میمون‌ها می‌دانند که چه چیزی را نمی‌دانند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Upi، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که میمون‌های «رزوس» از محدودیت دانش خود آگاهند. بر اساس گفته‌های دانشمندان دانشگاه‌های هاروارد و ییل، میمون‌ها قادر به درک این موضوع هستند که چیزی را نمی‌دانند و نیاز به تخصص بیرونی دارند.

میمون رزوس یکی از انواع میمون است که در جنوب، شرق و جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کند. رزوس تنها میمون کشور افغانستان است و به دلیل نگهداری آسان در اسارت و استفاده گسترده در باغ وحش‌ها، آزمایشگاه‌ها و به عنوان حیوان خانگی از شناخته‌شده‌ترین انواع میمون است.

لوری سنتوس، روانشناس دانشگاه ییل، در این باره بیشتر توضیح می‌دهد: «فراشناختی، یعنی توانایی تفکر درباره افکار خود، مدت‌ها به عنوان یک مشخصه انسانی در نظر گرفته می‌شد. همه ما تفاوت بین احساس اطمینان از دانستن چیزی و احساس مطمئن نبودن درباره چیزی را می‌دانیم. ما می‌دانیم که چه وقت نیاز است برای کسب اطلاعات بیشتر درباره موضوعی، آن را گوگل کنیم».

نتایج مطالعات پیشین حاکی از آن است که حیوانات در هنگام مواجه با مشکلات جدید، در طی یک دوره زمانی، علائم شک و تردید از خود نشان می‌دهند. اما محققان خواهان شواهد قطعی فراشناختی بودند تا ثابت کنند میمون‌ها قادر به تشخیص بی‌درنگ، در هنگام مواجه با مشکلی جدید که نیازمند اطلاعاتی است که آنها ندارند، هستند.

پژوهشگران برای جداسازی این نوع طرز فکر، یک آزمایش ترتیب دادند: آنها غذا را در یکی از دو سیلندر «V» شکل ریختند تا میمون‌هایی را از نژادهای مختلف گول بزنند. هنگامی که میمون‌ها قادرند ببینند که غذا داخل کدام سیلندر می‌ریزد، بلافاصله سراغ دهانه مناسب می‌روند تا خوراکی خود را بگیرند. اما وقتی که آنها قادر به دیدن ریخته شدن غذا در سیلندر نیستند، به محلی مناسب، جایی که محتویات هر دو سیلندر قابل مشاهده است، مانند قسمت انتهایی V، محلی که دو دهانه بهم پیوند خورده است، می‌روند. میمون‌های رزوس به ندرت به سراغ مرکز V، جایی که نمی‌توان با اطمینان گفت کدام سیلندر حاوی غذاست، می‌رفتند.

یافته‌ها نشان می‌دهد که میمون‌ها از مواقعی که دانش مورد نیازشان را در اختیار دارند و مواقعی که برای حل مشکلی تازه نیاز به کسب دیدگاهی جدید دارند، آگاهند. سنتوس در همکاری با محقق و زیست‌شناس تکاملی از دانشگاه هاروارد، الکساندرا روزاتی، این پژوهش را انجام داده است.

در آخر سنتوس توضیح می‌دهد: «درک انسانی ما از مواقعی که در زمینه‌ای نیاز به اطلاعات بیشتری داریم، نوعی رفتار همیشه حاضر است که انسان به طور معمول درباره آن فکر نمی‌کند. برای مثال، هنگام مسیریابی در شهری جدید، فرق میان شناختن محلی که قصد داریم به آن برویم و درک این موضوع را که برای رفتن به جایی نیاز به یک نقشه داریم، می‌دانیم. وقتی در نظر می‌گیریم که یک چتر همراه خود ببریم، یا می‌دانیم که هوا بارانی است یا اینکه نیاز داریم هوای بیرون را چک کنیم تا ببینیم نیاز داریم که چتر را همراه خود ببریم. نتایج پژوهش ما نشان می‌دهد میمون‌ها نیز به نوبه خود دارای احساس اطمینان و عدم اطمینان هستند که مشابه انسان‌هاست و این امر رفتار آنها را هدایت می‌کند».

مترجم: هانا حیدری