بقایای قاره گم‌شده در جزایر موریس کشف شد
تحقیقات دیرین‌شناسی روی کریستال‌های موجود در سنگ‌های جزیره موریس نشان داد که این کریستال‌ها از قاره‌ای مرموز و گم‌شده آمده است که میلیون‌ها سال قبل از موریس وجود داشته است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از پاپیولار ساینس، هر چه در زمین و آسمان جست‌وجو و اکتشاف می‌کنیم، بیشتر بر سؤالاتمان افزوده می‌شود و بیش از پیش می‌دانیم که درباره زمین هنوز بسیاری چیزها را کشف نکرده‌ایم.
فعالیت‌های تکتونیکی (یا زمین‌ساخت، از شاخه‌های زمین‌شناسی که به مطالعه تغییر شکل پوسته زمین بر اثر تنش‌ها و کرنش‌های وارده در طول دوران‌های مختلف زمین‌شناسی می‌پردازد) و جابه‌جایی‌های صفحات زمین‌ساختی، یکی از نخستین دانش‌های نوین است که بیش از یک قرن از آغاز آنها می‌گذرد و ابزارها و آزمون‌های بسیار پیشرفته‌ای برای تحقیقات آنها وجود دارد اما هنوز هم با مسائلی روبه‌رو می‌شود که موجب شگفتی است.
اخیرا دانشمندان با آزمایش روی کریستال‌های زیرکن (نوعی کانی)، به این نتیجه رسیده‌اند که این کریستال‌های موجود در سنگ‌های جزیره موریس، قدمتی در حدود 2 میلیارد سال دارند در حالی که این جزیره حداکثر 9 میلیون سال عمر دارد. این یعنی این سنگ‌ها جایی تشکیل شده‌اند که نزدیک به 2 میلیارد سال قبل وجود داشته است و اکنون از راهی عجیب به صخره‌های موریس رسیده است. مانند چنین کریستال‌هایی در سنگ‌های ماداگاسکار در شرق آفریقا و در 900 کیلومتری موریس نیز یافت شده است.
نظریه اصلی این است که این کریستال‌ها در ابرقاره «گوندوآنا» شکل گرفته است. براساس یک نظریه زمین‌شناختی، گوندوآنا یک ابرقاره بود که شامل ماداگاسکار، هند، جزایر موریس و بخش‌های دیگری از جهان امروز و همچنین بخش‌هایی که در کف اقیانوس هند قرار دارند تشکیل شده بود.
این ابرقاره در دورانی از زمین‌شناسی تکه پاره شد و شکل فعلی امروز شبه‌قاره هند، ماداگاسکار، جزایر موریس و چند جزیره دیگر را تشکیل داد. اکنون با فعالیت‌های آتشفشانی، قاره گم‌شده 2 میلیارد ساله، تکه‌تکه از زیر بستر اقیانوس به همراه ماگما بالا می‌آید. در صورت تأیید این نظریه در آزمایش‌های بعدی، چیزی شبیه به داستان‌های تخیلی ژول ورن و آیزاک آسیموف به اثبات می‌رسد که در زیر پوسته اقیانوس‌ها، قاره‌های گم‌شده و شاید جانوران ناپدید شده زندگی می‌کنند.
مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا
انتهای پیام/
