تفکری که میگوید «جامعه درگیر فوتبال مقاوم نیست» دچار عقبافتادگی است/ فوتبال بخش مهمی از ورزش است
همایون شاهرخی در واکنش به صحبتهای حسن عباسی که گفته بود یک فوتبالیست کجا به درد جامعه میخورد؟ به خبرنگار ورزشی آنا، گفت: «من به هیچعنوان قصد نداشتم و ندارم جواب آدمهای مجهول الهویه را بدهم. این شخصی که شما اسمش را میگویید من نمیشناسم و دوست هم ندارم بدانم این آدم کیست.در طول زندگی ورزشیام هیچگاه روبهروی آدمهای ورزشی قرار نگرفتم و حالا هم برابر یک آدم غیرورزشی نخواهم ایستاد.»
وی ادامه داد: «ما در جامعهای هستیم که هوچیگری بیداد میکند و برخی افراد با مطرح کردن یک سری صحبتها به دنبال آن هستند که ایجاد هیاهو کنند و خود را به جایی برسانند. من اصلا جوابی برای این آدمهای بی هوبت ندارم و تنها حاضرم در خصوص ارزشهای ورزش در جامعه صحبت کنم. چرا که فوتبال هم بخشی از ورزش ماست؛رشته ورزشی که در سراسر دنیا هواداران بی شماری دارد.»
مربی سابق تبم ملی فوتبال افزود: «ورزش سالم مسلما ناهنجاریها و مشکلات اجتماعی جامعه را کم میکند. در این میان ورزشهای گروهی بیش از ورزشهای انفرادی در جامعه اثربخش هستند، چرا که طرفداران بیشتری دارند و ماشاهد این هستیم که ورزشهایی نظیر کشتی، والیبال، فوتبال و بسکتبال امروزه به عنوان یک شغل باعث میشود که ورزشکاران در آن به مدارج علمی و ورزشی دست مییابند. عملکرد ورزشکاران در المپیک، بازیهای آسیایی و جامهای جهانی همواره باعث شادی مردم شده و نشاط را به جامعه داده است. بنابراین ورزش میتواند از بیماری و اعتیاد جلوگیری کند و فوتبال هم بخش مهمی از ورزش است که نقش انکارناپذیری در سلامت مردم دارد.»
او در مورد اینکه مطرح شده فوتبالیستها 120 هزارنفر را به استادیوم میکشند تا آنها را سرکار بگذارند، تصریح کرد: «این موضوع درباره کلیه مشاغل است. من هر روز از خانهام خارج نشوم چون ممکن است آن روز شرایط خوبی را در محیط کارم تجربه نکنم؟ این حرفها برای کسانی است که میخواهند تحرک را از جامعه بگیرند. پس مردم به سینما نروند چون ممکن است فیلم زیبایی را نبینند. یا مردم به پارک نروند چون احتمال بارندگی است. ورزش جزء لازم زندگی است. در جامعه غیرورزشی شاهد مریضان و معتادان زیادی خواهیم بود. ضمن اینکه 100 هزار نفر از استادیوم به خانههای خود میروند و در این مسیر باعث میشوند تا حداقل یک میلیون نفر دیگر در جریان اتفاقاتی که رخ داده قرار بگیرند. اگر شادی باشد که مضاعف میشود و اگر باخت و ناراحتی باشد هم که دوستان و اطرافیان آن را برطرف میکنند. کسانی که مخالف استادیوم رفتن و ورزش کردن هستند در حال درجا زدن فکری هستند و این یعنی عقبافتادگی ذهنی.»
شاهرخی در مورد اینکه عنوان شده طولانی شدن برنامه 90 باعث شده مردم تا ساعت 5 صبح بیدار باشند و اینها نقشه شیطان است، بیان کرد: «وقتی ورزش پیشرفت میکند به طور حتم نقد و تحلیل آن هم نیاز است. در موقع شکست هم باید ورزش را بررسی کرد. من کاری به هیچ برنامهای ندارم و تجربه به من ثابت کرده که نباید ورزش را به حاشیه کشاند. بهتر است توجهی به چنین حرفهایی نداشته باشیم. جامعهای که ورزشکار داشته باشد لطمهپذیریاش کمتر است و شادابیاش بیشر میشود.»
مربی سابق تیم ملی فوتبال درخصوص ارقام بالایی که فوتبالیستها در قراردادهای خود میگیرند، اظهارداشت: «الان فوتبال با 50 سال پیش زمین تا آسمان تغییر کرده است. آن زمان ورزش برای سلامتی بود و امروزه برای سلامتی و شغل است. آن موقع فقط عشق به ورزش بود و امروز ورزشکار زندگی مالیاش را از طریق ورزش حرفهای خود میسازد. من که در ورزش بودهام، میدانم که یک ورزشکار چقدر زحمت میکشد تا به مراحل بالا برسد. ولی همه مردم فرصت این را ندارند که از نزدیک ببنند، برای چه اهداف مهمی باید این همه هزینه در ورزش صورت بگیرد.»
او خاطرنشان کرد: «البته به اعتقاد من ورزش ما نیاز به مدیران متخصصی دارد که بتوانند هزینهها را به درستی کنترل کنند و مدیریت در هزینه داشته باشد. یک مدیر متخصص با پرداخت پولهای مناسب به ورزشکاران بهرهوری خوبی در هزینههای خود خواهد کرد و اجازه نمیدهد پولهای بیرویه خرج شود. با بودجه خود آکادمیهای ورزشی را توسعه میدهد و ورزشکاران بیشتری را به جامعه اضافه میکند. البته من اعتقاد دارم هر کسی باید به حقش برسد. از کارمند و کارگر گرفته تا مهندس و دکتر و بازاری همه باید درآمد مناسبی داشته باشند و زندگیشان در رفاه باشد. همه که ورزشکار ستاره یا فوق ستاره نیستند. به نظرم وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک باید ورزش ایران را به سمتی ببرند که هزینهها بیهوده صرف نشود.»
شاهرخی در پاسخ به این سوال که میگویند جامعه درگیر فوتبال جامعه مقاومی نیست، گفت: «این تفکر از مغزهایی تراوش میکند که تک بعدی هستند. همه جای دنیا با یک موضوعی عدهای موافق، برخی مخالف و تعدادی بی نظر هستند. ورزش یک کار کلی است. ما اگر بخواهیم با ورزش میتوانیم انگیزه زیادی به کل جامعه بدهیم. اگر ورزش را از زندگی مردم بگیریم آنها دچار مریضی و سرگردانی میشوند. تفکری که میگوید جامعه درگیر فوتبال جامعه مقاومی نیست، دچار عقبافتادگی ذهنی است. به نظر من ورزش از سیاست جدا نیست ولی از سیاستبازی جداست.»
انتهای پیام/