کشف مولکولی برای حل مساله حیات

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از phys، محققان مولکول «اکسید پروپیلن» را کشف کرده‌اند که حاوی مولکول‌های اورگانیک است. این مولکول شبیه یک جفت دست انسان است که تصویری آینه‌ای از یکدیگر هستند.

این مولکول‌های دست‌مانند، در زیست‌شناسی جایگاه مهمی دارند و دانشمندان آن را در شهاب‌سنگ‌های موجود روی زمین و ستاره‌های دنباله‌دار منظومه شمسی پیدا کرده‌اند. آنها تاکنون مانند آن را در فضای میان‌ستاره‌ای مشاهده نکرده بودند.

گروهی از دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی فوق حساس اولین مولکول «کایرالی» اورگانیک و پیچیده را در فضای میان ستاره‌ای کشف کرده‌اند. آنها مولکول «اکسید پروپیلن» را در نزدیکی مرکز کهکشان در ابری عظیم از گرد و غبار و گاز به نام Sagittarius B2 که تشکیل دهنده ستارگان است، کشف کردند.

تحقیقات ابتدایی به کمک تلسکوپ رادیویی «گرین‌بانک» بنیاد ملی علوم در غرب ویرجینیا انجام شد. مشاهدات بعدی و تکمیلی‌تر نیز با استفاده از تلسکوپ رادیویی Parkes در استرالیا صورت گرفت.

به گفته دانشمندان، این نخستین مولکول کشف‌شده در فضای میان ستاره‌ای است که دارای ویژگی کایرالی است. در واقع، کشف این مولکول جهشی رو به جلوست که به درک بهتر شکل‌گیری مولکول‌های زیستی در جهان هستی و تأثیر آنها روی شکل‌گیری حیات کمک می‌کند.

اکسید پروپیلن از جمله مولکول‌هایی با ساختار پیچیده است که در فضا شناسایی شده است. کشف این مولکول دریچه تازه‌ای را به بررسی‌های بیشتر برای شناسایی چگونگی و مکان شکل‌گیری این مولکول‌های دست‌مانند می‌گشاید.

مولکول‌های اورگانیک پیچیده در ابرهای میان ستاره‌ای مانند Sagittarius B2 تشکیل می‌شوند. اصلی‌ترین مسیر اصلی آن نیز از میان شیمی فاز گازی است به طوری که ذرات با هم برخورد می‌کنند و با هم ترکیب می‌شوند تا پیچیده‌ترین مولکلو‌ل ها را تولید کنند.

ستاره‌شناسان معتقدند که برای تشکیل مولکول‌های پیچیده‌تری مانند «اکسید پروپیلن»، پوشش نازکی از یخ باید روی دانه‌های گرد و غبار قرار گیرد تا ارتباط مولکول‌های کوچک‌تر با ساختارهای بزرگ‌تر برقرار کند. سپس این مولکول‌ها ممکن است از سطح دانه‌ها تبخیر شوند و در محیط گازی ابرهای اطراف واکنش نشان دهند.

تاکنون بیش از 180 مولکول در فضا شناسایی شده‌اند. هر مولکول به طور طبیعی در نزدیکی خلأ فضای میان ستاره‌ای حرکت می‌کند و می‌لرزد و هر کدام حرکت مخصوص به خود دارند. مولکول‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر مشخصه‌های پیچیده‌تری دارند که شناسایی آنها را دشوار می‌کند.

مترجم: ندا اظهری