نزدیک‌ترین سیاره زیست‌پذیر در نزدیکی منظومه شمسی کشف شد

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از UPI، ستاره‌شناسان با بهره‌گیری از تلسکوپ‌های رصدخانه‌ جنوبی اروپا (ESO) و تجهیزات دیگر نشانه‌های آشکاری از وجود سیاره‌ای در مدار پیرامون نزدیک‌ترین ستاره به زمین، یعنی ستاره‌ پروکسیما قنطورس یافته‌اند. این سیاره با عنوان «پروکسیما-بی» (Proxima b) هر ۱۱ روز یک بار به گرد ستاره‌ای سرخ و خنکش می‌چرخد. نکته مهمی که دانشمندان در مورد این سیاره هم‌اندازه زمین کشف کرده‌اند این است که سطح آن می‌تواند همچون زمین صخره‎ای باشد و در فاصله و مداری از خورشید منظومه خودش (پروکسیما قنطورس) حرکت می‌کند که پدید آمدن آب روی آن محتمل می‌شود.

این سیاره‌ سنگی که کمی پرجرم‌تر از زمین است، به عنوان نزدیک‌ترین فراسیاره‌ به زمین شناخته شده است و همانطور که گفته شد، شاید نزدیک‌ترین حیات ممکن را برای زندگی در ورای منظومه خورشیدی داشته باشد.

گفتنی است پروکسیما قنطورس جزئی از سیستم ستاره‌ای «آلفا قنطورس» به‌شمار می‌آید و نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجا که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده‌ است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است و درخشندگی بسیار پائینی دارد.

پروکسیما حدود ۴۰ تریلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و با استفاده از فناوری‌های امروزی در صنعت فضانوردی، یک سفینه اگر امروز به سوی این منظومه حرکت کند چند هزار سال دیگر به آن خواهد رسید.

با این وجود، کشف سیاره‌ای شبیه کره‌ زمین آن هم در نزدیک‌ترین فاصله از منظومه شمسی، بسیار هیجان‌انگیز است و می‌تواند سرمنشا تحقیقات جدید نجوم‌شناسی شود.

گویلیم آنجلادا، سرپرست تیم تحقیقاتی‌ای که این سیاره جدید را کشف کرده‌اند، می‌گوید: «اگر چه حتی فکر سفر به این سیاره در حال حاضر در حد یک داستان علمی- تخیلی می‌نماید، اما به زودی شاهد آن خواهیم بود که احتمال عملی کردن چنین سفری در قالب پروژه‌های دانشگاهی مورد توجه قرار گیرد و بالاخره یک روز چنین سفری ممکن شود».

چند ماه پیش، میلیاردر ماجراجو، «یوری میلنر» خبر داد حاضر است ۱۰۰ میلیون دلار روی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کند که بر طراحی و ساخت سفینه‌ای کوچک متمرکز شود. سفینه‌ای برای انجام سفرهای بین منظومه‌ای که با استفاده از لیزر حرکت می‌کند.

در صورت طراحی و ساخت چنین فضاپیمایی، این سفینه قادر خواهد بود با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور (۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت کند و به این ترتیب سفر به منظومه‌های مجاور ما به جای چند هزار سال به چند صد سال تقلیل خواهد یافت.

با وجود این، آن طور که دانشمندان می‌گویند امکان وجود حیات و یا زیست‌پذیر بودن این سیاره نیازمند تحقیقات فراوان است و آنچه هم‌اکنون در مورد احتمالا وجود آب و حیات روی این سیاره گفته می‌شود تنها در حد گمانه‌زنی و فرضیات علمی باقی خواهد ماند.

مترجم: نسترن صائبی