چیزی در فضا وجود دارد که بینایی فضانوردان را کم می‌کند
دانشمندان چندی پیش دریافتند که فضانوردانی که مدت طولانی در فضا می‌مانند، تراکم ماهیچه آنها کم می‌شود و به همین دلیل حدود پنج سانتی‌متر به قد آنها اضافه می‌شود. اما گویا این تاثیرات به همینجا ختم نمی‌شود. زیرا دانشمندان به تازگی دریافتند که سفر طولانی فضا روی دید فضانوردان نیز تاثیر بدی می‌گذارد.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، به گفته دانشمندان، 80 درصد فضانوردانی که از ماموریت‌های طولانی‌مدت فضایی برمی‌گردند، علائمی از نوع ناشناخته‌ای از مشکلات بینایی را نشان می‌دهند که با نزدیک‌بینی نیز همراه است.
اینکه می‌گویند یکی از شرایط فضانوردان برای سفر به فضا دید 20/20 است، صحت ندارد اما با این حال باید بینایی آنها کاملا سالم و بی‌عیب باشد. با این حساب، مشکل دیدی که برای فضانوردان ایجاد شده است، یکی از چالش‌های بعدی برای پروژه اعزام انسان به مریخ خواهد بود؛ به ویژه اینکه دانشمندان امیدوارند که تا سال 2030 نخستین سری از انسان‌ها را به مریخ بفرستند.
مشکل از کجاست؟
دانشمندان بعد از کشف این موضوع، در پی این هستندکه دلیل بروز آن را نیز دریابند. «جان فیلیپس»، فضانوردی که در سال 2005 در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت داشت، نخستین فردی است که به این مشکل پی برد.
وی زمانی که دور زمین در حال گردش بود، متوجه شد که دیدش کم شده است. البته میزان آن تا حدی نبود که بخواهد به گروه کنترل اطلاع دهد. اما زمانی که او به زمین برگشت و پزشکان او را معاینه کردند، متوجه شدند که میزان دید او در طول شش ماهی که در فضا بود از 20/20 به 20/10 تغییر یافته است. ماجرا به اینجا ختم نشد و با بررسی‌های بیشتر، پزشکان به این نتیجه رسیدند که چشم‌های فیلیپس به کل تغییر کرده است.
پزشکان وی می‌گویند: «پشت چشم‌های فیلیپس مسطح‌تر شده است و شبکیه چشمش را به سمت جلو فشرده است. چین‌هایی در هم مشیمیه دیده می‌شود. همچنین اعصاب بینایی او ملتهب شده‌اند».
دانشمندان ناسا ابتدا تصور کردند که فقط فیلیپس دچار این مشکلات شده است اما بعد از مدتی متوجه شدند که بیشتر فضانوردان این سازمان در مدت اقامت خود در فضا و یا هنگام بازگشت از مشکلات بینایی رنج برده‌اند.
به گفته پزشکان، روی زمین، جاذبه باعث می‌شود که مایع به سمت پاهایمان جریان پیدا کنند اما در فضا این اتفاق نمی‌افتد. به طور مثال، «اسکات کلی»، فضانورد ناسا، در طول یک سالی که در فضا مانده بود، دو لیتر مایع درون مغزش منتقل شده بود. این مایع اضافه در مغز به پشت کره چشم فضانورد فشار می‌آورد و آن را مسطح می‌کند و شبکیه را به سمت جلو می‌فشارد و دید را مختل می‌کند.
مشکل اینجاست که مسطح شدن کره چشم در اسکن مشخص می‌شود، اما تنها راه برای کنترل فشار داخل جمجمه‌ای با روش‌های دشواری همچون ایجاد سوراخ در جمجمه ممکن است که آن هم در فضا امکان‌پذیر نیست.
از همین رو، دانشمندان در حال آزمایش روی روش‌هایی هستند تا بتوانند فشار وارده بر چشم را کاهش دهند و یکی از راهکارهای آنها لباس Russian Chibis است که فضانوردان باید به طور دائم به تن داشته باشند. این لباس شلواری است که هوا را از اطراف پای فضانورد تخلیه می‌کند و از این طریق، جاذبه‌ای مجازی برای او درست می‌کند.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
