«ویروس هاری» ابزاری نوین برای مقابله با سرطان مغز
محققان کره‌ای با استفاده از ویروس هاری موفق به کاهش ابعاد تومور در مغز موش‌های آزمایشگاهی شدند. آنها در این پروژه از قابلیت عبور ویروس هاری از سد خونی مغز استفاده کرده‌اند.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ستاد ویژه توسعه نانو، ویروس هاری سالانه هزاران نفر را به کام مرگ می‌کشد اما تحقیقات اخیر محققان نشان می‌دهد که می‌توان از آن برای مقابله با سرطان مغز استفاده کرد. این ویروس می‌تواند وارد سلول‌های عصبی شود. بنابراین محققان مختلفی از این ویژگی ویروس هاری برای انتقال نانوذرات از بین برنده تومور سرطانی استفاده کرده‌اند.
یک تیم تحقیقاتی این روش را روی موش‌های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار داد و نتایج مثبتی بهدست آورد. این نانوذرات با استفاده از این روش می‌توانند بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم، وارد تومور سرطانی شوند.
ویروس هاری می‌تواند بعد از وارد شدن به بدن، از طریق عضلات به سرعت وارد مغز شود و برای این کار به راحتی از سد خونی مغز عبور می‌کند. این در حالی است که داروهای ضدسرطان پشت این سد خونی به دام می‌افتند؛ بنابراین محققان به فکر استفاده از ویروس هاری به عنوان انتقال دهنده دارو به درون مغز افتادند.
پیش از این محققان اقدام به ساخت نانوذرات حاوی داروی ضدسرطان کرده بودند، به طوری که سطح این داروها با استفاده از پروتئین سطح ویروس هاری پوشش داده شده است. بنابراین این نانوذرات بعد از وارد شدن به بدن به راحتی وارد سیستم عصبی می‌شوند.
محققان دانشگاه سوان در کره جنوبی اندکی این روش را تغییر دادند. آنها از نانوذرات طلا با ساختار میله‌ای استفاده کردند که شبیه به ویروس هاری است. با این کار مساحت سطحی نانودارو افزایش می‌یابد و می‌توان پروتئین بیشتری را روی سطح این ساختار قرار داد؛ این کار شانس بیشتری برای اتصال آنها با گیرنده‌های سطح سلول عصبی فراهم می‌کند. این گروه دارویی وارد این نانوذرات نکردند، در عوض از ویژگی ذاتی نانوذرات طلا استفاده کردند. این نانومیله‌ها می‌توانند نور لیزر را جذب کنند و گرم شوند. با این کار تومور سرطانی از بین می‌رود.
این گروه تحقیقاتی این نانوذرات را به چهار موش مبتلا به تومور مغز تزریق کردند. نانوذرات به سرعت در محل تومور تجمع یافتند. محققان با استفاده از لیزر مادون قرمز نانوذرات را تا دمای 50 درجه سانتی‌گراد گرم کردند و تومور با این گرما پخته شد.
برای تجاری‌سازی این روش هنوز راه زیادی مانده است و باید اثرات جانبی آن به دقت مورد بررسی قرار گیرد. برای مثال باید تجمع نانوذرات در کبد در دراز مدت مورد بررسی قرار گیرد.
انتهای پیام/
