آدرس انحرافی ترامپ در قبال تحولات سوریه

به گزارش خبرگزاری آنا، مواضع اخیر «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا در خصوص تحولات جاری در سوریه مورد توجه رسانه‌های غربی قرار گرفته است. درحالی که حکومت «بشار اسد» در سوریه پایان یافته، ترامپ مدعی است که ایالات متحده نباید در اوضاع سوریه «دخالت» کند. در همین رابطه، او در پیامی با اشاره به اینکه اوضاع سوریه «آشفته» است، نوشت که این کشور دوست ما نیست و ایالات متحده نباید در آن دخالت داشته باشد.

خلق بحران‌های مزمن سیاسی-امنیتی در منطقه، اصلی‌ترین راهبرد حوزه سیاست خارجی آمریکاست 

رسانه‌های وابسته به حزب جمهوری‌خواه آمریکا، این مواضع را مصداق عزم ترامپ مبنی بر کاهش هزینه‌های جنگ و مداخله گرایی در حوزه سیاست خارجی کشورشان قلمداد کرده‌اند؛ اما کمتر کسی نسبت به این گزاره اطمینان دارد.

واقعیت امر این است که خلق بحران‌های مزمن سیاسی-امنیتی در منطقه، اصلی‌ترین راهبرد حوزه سیاست خارجی آمریکاست و در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ نیز به کرات شاهد تحقق آن بودیم. 

حمایت‌های میدانی پنتاگون و سنتکام از داعش در جریان اشغال عراق و سوریه و همچنین تلاش حداکثری واشنگتن برای جلوگیری از سقوط داعش بر هیچ‌کس پوشیده نیست. ضمن آنکه بخش اعظمی از کارگردانی رفتار و عملکرد گروه‌های تروریستی در سوریه با هدایت و مدیریت طرفداران و نزدیکان رئیس‌جمهور جدید آمریکا صورت گرفته است. اما سوال اصلی اینجاست که چرا ترامپ چنین سیگنالی را به مخاطبان مخابره کرده است؟!

پاسخ این سوال را باید در وعده‌های انتخاباتی ترامپ مبنی بر پرهیز از مداخله گرایی در امور دیگر کشور‌ها تلقی کرد؛ وعده‌ای کاملا صوری و دروغین که سنخیتی با تیم سیاست خارجی رئیس جمهور جدید آمریکا ندارد.

در صورت انطباق منافع آمریکا با تحولات سوریه، ترامپ خود را مبدع و مولد آن قلمداد خواهد کرد و در غیر این صورت، آن را میراثی شوم و به جامانده از دوران ریاست جمهوری بایدن تلقی می‌کند

 از سوی دیگر، ترامپ تلاش می‌کند با انکار هرگونه آگاهی یا دخالت خود نسبت به تحولاتی که در مناطق گوناگون دنیا رخ می‌دهد، از پذیرش هزینه‌های ناشی از این اقدامات و ریسک پذیری در قبال آنها در هفته‌های نخست حضور خود در قدرت اجتناب کند.

رئیس جمهور جدید آمریکا قصد دارد خود را به جای طراح، وارث شرایط جاری در منطقه غرب آسیا قلمداد کند تا به این وسیله، بازی مقصرسازی علیه دیگران را به سبک همیشگی خود مدیریت کند.

در این بازی نه چندان پیچیده، در صورت انطباق منافع آمریکا با تحولات سوریه، ترامپ خود را مبدع و مولد آن قلمداد خواهد کرد و در غیر این صورت، آن را میراثی شوم و به جامانده از دوران ریاست جمهوری بایدن و حضور دموکرات‌ها در کاخ سفید تلقی می‌کند.

فراموش نکنیم که رئیس جمهور جدید آمریکا نه تنها به راحتی مواضع خود را در قبال تحولات بین المللی و داخلی تغییر می‌دهد، بلکه بعضا به انکار حمایت‌ها یا عدم حمایت‌های اولیه خود نسبت به این روند نیز می‌پردازد! از این رو نباید اسیر آدرس انحرافی و مواضع ظاهری رئیس جمهور جدید آمریکا در قبال حوادث اخیر سوریه شد. شدت و عمق هماهنگی میان ترامپ و رژیم اشغالگر قدس (و به صورت خاص شخص نتانیاهو) این گزاره را بیش از پیش تثبیت می‌کند!