاره کردند که محیط آزمایشگاه برخلاف شرایط جوی خشک مصر دارای رطوبت بیشتر و دمای کمتر بوده و شاید به همین دلیل فرآیند مومیایی شدن بیشتر طول کشیده است.

مترجم: هانا حیدری