مستند

چه بی‌تاب بود! دریا را می‌گویم! بی‌قرار برای دیدن روی ماه دخترانی که دنیا را در سکوت تماشا می‌کنند. وقتی بچه‌ها کفش‌هایشان را درآوردند و چند قدم به سوی او رفتند، دریا هم چند بوسه مهربانانه به پاهایشان زد. این اولین باری بود که از نزدیک دریا را تماشا می‌کردند. شب‌های آرام و معطر سواحل دریای خزر، محفلی شاد برای دوستی و آشنایی دختران ناشنوایی بود که از چهارده استان، به این میهمانی دعوت شده بودند.

خیلی‌هایشان سال‌ها اینجا زندگی می‌کنند، اما همه چیز موقتی است؛ اضطراری، فوری. با اینکه انگار ساکن پناهگاهند؛ اما خانه‌ای برای ماندن ندارند ... اینجا؛ «قلعه سیمون». شهرک کامیون‌داران اسلام‌شهر را که رد کنی، انتهای جاده‌ای خاکی، آلونک‌هایی را می‌بینی که این روزها شده محل سکونت نزدیک به 200 نفر. می‌گویند روزی قلعه‌ای تاریخی بوده. حالا به قول جامعه‌شناس‌ها یک سکونتگاه غیررسمی است. قلعه قدیمی از دور شبیه خرابه‌ای است که فکر نمی‌کنی کسی داخلش زندگی کند. خانه‌ها آجر و خشت‌اند، اما بیشتر شبیه کپر. کپرهای خشتی. اینجا در گذشته‌های دورتر به قلعه «هزار اردک» هم معروف بوده است. صبح است و همه مردهای روستا رفته‌اند برای کار. بیشتر برای کشاورزی و کارگری. زن‌ها و بچه‌ها اما هستند. همه‌جا پر از خاک است... پر از غبار... از آسفالت خبری نیست. با هر قدم که برمی‌داری خاک از روی زمین بلند می‌شود. بچه‌ها که می‌دوند غبار بیشتری هم بلند می‌شود. بوی زباله‌هایی که این‌ور و آن‌ور‌ روی هم تلنبار شده‌ آزاردهنده است. بچه‌ها مقابل آلونک‌ها بازی می‌کنند. لباس‌های بیشترشان خاکی است. مقابل همه خانه‌ها پرده وصل شده، خبری از در نیست.

حسین به میدان آمده است؛ با تمام دار و ندارش؛ با جان خود و عزیزانش؛ با آبرو و اعتبارش. گویا حق و باطل یک سره به مصاف آمده‌اند؛ فرات شاهد است که حسین مردانه ایستاد، بی‌آنکه در این راه ذره‌ای شک کند؛ بی‌آنکه پا پس بکشد. خورشید عاشورا، شاهد به خاک افتادن مردانی بود که آسمانیان برآنان رشک می‌بردند. حسین، حج را نیمه تمام وا گذاشت تا آن را در کربلا به پایان برد؛ پایانی سرخ‌تر از غروب خورشید. این است که حج حسین، کامل‌ترین حج تاریخ است و اکنون فغان تو بر این مرثیه‌ی آزادی برافراشته می‌شود بر همه‌ی سرزمین قلبت تا آغاز شوی ...

مراسم جشن روز ملی سینما بعد از ظهر یکشنبه بیست و یکم شهریور با حضور علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از سینماگران و هنرمندان در باغ موزه سینمای ایران برگزار شد.

سینما نادر یکی از سینما‌های لاله زار در کوچه باربد است که در سال 1312 با نام رویال شروع به‌کار کرد.در سال 1342 این سینما توسط ناصر مجدبیگدلی و شرکا با نام جدید سینما نادر و اکران فیلم «مرد میدان»مجددا شروع بکار کرد و تا سال 1388فعال بود. اما از آن پس، به دلیل ممنوعیت اکران فیلم در این سینما پس از آن تعطیل شد. در طبقه بالای این سینما دفتر گروه سینماهای متحد تهران قرار داشت که فیلم تولید می‌کردند و افرادی مانند سامویل خاچکیان، خسرو پرویزی ، صابر رهبر در آن اتاق کار داشته اند. در این دفترفیلم‌هایی همچون شبح کژدم ، شکار خاموش ، لنگر گاه، ویزا، حادثه و...ساخته شده است. 20 سینما در لاله زار فعال بوده است که 6 سالن آن در همین کوچه باربد قرار داشت که به خاطر وجود سینما ملی به آن کوچه ملی می گفتند اما متاسفانه هیچکدام از این سینما ها باقی نمانده وبعضی از آنها انبار وسایل برقی شده وآخرین بازمانده نیز تعطیل شده است.

زغال اخته مهمترین محصول روستای هیر واقع در الموت غربی استان قزوین است. کشاورزان این منطقه عموما در فصل زمستان به شهرها کوچ می‌کنند وبا رسیدن بهار دوباره به روستا بازمی‌گردند. نزدیک به 80 درصد اهالی تحصیلات عالیه دارند. یکی از نکات جالب اینکه برای جمع آوری محصول کارگر خبر نمی‌شود وتمام اعضای خانواده برای چیدن محضول جمع می‌شوند .