ساخت ریزماهواره با ماموریت بازیابی محموله زیستی از سوی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیک

به گزارش خبرنگار گروه دانش‌ و فناوری خبرگزاری آنا، از آنجاکه ساخت ماهواره و پرتاب آنها به فضا هزینه و زمان بسیار زیادی می‌برد، امروزه برای برخی کارهای تحقیقاتی در فضا از ریزماهواره‌ها استفاده می‌شود. این ماهواره‌ها در ابعاد کوچک قابلیت پرتاب دارند و در نهایت، هدف از ساخت آنها رسیدن به فناوری ساخت ریزماهواره در ابعاد نانو است. هم‌اکنون بیشتر کشورهای دنیا برای رسیدن به این فناوری، آموزش را از دانشگاه‌های آغاز کرده‌اند.

در همین راستا، تیم پنج نفره از دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته‌های مکاترونیک، مکانیک، صنایع و الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیک موفق به ساخت یک ریزماهواره برای بازیابی محموله زیستی شده‌اند.

ریزماهواره سها از دو بخش محموله زیستی و پشتیبان تشکیل شده است که پس از اوج‌دهی و رهاسازی از ارتفاع 100 متری می‌تواند اطلاعات کاملی از سلامت محموله (تخم‌مرغ خام) را در اختیار ایستگاه زمینی قرار دهد.

به گفته مهندس پیمان پرویزی، کارشناس پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیک، این ریزماهواره یک بار پرتاب شده و تا ارتفاع 100 متری بالا رفته است. البته قابلیت ارتفاع این ریزماهواره 200 متر است.

وی گفت: «اطلاعات فرود و پرتاب این ریزماهواره به ایستگاه زمینی مخابره خواهد شد و این فناوری همچنین اطلاعات دیگری همچون میزان غلظت اکسیژن، دی‌اکسید کربن، شتاب لحظه‌ای در هر سه محور (x و y و z) و اطلاعات مربوط به موقعیت جغرافیایی و فشار و دمای نقطه مورد نظر را نیز گزارش خواهد داد».

به گفته وی، در آزمایش پرتاب این ریزماهواره، یک تخم‌مرغ توسط آن پرتاب شد و دوربینی که در بخش پشتیبان این ریزماهواره تعبیه شده بود، وضعیت تخم‌مرغ را فیلمبرداری کرد. ماموریت این ریزماهواره این است که محموله زیستی را سالم به زمین برساند.

گفتنی است که این ریزماهواره موفق به دریافت رتبه سوم در پنجمین مسابقات کن‌ست ایران شده است.

فناوری‌های به کار رفته در ریزماهواره

همانگونه که ذکر شد، قوطی ماهواره سهایداس برای ماموریت بازیابی محموله زیستی طراحی شده است. در این ماموریت یک محموله زیستی پس از بارگذاری در ماهواره به هوا پرتاب می‌شود و داده‌های حیاتی محموله مورد بررسی قرار می‌گیرد. این ماموریت شبیه‌سازی ماموریت پرتاب ماهواره حامل موجود زنده به فضاست.

پرویزی در این‌باره گفت: «قوطی ماهواره سهایداس در قسمت محموله خود علاوه بر گرفتن داده‌های مونواکسید کربن، دما و اکسیژن به جمع‌آوری اطلاعات سرعت و شتاب (در سه محور) و فشار داخل محموله می‌پردازد».

این ریزماهواره مجهز به دوربین، دو کارت حافظه بر دوربین، برد و آنتن ارتباط با ایستگاه زمینی، GPS (موقعیت‌یاب جهانی)، مکانیزم جدایش، دماسنج دیجیتال است. همچنین دماسنج دیجتال، دماسنج غیرتماسی، حس‌گر اکسیژن و حس‌گر مونواکسید کربن از دیگر فناوری‌هایی است که در این ریزماهواره مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته پرویزی، داده‌ها توسط یک مخابرات داخلی به قسمت پشتیبان که در بالای ماهواره قرار دارد، مخابره می‌شود. در قسمت پشتیبان علاوه بر داده‌های مخابره شده از قسمت محموله، داده‌های شامل موقعیت توسط GPS گزارش می‌شود. ضمنا ارتفاع از سطح دریا بررسی شده و داده‌های سرعت و شتاب و فشار پشتیبان نیز به پردازشگر ارسال می‌شود.

پردازشگر قبل از ارسال اطلاعات به سمت زمین تمام داده‌ها را در یک کارت حافظه نگه می‌دارد. پردازشگر به کار رفته در قوطی ماهواره سهایداس ARM CORTEX M4 است که به‌روزترین و جدیدترین ریزپردازنده کنونی دنیاست.

علاوه بر این، بدنه کامپوزیتی منحصر به فرد ماهواره سهایداس و طراحی بدنه مقاوم در برابر شکستگی آن نیز از دیگر مشخصه‌های بارز این قوطی ماهواره است.

در ماموریت بازیابی محموله زیستی دو قسمت محموله و پشتیبان در ارتفاع 100 متری از یکدیگر جدا می‌شوند. قوطی ماهواره سهایداس یکی از ابتکارترین سیستم‌های جدایش را دارد.

سیستم جدایش

سیستم جدایش از راه دور این ریزماهواره یکی از بخش‌های مهم آن است. تیم مخترع، قبل از ساخت این سیستم، اقدام به شبیه‌سازی آن کردند تا به مدل کارآمدتر و سریع‌تر سیستم دسترسی یابند.

این سیستم جدایش، سیستم جدیدی است که برای جدایش طراحی شده است. در این طرح، مکانیزم فنر ساده جهت بیرون آوردن و جدا کردن محموله استفاده شده است.

انتهای پیام/